CHAPTER 5
ANDREW P.O.V.
Hanmbog talaga ang lalaking iyon. Pacool kung gumalaw. Nung nakita ko siya sa pintuan ay nagulat nalang ako at nagtaka kung bakit dito siya nag.aaral. Matapos ang nangyari sa likod ng classroom kanina ay medyo natauhan ako at naalala ko sa kanya si Anthony. Ang aking kambal. Mahigit dalawang taon na din nung namatay siya dahil sa sakit. Naiinis ako kay Dad dahil nung kailangan siya ni Anthony, wala siya. Galit na galit ako sa kanya. I really hate him. Galit ako sa mundo at pati pagkakaibigan namin ni Tajima ay naapektuhan dahil sa galit ko. Anthony is very close to me.
Hindi ko kinaya ng nawala siya. Halos buwan buwan ako bumibisita sa puntod niya dahil hanggang ngayun ay di ko padin ang kaiisa kong kapatid. Pagkatapos ng klase ay agad akong pumunta sa libingan ni Anthony. Dahan dahan akong naglakad daladala ang bulaklak at kandilang binili ko sa labas.
“Kambal, miss na miss na kita. Bakit mo ba kasi ako pinaparusahan. Bakit mo ba ako iniwan.”
Hindi ko namalayan na umagos nalang ang mga luha sa pisnge ko. Sobrang sakit na mawalan ka ng kaibigan na parati mong karamay sa lahat ng bagay. Naalala ko pa dati nung may date siya sa kanyang girlfriend pero may may final exam pa siya ay ako ang dumating. Madami kaming adventure na ginagawa dati. Tuwing bakasyun ay kami parate ang magkasama. Last na pinuntahan namin bago siya mawala ay sa IloIlo. Mababait at malulumanay ang mga tao dun. Minsan nagkakatuwaan kami dahil sa mga accent nito. Pero ngayun… Pero ngayun wala na siya.
“Kambal, masyado akong nasaktan ng mawala ka. I really want to be with you where you are right now. Tinangka kong magpakamatay dahil di ko kaya pero mabuti nalang ay pinigilan ako ni Tajima. May nakilala akong lalaki na kamukha mo at kaugali mo. Ang pangalan niya ay Tyler pero naiinis ako sa kanya dahil hindi ko siya matalo sa bakbakan.”
Madami akong kinunwento kay Anthony tunkol sa nangyari. Umabot din ng mahigit isang oras ang pag.upo ko dun at nang namatay ang apoy sa kandila ay napagdesisyunan kong umalis na.
Mga alas nuebe na ng gabi ay bahagyang nagutom ako at huminto sa isang fast food chain. Nag.order ako ng C5 with macaroni soup at spaghetti. Habang nakaupo ako ay may estudyanteng nakaupo sa gilid na nakatingin sa akin at nagbubulong bulungan.
“Huy, Reyna ng kabaklaan tingnan mo yung lalaking nakaupo. Lapit mo na. Go girl.”
“Oo nga, ang cute niya. Itulak niyo ako. Dali dali.. Itulak niyo papunta sa kanya.”
“Malampung ka talaga Reyna. Flirt ka din noh teh. Ang kateh ilagay sa tamang oras. Huwag dito. Madaming tao.”
“Kainis naman beshy, tingnan mo oh, inaakit ako. AHh.. my gosh..”
Iniwas ko nalang ang tingin ko ng dumating na ang order ko.
“Sir, jolly evening. Eto na po ang order niyo.”
Nagulat ako ng makita ko si Tyler ang nasa harap ko.
“So, dito ka pala nagtratrabaho. Working student?”
“Andrew? Anong ginagawa mo dito?” “Kumakain. Ano pa ba. Bawal bang kumain dito?”
“Sorry, kalimutan na nating ang nangyari kanina sa school sir. Kailangan ko ng umalis. Tawagin mo nalang ako kung may kailangan ka.”
Binigyan niya ako ng isang ngiti. Namula ako sa kanyang pagngiti dahil naalala ko si Anthony sa kanyang ngiti sa labi. Medyo nabwesit ako dahil pa cool tong gumalaw. Kala niya astig siya. Maya maya pa ay nakikita kong bumabalik balik siya sa paghatid ng order ng mga customer. Minsan nahuhuli ko siyang nakatingin sa akin at ngumingiti ito. Kainis. He’s not that too cool to smile at me. Narinig ko nalang ang ingay ng istudyante ng lumapit siya. Mukhang kinukulit nila si Tyler at kinukuha ang number neto.
“Pogi, anong pangalan mo.? Taga saan ka. Alam mo, single ako at reading reading makipagmingle. Alright. Pahinga pala number mo kasi papaloadan kita mamaya. Sige na..” “Reyna, maharut ka talaga. Hahaahaha.”
