Love note

Chapter 5

I felt a warm thing touching my right hand. I wanted to open my eyes  but I'm too tired to do so until I lost my consciousness.

The sound of silence was deafening. Nasanay naman akong mag-isa pero nakakapanibago pa rin na magising ako sa hospital na walang ni isang naka antabay sa pagbukas nang aking mga mata.

Hindi ba alam ni daddy na andito ako?

Nahihilo pa rin ako kaya napapikit ako nang konti. May dextrose na nakatusok sa palapulsuhan ko. Nilibot ko ang aking mga mata at napansin ang mga rosas sa ibabaw nang lamesa na nasa gilid nang hinihigaan kong kama. May mga ibat-ibang uri din nang prutas na nakapatong doon.

Anong ginagawa ko dito?

Isa isang bumalik sa akin ang mga nangyari kahapon...oo nga pala't nabangga ko ang sinasakyan.

Pero nasan na ang mga gamit ko?

I saw my bag on the chair on my left side. Baka andyan ang mga gamit ko.

Kahit na pagod pa ang katawan ko sinubukan kong abutin ang bag nang biglang bumukas ang pinto...

"You're awake"

Ang baritonong boses na iyon. I immediately look at that person and I was right. It was Kairus.

"What are you doing here?"

"Is that how you treat your saviour?"
Without taking off his eyes, he put the bottle of water on the table.

Kung ganoon siya iyong kumatok sa bintana nang sasakyan nung nabangga ako.

Iniwas ko ang tinggin sa kanya at itinuon na lang ang atensyon sa mga kamay ko.

Akala ko kasi si Dmitri ang nakita ko.

"Are you thirsty?"

Kung hindi niya ako tinanong ay di ko mararamdaman ang natutuyo kong lalamunan. Automatically he opened the bottle of water at inabot sa akin. I accept it naubos ko agad iyon.

Ibinalik ko ang tingin kay Kairus and I was a bit surprise when I caught him staring. There's something in his eyes na hindi ko maitumpok.

"Did...did someone knows I'm here?"

"I called your dad after what happen, he visited you pero umalis din pagkatapos. You're actually here for two days"

"Bumalik ba si daddy?"

"No, but he ask one of your maids to take care of you. May binili lang siya saglit kaya ako muna ang nagbabantay sayo"

Dalawang araw pero isang beses niya lang akong binisita...ang saya naman..mahal nga talaga ako ni daddy..

"You can go, hindi ko na ako kailangang bantayan"

Isinandal ko ang ulo sa headboard at napatingin sa bintana. Sana pala natuluyan na lang ako. Heto nanaman ang mga mata ko. Kung kailan sinusubukan kong maging matatag saka pa bumubuo nang luha para ako umiyak.

"I wanted to take care of you"

Napatingin ako sa nakatayo pa ring si Karius. Anong trip nito? Di naman kami close...baka nakokonsensya siguro

"Hindi mo na kailangang makonsensya
Kaya ko naman ang sarili ko"

Saka di tayo close para alagaan mo pa ako. Mamaya niyan may lakad pa ito pero napipilitan lang magbantay dahil siya ang nakakita sakin.

I notice na mukhang nainis siya sa sasabihin ko pero kahit ganun ang gwapo pa rin niyang tingnan. Bakit ngayon ko lang na appreciate at napansin ang kagwapuhan nito? Lalo na ngayong nasisinagan siya nang araw, mas nai emphasize ang kaputian niya at ang mga magaganda niyang mata.