Karola hesap sormamın ve bağırmamın nedeni eve gelmemesi değildi. Konunun karolla hiçbir ilgisi yoktu. Ama şuan bütün sinirimi ve öfkemi ona kusuyordum.
Aslında üzüntümü bastırmak için sinirleniyorum. Evlenmek üzere olduğum bir kadın vardı. Düğünümüz 2 hafta sonraydı. Sürekli çocuk konusunu açıp duruyordu. Bugüne kadar bir şekilde konuyu kapatıp geçiştirmiştim. Ama artık sadece bu konuyla ilgili konuşuyordu benimle. İlk başlarda bir sorun yoktu taki o gün evlilik için kan vermeye gittiğimde emin olmak için çocuğumun olup olamayacağına baktırdım. Sonucu aldığım zaman hayal kırıklığına uğradım. Benim asla çocuğum olmayacaktı. Bunu ona söylediğimde bana dedikleri çok ağırıma gitti ve tüm gece içtim.
Bana dedikleri çok ağırdı bir erkeğe söylenmemesi gereken şeylerdi. Gurur kırıcıydı. Ahlaksızcaydı.
"çocuğu olmayandan adam olmaz"
"oradaki organın ne işe yarıyor senin
Sadece tuvalet ihtiyacını gidermek için mi orada"
"benim çocuğu olmayan kısır herifle işim olmaz."
Bunlar gibi bir ton hakaret ve aşağılama.
Ben hayatımın 5 senesini ona adamışken o beni sadece çocuk yapmak için bir obje gibi kullanıyormuş. Bunu öğrendiğimde yıkıldım. Kimseye güvenmemem gerektiğini bir kez daha anladım.
Eğer hayat sizin bu dünyaya getirebileceğiniz bir canı sizden aldıysa ve o can size baba veya anne diyecekse hayat onu sizden aldıysa olmasına izin vermiyorsa içinizde bir boşluk oluşuyor. Ben bu boşluğu hiçbir zaman dolduramayacağım.herkesinde dediği gibi eğer bir mucize olmazsa.
Çevrenizdeki insanlar sizin bu hayata r bebek getiremeyeceğinizi öğrendikleri zaman. Ki en acı vereni de bu size acımaları mucizelere inandırmaya çalışmaları dua etmeleri tedavilere baş vurmanızı söylemeleri koca karı yöntemlerini kullanarak olur demeleri gözlerindeki o acıma
"Vah vah çokda genç nasıl çocuğu olmaz"
Evladım al bak bu karışım en az 3 tane yaptırır.
Bu laflardan çok sıkıldım o yüzden kendimi alkole vurdum. Unutmamı sağlıyordu ama kalıcı olarak değil. Uyuşturucu haplar. Onlarda bir süreliğine unutturuyor ama yine kalıcı değil. Dışarıdan ne kadar güçlü görünmeye dayanmaya çalışsamda içimin paramparça olduğunu saklayamıyordum. Artık dayanamıyorum.
Ben mi istedim minik bir can bana hiçbir zaman baba diyemezsin. Hayır bunu ben asla istemedim buna acımasız hayat karar verdi.
Ruggerito iyi misin?
Hayır karol hiç iyi değilim. Sandalyeden kalkar ve salona gider.
Ruggero birden kalkınca bende peşinden gittim ve karşına oturdum.
Koltuğun arkasından bir şişe çıkardı ve kafasına dikti.
Benim yıllardır tanıdığım o esprili sürekli gülen hayat dolu adam gitmiş. Yerine asla gülmeyen sadece ağlayan bütün hayat enerjisi bitmiş yorgun bir adam gelmişti. Onu bu hale kim getirdiyse bu yaptığına çok pişman olacaktı.
Ruggero gerçekten hiç iyi görünmüyor du. Göz altları şişmiş. Gözleri kan çanağına dönmüştü adeta. Onu böyle görmek benide çok üzdü oturduğum koltuktan kalktım ve yanına oturdum ve sarıldım ona oda bana sarıldı. Omzum ıslanıyordu. Ruggero hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Daha fazla üzülme ağlama dayanamıyorum.
Başını omzumdan kaldırıp yüzüme bakmasını sağladım. Hala ağlıyordu. Gözünden yanağına doğru akan o damlaları görmek beni öldürüyordu. Daha sonra başını düzlerime koydu. Bende kıvırcık saçlarını okşamaya başladım. Bir süre sonra hıçkırıkları arasından. İyiki varsın karol dedi o böyle söyleyince kendimden nefret ettim. Eğer dün gece kulüplerde eğlenmeyip eve gelseydim. Şuan bu halde olmayacaktı ve o kadar içmemiş olacaktı.
Hıçkırıkları kesilince kafamı aşağı eğdim ve yüzüne baktım. Yanaklarındaki kuruyan gözyaşlarını cebimden peçete çıkarıp sildim. En son uyurken bile gözünden damlayan damlayı da sildim.
Sınır
20 oy
10 yorum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
2 ARKADAŞIN MUCİZESİ
Novela Juvenil2 arkadaş birbirlerine bir yemin ettiler hayatlarının sonuna kadar arkadaş kalacaklardı ama yaptıkları hata hayatlarını değiştirdi ve bir mucize oldu...
