LÜTUF (TAMAMLANDI)

YASEMİN KOKUSU

KEYİFLİ OKUMALAR:)

-Onu yani Çiçeği ben doğurmadım.

Geçen her saniye aklının kuytularındaki ikircik tedirgin ediyor,duyduğu cümlenin doğruluğunun olma ihtimaliyle buz kesiyordu Ali Varol.Yanlış duymuş olmalıydı her zamanki gibi kaçak oynuyordu kadın,ancak ilk kez kendine bile itiraf edemediklerini dillendirmek kolay değildi elbette çaresiz kadın için.

Yavaşça arkasını döndü,kısılmış gözleri birbirine bastırdığı dudaklarıyla karşısında ağlayan kadından bir açıklama bekliyordu.Aklı bulanmış zihni tehlike sinyalleri veriyordu.Öfkesi had safhadayken duramayacağını biliyor ancak sabrın son zerresini zorluyordu.Dikkatle baktı karşısında küçülmüş kadına ne şaka yapar gibi bir hali vardı ne de oyun.

Odanın duvarlarında kadının hıçkırıkları soluklanırken daha fazla dayanamadı bu karmaşaya Ali.

-Ne diyorsun sen,ne dediğinin farkında mısın dedi adeta hırlayarak.

Aslı dizlerinin üzerine çökmüş miniğinin tişörtünü avuçlarında sıkarken nefesi hızlandı.Gözyaşları bir yağmur gibi durmadan akarken nereden başlaması gerektiği konusunda tedirgindi.Kaybetme,kaybedebilme ihtimaliyle olduğu yerde titredi.Gözleri başında bekleyen adamı buldu sonra.

"Üzgünüm çok üzgünüm"dedi dudakları mühürlenmişti sanki çıkmıyordu kelimeler zorlanıyordu. Yüzünü buruşturmuş hıçkırıklarını bastırmaya çalışırken karşısındaki öfkeli adam hızla atıldı kollarına.

-Neye üzgünsün,nası sen doğurmadın lan.Nası bir oyun bu,dalga mı geçiyorsunuz benimle?

Öfkesi nedendi bilmiyordu Ali.Karşısındaki kadınamıydı yoksa kendisine mi ancak şuan düşünemiyordu.Sıkı sıkıya tuttuğu ince kollarına baktı kadının,ancak bırakmadı.Gözleri adete ateş çıkarıyor bir an evvel anlamak istiyordu.

-Bırak lütfen bırak dedi zorlanarak.Acıdan yüzünü buluşturmuştu.Adamın iri ellerinden kurtulmak için çırpınıyordu.Daha çok öfkelendi Ali daha çok kızdı.Hırsla itti Aslı'yı. İnce bedeni yatakla buluştu.Kendinden geçmiş adam şaşkındı bu yaptığına.Oysa fiziksel şiddet hiçbir zaman uygulamazlardı kadınlara.Akıllarıyla oynardı evet ama bu kendisini dahi şaşırttı. Aslı'nın iyi olup olmadığını kontrol etmek için hızla süzüp açıklama bekleyen bakışlarını dikti kadına.

-Onu sen doğurmadın,senin kızın değil diye mırıldandı bilinçsizce.

Genç kadın acıyla kollarını sıvazlarken duyduğu kelime tüm benliğini ele geçirmişti.İşte şimdi oda artık öfkeliydi.Yaralı bir hayvanın öfkesi damarlarında gezerken sertçe ayaklandı,Ali'nin yakasını tutup kendine çekti.Birbirine yakınlıklarını görmezden gelip tüm nefretini kusmaya başladı adama,yaralı bir hayvandan farksızdı şimdi.Kaybettikleri vardı Aslı'nın yürek yangını.Kızını doğurmadı ama Çiçek onun kızıydı ve bir kaybı daha kaldıramazdı o.Geçmişte kapadığı o derin sayfaları açtı bir bir güçsüzdü aynı zamanda yıkılmayacağım der gibi güçlü.Bakışları bir an olsun ayrılmadı adamdan.Döküldü dudaklarından sırları..

5 yıl önce

Hastanenin kokusu günleri geçirmenin nedeni ile alışkanlık yapmıştı genç kızda.Adımları telaşsız yüzünde belli belirsiz bir tebessüm vardı zorlu geçen günlere inat.Ezberlediği koridorları geçerken aklı biraz önce ciğerlerine hapsettiği cennet kokudaydı. Her şeyin düzeleceğine inanıyor aklına ve kalbine umut tomurcukları ekiyordu.

Eli kapı kolunu kavrayıp yavaşça baskı yapmasıyla bir süre izledi bildiği manzarayı.Üzgündü gördüğü manzara için düzelecekti bir mucize hayatlarına girdiğine göre mutlaka düzelmeli ikinci bir mucize gerçekleşmeliydi.