Welcome to the world of the maffia ✔

*hoofdstuk 78*

pov River

Vlug stak ik mijn hand nog op naar de mensen die aan het werken waren, voor ik via de achterdeur het wafelhuisje verliet. Glimlachend loop ik door de straatjes naar mijn huisje hier niet ver van. 

Ik vond het altijd heerlijk om te voet van mijn huis naar mijn werk te gaan. Gelijk wel weer, ik genoot van straatje in straatje uit te gaan. Van weinig volk, plots midden in de toeristen te lopen, terug naar rustig om dan de vele hongerige toeristen te bedienen, waarna ik na een drukke dag tot rust kan komen tijdens mijn dagelijkse wandeling. Parijs is een prachtige stad, maar soms maken de toeristen het nogal druk.

Maar vandaag is voelt het anders. Ik geniet van de vele toeristen die de Eiffeltoren komen bekijken en beklimmen. Ik zigzag door ze heen en voor het eerst vind ik het niet vervelend dat ze voor je voeten lopen. 

Hoe het komt? Ah kom op. Door wie zou dat nu komen zeg, ik heb geen idee? Chloé natuurlijk.

De vrouw die mijn humeur meteen weet op te klaren en mijn irritaties meteen laat verdwijnen. De vrouw die de oorzaak is van mijn grote glimlach die al sinds gisterenavond op mijn gezicht zit. Het zou me niet verbazen moest ik er ook mee geslapen hebben. 

'Bonjour Amandine.' Begroet ik mijn buurvrouw, die de planten die op haar vensterbank staan water aan het geven is, terwijl ik mijn sleutel in mijn huis steekt.

'Dag River, alles goed?' Vraagt ze me glimlachend. Ik lach en knik.

'Je hebt geoefend hoor ik. Gaat je goed.' Complimenteer ik haar. 

Amandine is geboren in Italië, dat hoor je ook wel aan haar accent, maar is naar Frankrijk gekomen om bij haar grote liefde te zijn, die nu al helaas overleden is. Wanneer ze wist dat ze een nieuwe buur ging krijgen en dat ik Nederlands spreek is ze meteen begonnen met de taal te leren. Ze is graag bezig, vertelde me ze, en vond het leuk om nieuwe dingen te leren. Was iets anders dan de hele dag kruiswoordraadsels oplossen of een deken haken, zei ze.

Trots glimlachte ze en stelde voor om een kop koffie te komen drinken met een zelfgebakken koekje waarop ik toegaf. Haar koekjes zijn overheerlijk en onmogelijk te weerstaan. 

'Druk geweest vandaag?' Vraagt ze me terwijl ze voor me plaats neemt.

'Ja, redelijk. Maar het was gezellig.' Antwoord ik en neem een slok van mijn koffie.

We praten nog wat tot ik een melding krijg op mijn gsm. Verbaast kijk ik naar het scherm als het een melding is van een chat in de groep van Lucas, Jace en mij. We hebben elkaar misschien al vijf jaar niet meer gezien maar contact zijn we altijd blijven houden. 

Ik open de chat en lees het berichtje. "Hé, we zitten hier gezellig in een privé zwembad. Kom je niet af? Ik hou het niet uit met die twee hier." Stuurt Chase in de groep. Een seconde later krijg ik een foto binnen van Jace en Lucas die als twee kleine kinderen een watergevecht aan het houden zijn. Ik lach en begint te typen.

"Zijn de meiden daar ook?" Vraag ik zo subtiel mogelijk om te weten of Chloé er is.

"Jup, op hun lui gat aan het tetteren." Krijg ik terug met een foto waar de drie meiden aan het zonnen zijn. Ik glimlach en zoem wat in op Chloé.

"Is inderdaad zeer zielig voor je. Geef me een halfuurtje." Stuur ik terug waarna ik de chat verlaat en mijn gsm terug weg stop.

'Sorry, maar ik moet er maar eens vandoor. De koekjes en de koffie was zeer lekker.' Bedank ik haar en druk een kus op haar wang.

'Is niets mijn lieverd.' 

'Ik laat mezelf wel uit.' Houd ik haar tegen als ze aanstelling maakt om op te staan.