LÜTUF (TAMAMLANDI)

FİNAL

Ne söylemem yada nasıl başlamam konusunda hiçbir fikrim yok. Açıkçası o kadar yoğun bir duyguda yazıyorum ki bunları hiçbir kelime belkide cümle ifade etmez duygularımı. İlk hikayem,ilk hayalimin sonuna geldik. Herkese hitap eden bir konusu yok ancak bu benim hikayem ve ben hikayemi yazarken oldukça keyif aldım. Tek temennim sizlerinde bu keyfe,huzura ortak olmuş olmanız.

Başından beri bana destek olan biri var kendisi her zaman yanımda olmakla birlikte beni cesaretlendiren tüm iyiliğiyle hikayemde yol göstericim olan canım dostum. Bana benden çok inandığı için tüm teşekkürlerimin, öncelikli muhattabı _kirpapatyasii_ daha sonrada yanımda olan diğer dostlarım hepinize o kadar minnettarımki iyi ki varsınız. İyi ki yanımda ve benimlesiniz. En büyük iyikilerimsiniz. Lütuf benim sonuna gelmiş için yeri çok başkadır ve bugün bunun sonuna gelmiş bulunmaktayız. umarım başka hikayelerde yine benimle birlikte olur hayallerime benimle birlikte ortak olursunuz.

Hepinize minnettarım,teşekkürler...

KEYİFLİ OKUMALAR

Hayat o kadar gariptirki yıllarca nefret beslediğin biri nefes almanın sebebi haine gelebilir. Büyük konuştuğun ne varsa sana onu muhtaç eder. Gün geldiğinde geçmiş gerçekten geçmişte kaldığında sen eski sen değilsindir. Bambaşka biri olmuşsundur.

Aslı yıllardır tanımadığı,tanıdığı sandığı adama nefret beslerken şimdi o adamın çocuğunu kollarına sımsıkı sarmış cennet kokusunu ciğerlerine çekiyordu.Bu bir zayıflık mıydı? Elbette değildi, bu hayatta önceliklerinin değişmesiydi. Bu aşk şarabını içmekti. Başka dünyalara hayallere yelken açıp hızla koşmaktı.

Derince aldığı solukla yaşaran gözlerini sildi. Birkaç saat önce sancısı tutmuş ve doğum başlamıştı. Dakikalar boyunca miniğinin korkmaması için direnmiş ancak daha fazla dayanamayarak Aliyi aramıştı. Korkusu aklına geldiğinde ister istemez güldü. Kucağındaki kızı için hangi acı imkansızdı.

Çiçeğin o an bile korkmasına rağmen kendisini düşünmesi duygusal anlar yaşmasına neden oluyordu.

-Annem kuşum kardeşim bu mu şimdi,derken gözleri kardeşinden ayrılmıyordu. O kadar ufaktıki Çiçeğin minik elleri ona dokunmak için kalkıyor ancak daha sonra hemen geri çekiliyordu. Onun bu tavrı Aslıyı gülümsetti ve Çiçeği yanına çekip kıvırcık saçlarına dudaklarını bastırdı.

-Evet meleğim, kardeşin.

-Ama minicik ben onunla nasıl oynayacağım şimdi,derken sesinde belli belirsiz bir hayal kırıklığı vardı.

Aslı kızının bu sabırsız haline kahkaha atmamak için kendisini zor tuttu.Kasıklarındaki ağrıyı hissetmiyordu bile şuanki huzurdan ve mutluluktan.

-Biraz sabırlı olacağız meleğim.Onun büyümesi zaman alacak .

-Çok mu bekleyeceğiz ki,yani ne kadar?

-Evet biraz beklememiz lazım,baksana ne kadar da küçük bize ne kadar muhtaç.

Çiçek hızla başını salladı. Kafasını Aslı'nın göğsüne yaslayıp kardeşine hayranlıkla bakıyordu. Aslı'nın gülen yüzü uzakta kendilerine bakan adamı gördüğünde biraz düştü. Ali baştan beri köşeye geçmiş tek kelime etmiyor ancak gözlerini de üzerlerinden ayırmıyordu. Çiçek onun kızıydı ancak bugün şahit oldukları onu öyle duygulara sürüklemiştiki nefesi kesilmişti. Aslı'nın kucağındaki ufacık şey o bir umuttu. Aylar önce kapısına dikilmiş o küçük kadından olan umudu.

Yatakta uzanan bu üç kadın onun herşeyiydi. Yıllardır kurmaya çekindiği hayaliydi. Nefesleri sıklaştı. Gözlerini kırpmaya çekinir olmuştu sanki bir anlık kapatsa rüyadan uyanacak ve bu güzellikleri kaybedecek sanıyordu.