"ေမာင္..ဒါေလးဘဲယူလုိက္ရမလား..မ နဲ႔လုိ္က္တယ္ေနာ္"
ဒီေန႔Ji Yoonseoနဲ႔ေစ့စပ္ပြဲအတြက္ဂါဝန္သြားဝယ္တဲ့ေန႔
Yoonseoေျပာေနတာသူဘာမွမၾကားသူ႔စိတ္ထဲမွာSeongminေလးပုံေတြဘဲျမင္ေယာင္ေနမိတယ္
ကေလးေလးလုိျဖဴျဖဴစင္စင္ရယ္ေမာေနတဲ့သူ႔ရဲ႕ရယ္သံေလးေတြ
ျပဳံးလုိက္ရင္လည္းအျဖဴစင္ဆုံးလူသားကကြၽန္ေတာ္ပါလုိ႔ေျပာေနတဲ့အတုိင္း႐ုိးသားခ်ိဳၿမိန္လြန္းတဲ့အဲ့ဒီအျပဳံးေလးေတြ
ဒီလုိလူသားေလးနဲ႔သူတကယ္ေဝးကြာရေတာ့မွာလား"ဒုဥကၠဌ...ဒုဥကၠဌ"
ေဘးကအတြင္းေရးမွဴးေခၚမွအသိျပန္ဝင္လာတဲ့Minhee
"ဗ်ာ...အဆင္ေျပသလုိလုပ္ပါ..."
"ဟာ..ေမာင္ကလည္းအဲ့လုိမေျပာနဲ႔ေလ...ကူေရြးေပးပါဦး"
"အခုဟာနဲ႔လုိက္တာဘဲ..အခုဟာဘဲယူလုိက္ေလ"
ေက်ာင္းသြားတဲ့လမ္းမွာအဲ့ဒီဆုိင္ကုိျဖတ္ရတဲ့Seongmin
တစ္လမ္းလုံးကုိကုိ႔အေၾကာင္းဘဲေတြးမိေနတယ္
ကုိုိကုိအခုတကယ္ေစ့စပ္ေတာ့မွာလား
သူ႔ကုိတကယ္ျပတ္ႏုိင္တယ္လား
တစ္ပတ္လုံးကုိုိကုိ႔ဆီကဖုန္းဆက္မလားေမ်ွာ္လင့္ေနမိတယ္စက္ဘီးေလးစီးရင္းဆုိင္ေ႐ွ႕ကျဖတ္မိေတာ့စက္ဘီးကုိခ်က္ခ်င္းရပ္မိတယ္
"ကုိကုိ??"
Ji Yoonseoနဲ႔အတူအက်ီႌေရြးေနတဲ့သူရဲ႕ကုိကုိ
သူနဲ႔႐ွိေနတုန္းကလုိရႊင္ရႊင္ျပျပမ႐ွိ
႐ုပ္ႀကီးကတည္ေနတာမ်ားဒါကသတုိ႔သားေလာင္းေလးျဖစ္ေတာ့မယ့္သူတဲ့လား
ကုိကုိ႔ကုိအၾကာႀကီးရပ္ၾကည့္ေနမိတယ္
ကုိိကုိျမင္သြားမွာလည္းစုိးရေသးငုိေနတာမဟုတ္ဘဲတစ္စက္ခ်င္းက်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြ
ကုိကိုတကယ္သူ႔ကုိေရြးခ်ယ္လုိက္ၿပီေပါ့
Seongminလုိခ်င္တာဒီလုိအေျခအေနမဟုတ္
ျဖစ္ခဲ့တာေတြကကုိကုိ႔အေဖလုပ္တာပါ
အခုအခ်ိန္မွာအရင္ကလုိယုံၾကည္ခ်က္႐ွိ႐ွိနဲ႔သူ႔ေ႐ွ႕မွာေနေပးၿပီးဒီကိစၥေတြအတူေက်ာ္ျဖတ္ခ်င္တာ
Seongminေလာဘႀကီးမိသြားလား
ကုိကုိ႔ကုိထပ္ၿပီးအျပစ္႐ွိတဲ့လူတစ္ေယာက္လုိကုိယ့္ကုိုကို္ယ္မခံစားေစခ်င္တာSeongminတစ္ခုတည္းေသာဆနၵ
YOU ARE READING
ၾကယ္တစ္ေသာင္းနဲ႔ကတဲ့လ
Fanfictionသူေဌးသားငေပြးေလးနဲ႔ကေလးဆန္တဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕ခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးပါ