Medya; Sena Şener- Sevmemeliyiz.
Yıldızlı bir gecede gökyüzüne bakıp seni hatırlamaktı canımı yakan...
Aslında canımı yakan, seni hatırlamak değildi.
Aslında canımı yakan, aklımdan hiç çıkmamandı...
Ve güneş doğarken gözlerimi kamaştıran ışıkta bile sen vardın.
Aklıma gözlerimi kamaştıran gülüşün gelirdi her zaman.
Güneş batarken de ağladığında yüzüne düşen bir bulut parçası gibiydi.
Denize baktığımda hissettiğim o müthiş sonsuzluk hissi, sadece senin kollarında var oluyordu.
Yağmur yağdığı zaman oluşan toprak kokusu ise bana huzur veriyordu, aynı senin gibi...
Dinlediğim her şarkıda melodim sen oluyordun, sözlerim sen, söyleyenim sen, aşık olduğum sen ve müptelan olan ben...
Baharda açan çiçeklerin heyecanıyla, seni gördüğümde yüreğime düşen heyecan aynıydı.
Ve kalbimde olan tüm kalp kırıklıklarımın sebebiydin sen...
Senin sevgin bana ölümdü.
Sen bana uçurumdun.
Sonu ölümden başka hiçbir yola çıkmayandın...
Ama sen benimdin.
Beni ben yapan sevginle, beni bir hiç yapan ölümünle.
Sen benim için öyle bir şeydin ki.
Aşkın cennette yapılmış bir şerbet, aşkın cehennemden gelen bir kordu...
Ve ben... Tüm varlığımla emrine amade, gülüşüne müptela, bakışına hayran bir ben...
gecermizamanla Fazla sığınak okuyunca böyle oluyor😂😂 Yazılarımda veya şiirlerimde böyle çelişkili cümleler kurmak bazen çok hoşuma gidiyor. Bu da onlardan bir tanesi. Medyada ki şarkının yazıyla pek bir bağlantısı yok ama sevdiğim için koymak istedim.
