Welcome to the world of the maffia ✔

*hoofdstuk 42*

pov River

'Ik heb gewonnen. Ik heb gewonnen. Joehoee, hoor je dat goed? Ik heb gewonnen.' De luide en enthousiaste stem van Chloé roept voor de hele kantine. Het kan haar duidelijk niet schelen dat anderen haar horen.

Ik grinnik als ik het geïrriteerde gezicht van Chase zie die achter haar aan loopt.

'Moet je dat nou echt voor de hele school roepen.' Klagend neemt hij naast mij plaats. 

'Ja. Ik zei het je toch dat ik altijd van je win.' Grinnikt Chloé terwijl ze op mijn schoot plaats neemt. Automatisch sla ik mijn armen om haar middel heen en leun met mijn kin op haar schouder.

'Ik heb gewonnen in biljart dus ik mag een jaar lang eten op zijn kosten. Dus iemand iets eten?' 

Lachend geef ik haar een kus in haar nek.

'Hoe zou dat komen dat je hebt gewonnen? Ik krijg toch ook wel een beloning?' Fluister ik in haar oor. 

'Misschien.' Fluistert ze terug.

'Ik heb wel niet gezegd dat ik iedereen ging doen. Ik heb enkel met jou afgesproken een jaar gratis.' Protesteert Chase

'Jaha. Dus ik wil een appelmuffin, één met chocolade, een twix , een bounty, een mars, een cola,-' 

'Ja, ja, ja. Ik heb het al begrepen.' Onderbreekt Chase Chloé.

Hij staat op en loopt naar de plaats waar je van alles kunt kopen.

Lachend kijken we hem na.

'Zin om morgen een namiddagje schoppen? We zijn dan toch woensdag en moeten dringend gaan schoppen voor Parijs.' Enthousiast kijken Sarah en Emely Chloé aan.

'Euh, ik moet morgen de hele dag trainen en in het hoofdgebouw aanwezig zijn. Donderdag is het zo ver.' Antwoordt Chloé ongemakkelijk.

Ik geef haar een kneepje in haar heup en plaats een kusje in haar nek.

Ze vindt het nog steeds moeilijk om het hier over te hebben. Ze wil zo veel dingen doen, maar de missie steekt er iedere keer een stokje voor. 

Wat we wel begrijpen, het is belangrijk voor haar, maar ik zal ook blij zijn als die missie gedaan is en ze wat vaker en langer bij mij is.

'Oh, ja sorry helemaal vergeten. We kijken wel eens voor een andere dag.' Zegt Sarah terug.

'Waarom heb ik ook weer een weddenschap met je aangegaan?' Mompelt Chase als hij al het eten op de tafel legt en terug plaats neemt.

'Omdat jij denkt dat je ooit eens van mij zal winnen, maar dat zal niet gebeuren.' Grijnst Chloé terug en pakt een chocoladereep van de tafel en opent de verpakking.

'Ooit win ik eens, daar ben ik zeker van.' Antwoordt hij vastberaden terug. 

Lachend nemen we elk iets te eten en te drinken en babbelen nog wat over koetjes en kalfjes.

'Ga je mee naar Parijs, of ben je dan al weg?' De vraag van Emely zorgt ervoor dat al de andere gesprekken stil vallen en we Chloé aankijken.

'Euh.' Ze blikt even op Chase die haar een blik toestuurt, waarvan ik niet kan uitmaken wat het wilt zeggen.

'Dat weet ik nog niet. Dat zal ik moeten bespreken met mijn vader. Het is te zien hoe alles verloopt.' 

Ik sluit mijn ogen en begraaf mijn gezicht in haar nek. Een zachte zucht verlaat mijn mond.

Haar hand vindt de mijne en haar duimt streelt de rug van mijn hand.

Ik weet dat ze bedoelt hoe het verder verloopt met haar moeder en die ene vent.