Welcome to the world of the maffia ✔

*hoofdstuk 8*

pov Chloé

Een zucht verlaat mijn mond terwijl ik achterover leun tegen mijn stoel. 

Waarom bestaat school toch. 

Niet echt dat ik naar school ben geweest. Ja vroeger tot mijn 14 jaar ongeveer maar echt school kun je dat niet noemen vind ik. 

Verveeld speel ik met mijn pen terwijl River naast me zit te praten met zijn vrienden. Ja, blijkbaar hebben we bijna alle lessen samen. Joehoe, het sarcasme druipt er vanaf. 

Maar even terug waarom bestaat school eigenlijk? Voor wiskunde hebben we een rekenmachine, geschiedenis is verleden tijd dus waarom zouden we dat leren. Voor aardrijkskunde bestaat er een app genaamd Google Maps,  voo-

'Mevrouw Whoods, kan jij het antwoordt geven op de vraag?' Ontbrak de leerkracht mijn gedachten. Ik werp een blik op het bord maar verstond niets van de formules op het bord en zei: 'Euh, neen?' 

'En waarom niet mevrouw Whoods?'

'Euh, ja. Meneer-' Ik zet me recht op mijn stoel en keek hem aan. Een zucht rolde over mijn lippen om het nog dramatischer te maken. Ik merkte dat de hele klas stil was, zelf River was gestopt met meiden een cijfer te geven. 

'Chloé, je weet toch dat je me alles kan zeggen hé.' Zei meneer bezorgt. 

'Ja meneer het zit zo. Ik het hyvititis syndroom.' 'Oei, en dat is.' 

Ik leun terug verveeld naar achteren op mijn stoel en zeg: 'Dat wil zeggen dat mijn hersenen niet werken wanneer ze merken dat ik in jou les zit.' 

Lachend barst de klas in lachen uit. Ik grinnik kort. 

'Goeie, beter zou ik niet gekund hebben.' Fluistert River in mijn oor. 

'Nee, inderdaad. Daarvoor moet je eerst genoeg hersencapaciteit hebben.' Ik glimlach fake naar hem voor ik terug keek naar de leerkracht. 

'Oei, meneer alles goed. Je ziet wat rood. Mocht je in en tekenfilm mee spelen zou er zeker stoom uit je oren komen.'

'ERUIT.' Hij wijst met zijn vinger naar de deur. Nep-beledigd leg ik een hand op mijn hart. Neem mijn spullen en loop naar de deur die ik open, maar voor ik hem achter de me toe trek roep ik nog: 'Tot morgen meneer. Ik kijk er al naar uit.' Ik knipoog naar hem en hoorde hem nog iets roepen terwijl ik lachend de gang door loop naar mijn kamer. 

Wanneer ik binnen ben laat ik me vallen op mijn bed en neem mijn kussen vast en leg er mijn hoofd op. Ik kreun goedkeurend en sluit mijn ogen. 

Helaas werd mijn vredig moment verstoord door geklop op mijn deur. 

Ik kijk op maar negeer het en leg mijn hoofd terug neer. Ik lig hier veel te goed. 

Opnieuw werd er op mijn deur geklopt. Geïrriteerd zuchtte ik in mijn kussen en opnieuw negeerde ik het. 

'Chloé, mijn lief. Ik weet dat je hier bent. Je laat een knappe jongen toch niet voor een gesloten deur staan.' Precies of ik een elektrische schok kreeg stond ik recht en wandelde naar de deur. 

Ik ga achter de deur staan. 

'Waarom niet?' Vroeg ik. Ik hoor hem lachen. 

'Ik denk dat ik je nog moet terug pakken over het feit dat je me nogal hebt beledigd deze ochtend.' Ik weet nu gewoon dat hij nu aan het grijzen is. Met een ruk open ik de deur om dan inderdaad te zien dat hij me grijzend aankijkt. Hij staat nonchalant tegen de muur naast mijn deur geleund. 

'Dat had je mij toch al lang vergeven?' 

'Mja, maar bij nader inzien denk ik toch dat ik je ervoor moet terug pakken.' Hij kwam voor me staan en ging verder. 

'-Je hebt mijn ego beschadigd. Dat was een fout die jij maakte.' Dat laatste fluistert hij in mijn oor voor hij langs me naar binnen gaat.

Wanneer ik besef wat er zojuist gebeurde draai ik me om. 

'Eij, wie gaf jou toestemming om mijn kamer te betreden?' 

'Schat, je zou moeten weten dat ik nergens toestemming voor vraag.' Grijzend keek hij me kort aan voor hij mijn kamer verder bekeek. Ik zuchtte. 

Hoe kan iemand zo snel veranderen. 

'Vertel me iets meer over jezelf.' Ik keek op en zag dat hij in mijn zetel zat. 

Ik wandelde naar mijn bed en liet terug neer vallen op mijn buik zoals ik eerder lag. 

'Wat wil je weten.' Ik keek hem schuin aan. 

Het was beter dat mensen mij vragend stelden dan dat ik zelf dingen over mij moest zeggen. Het gevaar dat ik dan dingen zeg waar ze op willen ingaan in groot. En over de maffia mogen ze niets weten.

'We beginnen simpel. Hoe oud ben je.' Ik trek kort mijn wenkbrauwen naar hem op maar antwoord dan toch: '17 en jij?' 

'Ben ik niet degene die de vragen stelt.' Negeerde hij mijn vraag.

 'Jij een vraag ik een vraag. Hoe erger jouw vragen zijn, hoe erger de mijne.' Ik haalde mijn schouders op en keek hem afwachtend aan. 

'19. Waarom ben je naar deze school gekomen?' 

'Verhuist.' Zei ik. 

'En jij?' 

'Gewoon, dicht in de buurt. Mijn ouders zijn niet veel thuis door omstandigheden.' Ik fronste even mijn wenkbrauwen bij zijn blik die even verdrietig stond, maar negeer het. 

'Hoeveel vriendjes heb je al gehad.' Grijnzend keek hij me aan. Ik rolde met mijn ogen. We waren die kant opgegaan, maar beter dat dan naar mijn ouders of zo.

'Geen.'

'Geen.' Verbazing was te horen in zijn stem.

'Ja, zo raar. Ik ben niet iemand die zoals jij iedereen van de school doet voor de lol.' Kaats ik terug. Even was het stil voor hij antwoordde. 

'Ik wil die meiden niet, het zijn de meiden die mij willen en ja ik kan de wil van een meid toch niet negeren.'

'Ik snap niet dat die meiden niet zien dat ze gewoon gebruikt worden. Hoe weinig hersencellen moeten die wel niet hebben om te denken dat de player met hen naar bed wil niet alleen voor de seks.' Ik sloot mijn ogen en schudde afkeurend mijn hoofd. 

'Nochtans vond je het niet erg toen ik je deze ochtend zoende.' Een warme adem is te voelen bij mij oor.

'Wie zegt dat ik dat fijn vond. Misschien werd ik wel gedwongen.' Zeg ik nog steeds met mijn ogen gesloten.

'Ik denk niet dat je het erg vond want je zoende me terug.' In een ruk draai ik me om zodat ik hem kan aankijken. 

Dat had ik achteraf gezien beter niet gedaan als ik merk hoe dicht we bij elkaar zijn. Mijn neus topje raakt de zijne en mijn bruine ogen blijven vast hangen in zijn blauwe ogen.

'Ik denk dat ik gelijk heb. Maar als je het wilt weten.' Hij zet kusjes langs mijn kaak naar mijn oor waar hij kort mijn oorlel tussen zijn tanden neemt. Mijn adem versnelt en het lijkt of ik niet meer kan ademen wanneer hij zo dicht bij is, maar het zijn zijn woorden die ervoor zorgen dat mijn adem stokt in mijn keel.

'Ik vond het ook niet erg.' Kort kijk hij me aan voor zijn lippen zich op de mijne bevinden. 

---------------------------------------------------------------------------------

comment💬

vote ⭐

and follow💙

XOXO