Seongminကုိသူ႔အိမ္ျပန္ပုိ႔ထားတာ၂ပတ္ေလာက္ေတာ့႐ွိၿပီ
စိတ္တည္ၿငိမ္ဖုိ႔အိမ္ကုိခဏျပန္ပုိ႔ထားရတယ္
Yujinလည္းအလုပ္နားၿပီးေမာင္ေလးကုိေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးေနရတာေပါ့
အဲ့ရက္ေနာက္ပုိင္းMinheeလည္းJungmoကုိထပ္မေတြ႔ခဲ့
ေတြ႔လည္းမေတြ႔ခ်င္ပါ
မုန္းတယ္ဆုိတာထက္မေကာင္းတဲ့အတိတ္ေတြကုိျပန္မေဖာ္ခ်င္႐ုံသာ
Minhee's phone rings
"Hello...အာ..Woobin Hyung"
"မင္းသိထားလား...Mar Taeohရဲ႕ညီကစုံေထာက္တဲ့"
"ဟင္..မသိထားဘူး..အဲ့ဒါနဲ႔သူေထာင္ထဲကအေစာႀကီးထြက္လာတာနဲ႔ဘာဆုိင္လု့ိလဲ"
"ဆုိင္တာမဆုိင္တာထက္အဲ့ဒီစုံေထာက္ကအလုပ္ထြက္သြားတာ၂ႏွစ္႐ွိၿပီတဲ့..Minjunဆုံးၿပီးသိပ္မၾကာဘူးအလုပ္ထြက္ခဲ့တာ"
"အဲ့ဒါဆုိMinjunဆုံးတဲအမႈနဲ႔ဆက္စပ္ေနတာလား"
"ျဖစ္ႏု္ိင္တာေပါ့...သူေနာက္ဆုံးအလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ရဲစခန္းကုိသြားရေအာင္.."
"ဟုတ္..ကြၽန္ေတာ္လာေခၚမယ္"
ေဒါက္ေဒါက္ေဒါက္
"ဝင္ခဲ့ပါ...အေဖ?"
----
"မင္းဟုိကေလးနဲ႔အတည္တြဲေနတာဆုိ"
"ဟုတ္"
"မင္း...မင္းကြာ...မင္းေယာက်ာ္းေလးနဲ႔လက္ထပ္လုိ႔မရဘူးေလ....မင္းကုိအရင္ကတြဲလုိက္ျပတ္လုိက္လုပ္ေနတာကုိငါနားလည္ေပးထားတာကMinjunဆုံးသြားလုိ႔ဘဲ..."
"အေဖ..ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းဆုိပါတယ္ဗ်ာ..ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကုိတကယ္ခ်စ္တာပါ.."
"ေတာ္စမ္း..မင္းနဲ႔သင့္ေတာ္တဲ့မိ္န္းကေလးကုိေတြ႔ၿပီးၿပီ..သမီးေရ..ဝင္ခဲ့"
"Ji Yoonseo??...မင္း"
----
အေဖရဲ႕တုိက္တြန္းမႈေၾကာင့္Ji Yoonseoနဲ႔အတူေန႔လည္စာသြားရပါတယ္
"မ တုိ႔ေစ့စပ္ပြဲကုိဘယ္ေတာ့ေလာက္လုပ္ၾကမလဲ"
"ခင္ဗ်ား႐ူးေနလား...ကြၽန္ေတာ္မွာခ်စ္သူ႐ွိတာသိရဲ႕သားနဲ႔..ခင္ဗ်ားကြၽန္ေတာ့္ကုိတကယ္ႀကီးလက္ထပ္မလု့ိလား"
YOU ARE READING
ၾကယ္တစ္ေသာင္းနဲ႔ကတဲ့လ
Fanfictionသူေဌးသားငေပြးေလးနဲ႔ကေလးဆန္တဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕ခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးပါ
