~Τελικά όντως τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα!~

~They get what they fucking deserve~

Αχιλλέας Pov
Θα τα σκοτώσω εκείνα τα καθάρματα για όσα έκαναν στην Αθηνά μου!
- Αχιλλέας: Έλα Ηρακλή πάρε τηλ'εφωνο και τους άλλους και θα συναντηθούμε εκεί στο σημείο που είπαμε! (έκλεισα το τηλέφωνο πήρα τα κλειδιά και κατευθύνθηκα προς το αμάξι).
2 ώρα αργότερα
- Στέφανος: Είσαι σίγουρος ότι είναι εδώ;
- Αχιλλέας: Ναι ρε συ, ελάτε παιδιά.Μπήκαμε μέσα στο μπαρ είναι σε ένα απομακρυσμένο μέρος πολύ μακριά, είναι έξυπνοι αλλά όχι τόσο πολύ! Βρε βρε τα ομορφόπαιδα, τι γίνεται ρε παιδιά χαθήκαμε
- Μάριος: Εε Αα-χιλλέαα;
- Αχιλλέας: Αυτοπροσώπως!Πήγα πιο κοντά του, άρπαξα το ποτήρι που έπινε και το πέταξα σπάζοντας το στον τοίχο. Ας παίξουμε!Ήταν το μόνο που είπα και επιτέθηκα στον Ιακώβ, άρχισα να τον χτυπάω με μανία, όλοι όσοι ήταν μέσα βγήκαν αμέσως έξω.Οι άλλοι χτυπούσαν τους άλλους. Θα φτύσετε αίμα καθάρματα! (Τους είπα και έσπασα ένα μπουκάλι βότκα στο κεφάλι του Γιάννη).Ανέβηκα πάνω του και τον χτυπούσα με μανία, αιμορραγούσε πολύ όμως δεν με ένοιαζε, του άξιζε!Τον σήκωσα με τα χέρια μου και τον πέταξα στον τοίχο, πήρα έναν κουβά με νερό και βούτηξα το κεφάλι του μέσα. Έτσι δεν κάνατε και στην Αθηνά, εεεε πουστη; Τους βάλαμε και τους τρεις στην σειρά και ήταν γονατισμένοι μπροστά μου, άρπαξα ένα ρόπαλο και άρχισα να τους χτυπάω έναν έναν.Άκουγα της φωνές τους να με παρακαλάνε, είχαν γεμίσει με αίμα παντού. 'Ετσι παρακάλαγε και η Αθηνά;
- Γιάννης: Σε παρακαλώ, άφησε μας να φύγουμε. (Μου είπε το καθίκι)!Τον πλησίασα, τον άρπαξα απ'το χέρι και με μια κίνηση του το έσπασα.Ένα δυνατό ουρλιαχτό βγήκε από το στόμα του Γιάννη, δεν με ένοιαζε τίποτα, είχα θολώσει για όσα έκαναν.Τους είχαμε τσακίσει, δεν είχαν καν την δύναμη να μιλήσουν.
- Αχιλλέας: Ιακώβ εσύ βίασες την Αθηνά εεε; (Γουρλωσε τα μάτια του), πήρα ένα μαχαίρι και τον πλησίασα σιγά.
- Ιακώβ: Τι τι τι πας να κάνεις; (μου είπε με τρεμάμενη φωνή). 
Έβαλα το μαχαίρι στον ανδρισμό του και άρχισε να ουρλιάζει.
- Ιακώβ: Μηηη σε παρακαλώωωωω
- Αχιλλέας: Σιγά καλέ ακόμα δεν έκανα τίποτα. (Του είπα μ'ένα σαρκαστικό χαμόγελο)
Εκείνος περίμενε να τον μαχαιρώσω εκει ακριβώς, καθώς πήρα φόρα να τοω καρφώσω έμπηξα δυνατά το μαχαίρι...ακριβώς δίπλα από το αηδιαστικό του εργαλείο και έβγαλε ένα ουρλιαχτό. Η φάτσα του που νόμιζα ότι θα τον κάρφωνα άλλου ήταν όλα τα λεφτά. Σαν μικρό κοριτσάκι έκανε, σαν μωρό. Άρχισα να γελάω όσο πιο δυνατά μπορούσα αλλά βαθιά το γέλιο μου είχε μια πίκρα για όσα υπέστη η Αθηνά μου. Σαν νεκροί ζωντανοί είχαν γίνει, όλο μελανιές και πληγές παντού.
- Αχιλλέας: Αυτό για την Αθηνά Μου! Αα και κάτι ακόμα, εύχομαι να σαπίσετε στην φυλακή για το υπόλοιπο της ζωής σας! (Τους είπα και βγήκα έξω από το μπαρ πήρα μια βαθιά ανάσα για να γεμίσω τα πνευμόνια μου με οξυγόνο). Τα λόγια ήταν περιττά να μιλήσουμε, να βριστούμε. Πράξεις και όχι λόγια! Μια εκδίκηση που άξιζαν! Εύχομαι να σαπίσουν στην κόλαση.
- Αποστόλης: Φίλε είσαι καλά;
- Αχιλλέας: Τώρα είμαι.
- Ανδρόνικος: Πήρα τηλέφωνο την αστυνομία και τους έστειλα την διεύθυνση.
- Αχιλλέας: Ανώνυμα;
- Ανδρόνικος: Φυσικά!
- Αχιλλέας: Ωραία πάμε να φύγουμε πριν έρθουν. 
- Ανδρόνικος: Πάμε!
Τέλος pov Αχιλλέα

Συγγραφέας Pov
Το μίσος μπορεί να σε οδηγήσει στο να κάνεις φρικτά πράγματα, ο πόνος που δίνεις κάποτε γυρνάει τρισχειρότερος, δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν μας αλλά να φτιάξουμε ένα νέο μέλλον είναι δύσκολο, όμως αξίζει να προσπαθήσεις. Η αγάπη νικάει τα πάντα ακόμα και την εκδίκηση, μπορεί να απαλύνει μια πληγή να κάνει πολλά περισσότερα από όσα πιστεύουμε.Κάνεις μας δεν είναι άγιος αλλά προσπαθούμε να δείξουμε τον καλύτερο μας εαυτό.Τίποτα δεν μένει ατιμώρητο, όλα πληρώνονται, αν θέλεις πόλεμο θα έχεις πόνο, αν θέλεις μίσος θα έχεις καταστροφή. Όλα έχουν ένα τίμημα.Το δικό τους είναι να ζήσουν την υπόλοιπη ζωή τους σε ένα κελί με την συνείδηση τους να τους βαραίνει κάθε μέρα όλο ένα και περισσότερο.Αυτά που έκαναν σε κάποια που δεν τα άξιζε, τον πόνο που προκάλεσαν, την θλίψη, τις πληγές.Είναι αργά για να αλλάξει κάτι, πολύ αργά.