မနက္မုိးလင္းလာတာနဲ႔ေရမုိးခ်ဳိးၿပီးအဝတ္ေကာက္လဲလုိက္သည္
ၿပီးမွေခါင္းထဲဝင္လာတာက
"ဟုိကေလးေလးကခ်စ္ေတာ့ခ်စ္စရာေလး..ႏုိးၿပီလားမသိဘူး"
ေအာက္ထပ္ဆင္းသြားၿပီးအဲ့ဒီကေလး႐ွိေနတဲ့အခန္းနားကုိသြားလုိက္တယ္..တံခါးေခါက္မယ္အၾကံမွာSeongminကထြက္လာတယ္
"ဘာလုိ႔လဲ...ဘာလုိတာ႐ွိလုိ႔လဲဟင္"
"Wae?..မင္းကအိမ္အကူလား..လုိတာ႐ွိရင္ခုိင္းရေအာင္"
"မဟုတ္ပါဘူး..သားကဒီအတုိင္း"
"ကဲပါ...မင္းေက်ာင္းမသြားဘူးလား"
"ဒီေန႔စေနေန႔ေလ"
"အာ...ဟုတ္သားဘဲ"
ျပဳံးစိစိျဖစ္သြားတဲ့ကေလးေလးမ်က္ႏွာကခ်စ္စရာေလး
"ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းသားဘဲ"
"ဗ်ာ.."
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး...ခုိင္းတာေတာ့မဟုတ္ေပမယ့္အကူညီေတာင္းစရာ႐ွိတယ္"
"ရပါတယ္..ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေျပာပါ"
"မင္းၾကက္ဥေၾကာ္တတ္လား"
"ဗ်ာ...ေၾကာ္တတ္တာေပါ့"
"အဲံ့ဒါဆုိေၾကာ္ေပး..ငါမေၾကာ္တတ္လုိ႔"
"ဟင္..."
ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ျပဴးၾကည့္ေနတဲ့ေပါက္စ
"မီးဖုိေခ်ာင္ဝင္တယ္ဆုိတာ..ငါ့Styleမဟုတ္ဘူးေလ"
---
"ဥမေပါက္ေအာင္ေၾကာ္တတ္တာဘဲ..."
"ဟီးဟီး"
"မင္းေကာမစားဘူးလား"
"အာ..မစားတတ္လုိ႔ပါ..မနက္စာ"
"ဟင္"
"မနက္ပုိင္းအခ်ိန္ပုိင္းအလုပ္ထသြားရေတာ့ေက်ာင္းေရာက္မွစားျဖစ္တာ..အဲ့ဒါနဲ႔ဘဲအက်င့္ျဖစ္သြားလုိ႔"
႐ွင္းျပေနတာနားေထာင္ရတာဒီကေလးပင္ပင္ပန္းပန္းေနေနရတယ္ဆုိတာသိလုိက္တယ္
"အခုကစၿပီးျပန္စား..မနက္စာကအား႐ွိတယ္..မနက္စာစားထားမွတစ္ေနကုန္အလုပ္ေသခ်ာလုပ္ႏုိင္မွာ''
"ဟုတ္.."
"ထုိ္င္ေလ"
လူတစ္ေယာက္ကုိဒီလုိဂ႐ုမစုိက္တတ္တာMinheeအက်င့္ပါ
ဒါေပမယ့္ဒီအေတာအတြင္းကုိယ့္ထက္ငယ္တဲ့ေယာက်ာ္းေလးေတြနဲ႔မပက္သက္ဘူးသလုိSeongminကလည္းတကယ့္ကေလးေလးလုိျဖစ္ေနေတာ့သူ႔ညီေလးကုိသတိရမိတာထင္တယ္လုိ႔ဘဲMinheeေတြးလုိက္ပါတယ္
YOU ARE READING
ၾကယ္တစ္ေသာင္းနဲ႔ကတဲ့လ
Fanfictionသူေဌးသားငေပြးေလးနဲ႔ကေလးဆန္တဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕ခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးပါ
