~Τελικά όντως τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα!~

~Μέσα στο σπίτι!~

Μετά την λιποθυμία και την ταραχή μέσα στο αμάξι του αδελφού της του Ερμή, φτάσανε σπίτι, Ο Ερμής σήκωσε απαλά σε στυλ νύφης της μικρή του αδελφή και ζήτησε απ'την Νικολέτα να πάρει απ'την πίσω τσέπη της φόρμας του τα κλειδιά για να ανοίξει την πόρτα, και αφού μπήκαν μέσα στο σπίτι, ανέβηκε πάνω στην κρεβατοκάμαρα της αδελφής του και την τοποθέτησε απαλά στο κρεβάτι, Ύστερα από λίγο, αφότου συνήλθε η Αθηνά ζήτησε λίγο νερό και να μάθει το λόγο για τον οποίο λιποθύμησε.
- Ερμής: Αθηνά Αθηνούλα μου, ξύπνα σε παρακαλώ, πώς έγινε όλο αυτό; (ρωτώντας την Νικολέτα)
- Νικολέτα: Ήμασταν για ψώνια, και αμέσως μετά αφότου κουραστήκαμε, πήγαμε για ένα καφεδάκι γιατί είχαμε κουραστεί απ'το τόσο περπάτημα που κάναμε και καθίσαμε στην καφετέρια, και ξαφνικά καθώς γυρνάω βλέπω την Αθηνά να έχει χλωμιάσει και την ρώτησα τι συμβαίνει και μου απάντησε ότι στο πιο παραδίπλα τραπέζι καθόταν ο πρώην της
- Ερμής: Θα τον σκοτώσω τον μαλάκα. Σας είπε κάτι, σας πείραξε; Και Νικολέτα μπορείς αν σου είναι εύκολο να πάρεις απ'την πίσω τσέπη της φόρμας μου τα κλειδιά γιατί εγώ δεν μπορώ να τα πάρω διότι κρατάω την αδελφή μου.
- Νικολέτα: Ναι, πολύ ευχαρίστως, ορίστε! Όχι όχι ευτυχώς δεν μας πείραξε!
- Ερμής: Σ'ευχαριστώ πολύ, Νικολέτα (και της χαρίζει ένα φιλί στο μάγουλο)
- Νικολέτα: Παρακαλώ δεν κάνει τίποτα, θα έκανα τα πάντα για την κολλητή μου (έχοντας κοκκινίσει λιγάκι)
- Ερμής: Είσαι πολύ γλυκιά όταν κοκκινίζεις
- Νικολέτα: Σε ευ-ευχαριστώ και εσύ (και του δίνει ένα φιλί στο μάγουλο)
- Ερμής: Τι και εγώ είμαι πολύ γλυκιά όταν κοκκινίζω (και γελάει)
- Νικολέτα: Δε-δεν εννοούσα αυτό, εννοούσα ότι και εσύ είσαι πολύ γλυκός.
- Ερμής: Σ'ευχαριστώ πολύ Νικολέτα μου
Τέλος πάντων ο Ερμής καθώς είναι ανήσυχος ακόμα για το αν θα ξυπνήσει η μικρή του αδελφή, την τοποθέτησε τρυφερά πάνω στο πουπουλένιο της κρεβάτι και κατέβηκε κάτω για να μιλήσει στην Νικολέτα και στην Μπριάννα οι οποίες βρισκόντουσαν στο σαλόνι.
- Ερμής: Ανησυχώ πολύ, και αν πάθει κάτι η αδελφή μου;
- Νικολέτα: Δεν χρειάζεται να ανησυχείς, η κολλητή μας είναι σκληρό καρύδι, θα δεις από λεπτό σε λεπτό θα ξυπνήσει
- Μπριάννα: Έχει δίκιο η αδερφή μου (και με το που είπε αυτό η Μπριάννα, ακούστηκε από πάνω η αδύναμη φωνή της Αθηνάς
- Αθηνά: Ερμή μου, που είσαι, σε χρειάζομαι (είπε, ενώ ήταν έτοιμη να κλάψει)
- Ερμής: Έρχομαι αδελφούλα μου σε 2 λεπτά είμαι εκεί, σου βάζω ένα ποτήρι κρύο νερό
- Αθηνά: Τι έγινε, που βρίσκομαι (είπε πιάνοντας το κεφάλι της). Την τελευταία φορά θυμάμαι ότι ήμασταν για καφέ και μετά τίποτα,όλα μαύρα
- Ερμής: Μικρή μου είσαι καλά, πως αισθάνεσαι; Πως συνέβει όλο αυτό;
- Αθηνά: Καλά είμαι, απλώς πονάει λίγο το κεφάλι μου. Δεν ξέρω γιατί μου είναι λίγο θολά και δεν θυμάμαι και πολύ καλά.
- Ερμής: Ευτυχώς μου τα είπε η Νικολέτα και τι ακριβώς είχε συμβεί και έτρεξα γρήγορα με το αμάξι να σας πάρω πρωτού έρθει αυτός στο τραπέζι σας.
- Αθηνά: Ας στο ξεχάσουμε αυτό το θέμα σε παρακαλώ (του είπε, κλαίγοντας με λυγμούς)
- Ερμής: Σους σώπα γλυκιά μου, πάει πέρασε. Θα φροντίζω εγώ, ο αδελφός μου και οι κολλητοί μας να μην σε πειράξει, μάλιστα θα τους καλέσω αυτή την στιγμή να έρθουν και να προσέχουν το σπίτι (της είπε τρυφερά, έχοντάς της στην αγκαλιά του)
- Αθηνά: Σ'ευχαριστώ πολύ αδελφούλη μου, είσαι ο καλύτερος αδελφός του κόσμου σε αγαπώ πολύ, αλλά τώρα θα με αφήσεις να κοιμηθώ σε παρακαλώ γιατί είμαι πολύ κουρασμένη; (είπε έχοντας βάλει την πιτζάμα της)
- Ερμής: Ναι αδελφούλα μου και εγώ σ'αγαπώ πολύ, τώρα όμως ξεκουράσου (φιλώντας την στο κεφάλι), όνειρα γλυκά
- Αθηνά: Όνειρα γλυκά
- Ερμής: Καλή ξεκούραση μικρή μου (της είπε κλείνοντας την πόρτα και το φως)
- Αθηνά: Ευχαριστώ Ερμή μου (του είπε νυσταγμένα)
Εντομεταξύ, μετά από λίγο αφού ο Ερμής κατέβηκε κάτω στο σαλόνι όπου ήταν τα κορίτσια πήρε τηλέφωνο τον αδελφό του τον Κωστή

Στο τηλέφωνο