ကားကုိၾကည့္ေတာ့ဆီေတာင္ကုန္ေတာ့မယ္
အေဝးႀကီးေရာက္သြားတာမ်ားေဘးနားမွာေတာလုိုလိုဘာလုိလုိေတြဘဲ႐ွိေတာ့တာ..ညလည္းေရာက္ေနပါၿပီ
Minheeအားတင္းၿပီးအ႐ွိန္အျမင့္ဆုံးနဲ႔Mar Taeohရဲ႕ကားကုိေက်ာ္တတ္လုိက္ၿပီးကားေ႐ွ႕ကုိရပ္ခ်လုိက္တယ္
Mar Taeohလည္းကားရပ္လုိက္ရတာေပါ့
Mar Taeohလညး္မိမွာစုိးတာေၾကာင့္ကားေပၚကဆင္းေျပးေတာ့တယ္
"ခင္ဗ်ားဘယ္ေျပးမွာလဲ"
လုိက္ရင္ေတာ့မွီေသးတယ္
ဒါေပမယ့္ကားထဲကုိၾကည့္လုိက္တဲ့အခါသတိလစ္ေနတဲ့Seongmin
"Seongmin ah..Seongmin ah..သတိထားပါဦး"
မ်က္လုံးေလးေျဖးေျဖးခ်င္းပြင့္လာၿပီးဘာစကားမွမေျပာႏုိင္ေသးပါ
ကေလးေတာ္ေတာ္လန္႔သြားမွာဘဲ
"ကုိကုိ"
အားတင္းၿပီးထြက္လာတဲ့ဒီအသံ
"ရရဲ႕လား....လာလာ..ထပါဦး"
ဂ်ိမ္း!!
႐ုတ္တရက္ႀကီးရြာခ်လာတဲ့မုိးေတြ
"Hello.."
"Minhee ya..ဘယ္နားမွာလဲမင္းတုိ႔"
"မသိေတာ့ဘူးMar Taeohေမာင္းတဲ့ေနာက္သာလုိက္လာခဲ့တာ..."
"ဘယ္လုိလုပ္မလဲ..ဒီမွာမုိးေတြအရမ္းသည္းေနတာကားေတြလည္းပိတ္ကုန္ၿပီ...မုန္တုိင္း႐ွိတယ္လဲၾကားတယ္..Hyungတုိ႔အဲ့ကုိအမွီလာလုိ႔မရဘူးထင္တယ္..ကားထဲဝင္ေနေနာ္"
---
"ကုိုိကုိ..ခ်မ္းတယ္"
"အင္းအင္း..ဟုတ္ၿပီ"
အေပၚကုတ္ကုိခြၽတ္ၿပီးခ်ဳံေပးထားတယ္
ဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့အဲ့ဒီခနၶာကုိယ္ေသးေသးေလးကုိရင္ခြင္ထဲထည့္ၿပီးဖက္ထားေပးမိတယ္
*ဘာလုိ႔ဒီလုိလုပ္ရတာလဲကေလးရယ္
ဘာလုိ႔ကုိက႔ုိအတြက္နဲ႔မ်ားကုိယ့္ကုိကုိယ္ထိခုိက္ခံရတာလဲ
ကုိကုိကဘာေကာင္းတဲ့ေကာင္မုိ႔လုိ႔လဲ
မင္းကုိဆံခ်ည္မ်ွင္ေလးတစ္မ်ွင္ေတာင္မထိခုိက္ေစခ်င္ခဲ့တာ
အခုကုိယ့္မ်က္စိေ႐ွ႕မွာ႐ွိေနတာေတာင္မကာကြယ္ေပးႏုိင္ခဲ့ဘူး*
"ကုိကုိ..."
"အင္း..အရမ္းခ်မ္းေနေသးလား"
ရင္ခြင္ထဲကုိပုိၿပီးေခါင္းေလးတုိးဝင္လာတယ္
YOU ARE READING
ၾကယ္တစ္ေသာင္းနဲ႔ကတဲ့လ
Fanfictionသူေဌးသားငေပြးေလးနဲ႔ကေလးဆန္တဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕ခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးပါ
