<Even though>||mgl||2020

part5

Амандаа дуу аялан сургуулийн зүг явж байхдаа өнөөх осолдсон газраа Хакён болон Намжүүнтай таарлаа.
- Жиминаа! гээд Намжүүн Хакёныг дагуулан гүйсээр ирэхэд
- Өө сайна уу залуусаа гээд гараа даллан
- Та хоёр энэ хавьд амьдардаг юм уу?
- Тиймээ манайх Хакёныхтай ойрхон тэгээд бид хоёр өглөө болгон энэ замаар хамт явдаг юм.
- Аан тийм байх нь манайх ч гэсэн эндээс холгүй байдаг.
- Тийм үү тэгвэл найзууд болсон юм чинь цаашдаа гуравуулаа хамт явж байя гэхэд Жимин томоос том инээмсэглэн зөвшөөрлөө.

Тиймээ найзууд...

- Жин та хоёр ямаршуу байнадаа гэхэд Намжүүн ичиж байгаа бололтой нээх их зүйл дуугарсангүй харин Хакён
- Намжүүнаа яагаад ичээд байгаа юм бэ хэмээн хөхрөн
- Бид нарын хажууд биендээ сүрхий байдаг байж Жиминаас ичээд байгаа юм уу?
- Ахх энэ талаар ярьж чадахгүйнээ ямар ч байсан бид хоёр сайн байгаа.

Намжүүн Сокжин хоёр үерхэдэг явдал нь Жиминд их сайхан санагдаж байгаа билээ. Өмнө нь тэр зөвхөн хүмүүсээс дургүйцсэн чичилсэн үгс авдаг байсан бол энд эсэргээсээ түүний найзууд ийм зүйлийг хүлээн зөвшөөрдөг тэр ч болоогүй хүрээлэл дунд нь гэй хүмүүс олон байдгыг мэдсэн нь түүний сэтгэлийг амрааж байлаа.

^Жонгүгийн талаас^
Тэдэнд дургүй хүрсэндээ хоолны цараа аван тэндээс түрүүлээд явлаа. Яагаад ийм зүйл хийгээд байгааг нь ойлгохгүй байна.
Бухимдсаар ангируу орж ирэхэд хүүхдүүд байсангүй. Цонхолчихсон бололтой.

Цүнхээ авчихаад гарах гэтэл үүдэнд нөгөө хэд зогсож байлаа. Гэхдээ мэдээж Жиминаас бусад нь.
- Та нар яах гээв гэхэд Хусог хён
- Дээвэрлүү гарцгаая. Угаасаа тарчихсан юм биш үү.

Дээвэр дээр гаран бид сүүдэртэй хэсэгт очиж зогслоо. Удаан байхыг хүсээгүй тул хамгийн түрүүнд би ам нээн
Би: Та нар яах гэж ийм зүйл хийгээд байгаа юм
Намжүүн: Чиний л төлөө Жонгүгаа боломж олдож байхад чи ингээд зүгээр өнгөрөөх юм уу?
Жин: Тиймшүү Юунд нь дургүйцээд байгаа юм? Чамайг танихгүй шдээ ингэж их өөрчлөгдсөн байхад. Чи анх Бусанаас ирэхдээ ямар байсан гэж бодно.
Би: Ах нараа би хамгийн гол нь айгаад байна. Жимин намайг таничихвал надтай дахиж харьцахгүй шдээ ямар их гомдоосон билээ тэгчихээд одоо чамд сайн гээд явах чинь утгагүй хэрэг.
Тэхён:. Ахх Жонгүгаа тэгээд тэр 2 жил юу болох юм. Хий хоосон зүйл байсан юм уу? Чи ч гэлтгүй бид ч гэсэн хангалттай зовсон. Одоо Жимин бидний нэг
Би: Тэгэх хэрэггүй байсан юм зүгээр л холоос хараад байж байвал хангалттай хүсэхгүй байна. Би сарын өмнөөс угаасаа мартах гэж байсан шүүдээ. Та нар ч мэдэж байсан.
Хакён: Ядаж найзууд болоод үлдвэлч...
Жин: Харин тийм ядаж найзууд хэвээр үлдлдээ тэглээ ч өмнө таарахад  зүгээр байсан гэсэн биздээ.
Би: Тэр үед харанхуй байсан хён, одоо зүгээр л түүнтэй ойр байхыг хүсэхгүй байна. Харин та нар бидний нэг болгочихлоо. Намайг амьдаар минь тамлах гээ юу? Надад зориг хүсэлийн аль нь ч алга. Та нарыг хэцүү байдалд оруулж байсан намайг уучлаарай гэж хэлэн сургуулийн хаалгаар гарлаа.
Юу хийхээ мэдэхгүй нь
Толгойд минь хэрэгтэй хэрэггүй олон бодол эргэлдэнэ. Аваад хаячих юмсан.
Галзуурах шахсаар гэрлүүгээ алахлаа нэг өдөр гэхэд дэндүү урт байлаа.

a/n: unshsand bayrlalaa❤️