"Love is the answer"

V თავი💫

-ალეკ!-შეუბღვირა ჯეისმა.
-მოიცა საიდანღაც მეცნობით.-ტაილერმა ეჭვისთვალით შეხედა გოგონებს.-თქვენ ის გოგონები არ ხართ? ერთი წლის წინ კლუბში სასმელი, რომ გადაგვასხით?!!
-ეს ისინი არიან?-ალეკმა კითხა ტაის და გოგონებს შეხედა მანაც.
-ეგ კიდევ გახსოვთ?-ცინიკურად კითხა მარტამ.
-რა დაავიწყებთ.-არ დააკლო ნისამაც.
-მოიცა იმ დღეს თქვენ არ იყავით, დიდი ხნის მეგობრებივით რომ ცეკვავდით და ერთობოდით?-ვკითხე დაბნეულმა.
-მეც ეგრე მახსოვს.-დამეთანხმა ჯეისი.-და შემდეგ ისიც მახსოვს, რომ შენ და...-ეს ისე თქვა, რომ მხოლოდ მე გამეგო.
-მოკეტე.-გაბრაზებულმა შევხედე და ვუჩკმიტე.
-რა მწარე ხელი გაქვს.
-ისე რატო გადაგვასხით კი არ მახსოვს.-ამბობს სიცილით ალეკი.
-რათქმაუნდა არ ახსოვს რაც დააშაა.-ეუბნება ნისა გამომწვევად.
-არაუშავს შენ ხომ მახსოვხარ გველო მთავარი ეგაა.-არც ალეკი ჩამორჩა.
-იდიოტი ხარ.-გაბრაზდა ნისა, მაგრამ მშვიდ სახეს ინარჩუნებდა.
-დაანებე ალეკ ამ ალქაჯებს რა უნდა ელაპარაკო.-ეს ისე თქვა ტაილერმა, რომ მარტას თვალებს არ აშორებდა.
-ამათ რა ჭირთ.-ამ ყველაფრით ისე გავერთე, რომ ჩუმად მივიწიე ჯეისთან და ყურში ვუჩურჩულე.
-და ჩვენ რა გვჭირს ცოლო?-თავი ჩემსკენ, რომ შემოატრიალა ისე ახლოს ავღმოჩნდი მასთან, რომ ტანში გამცრა და დენდარტყმულივით უკან გამოვიწიე რაზეც მას ტუჩის კუთხეში გაეღიმა.
-ნისა გესმის რა გვიწოდეს? ალქაჯებიო! მოდი მე გაგახსენებთ იმ დღეს რაც გააკეთეთ. ანუ ვცეკვავდით ამ ორ იდიოტთან ერთად, მერე ჩვენთან ჩვენი სკოლის მეგობარი მოვიდა ნიკი. ესენი ცოტა მოშორებით დადგნენ ხოდა შემდეგ ჩვენ ხუმრობით ვითომ ვკამათობდით. ამ ორ იდიოტს კი ეგონა მართლა ვჩხუბობდით. მოვარდნენ და ჩხუბი დაუწყეს ნიკს. გოგოებს ნუ ავიწროვებო და რაღაც ეგეთები უთხრეს. რა თქვენი საქმე იყო არ ვიცი რა. მერე ატყდა ჩხუბი. ჩვენ გავაშველეთ ესენი მოშორებით გამოვიყვანეთ. ავუხსენით, რომ ხუმრობა იყო და ახლა ჩვენ დაგვიწყეს გალანძღვა და ჩვენც, რომ გაგვეჩუმებია ეს ორი გადავასხით სასმელი და წამოვედით.
-ვაიმე რა სასაცილოები ხართ.-ამივარდა სიცილი და ვეღარ ვჩერდებოდი. ჩემს სიცილზე კი შემდეგ ყველას გაეცინა.
-რა ბავშვური სიცილი გაქვს რძალო.-მეუბნება ალეკი.-რა საყვარელი ხარ.
-კარგით რა ერთი წლის წინანდელ ამბავზე რა გაჩხუბებთ. - ვამბობ ისევ მე.
-ოჰ ამას ვინ ამბობს.-მითხრა ორაზროვნად ჯეისმა.
-შენ კიდევ ყველა სიტყვაზე ნუ მეკიდები რაა.-ვეუბნები მობეზრებით.
-რძალო ახლა თქვენ არ დაიწყოთ ჩხუბი რა, ბოლო ბოლო ცოლ-ქმარი ხართ უკვე.
-ალეკ!-ისე თვალები დაუბრიალა ჯეისმა
-ალეკ რძალოს ნუ მეძახი რაა. სხვა რამე დამიძახე. ოღონდ რძალი არა-ვეუბნები სიცილით ალეკს.
-კარგი ჩემო ფერია-მეუბნება ისიც სიცილით.
-შენ ახლა ჩემს ცოლს ეფლირტაცები?🤔
-მე შენი ცოლი არ ვარ.
-მართლა? აბა ეს ვისიაო ვისი.-მანისშნა ბეჭედზე და ირონიულად მიღიმის.
-აუტანელი ხარ. რა -ვეუბნები გაბრაზებული.
-შენ კი ჩემი ცოლუკა-მეუბნება და იცინის.
-შენ ძაან შეეჩვიე ცოლის დაძახებას. გირჩევნია სარა დამიძახო, თორე მოგხვდება-ვეუბნები მეც სიცილით.
ნისამ კი ამ დროს თვალები აატრიალა😂
-კარგი ახლა ამ საკითხს სერიოზულად მივუდგეთ. ჯეის ჩემს მშობლებთან პრობლემა არ არის.
-მართლა. მეგონა გაგვიჭირდებოდა დედაშენის დათანხმება.
-მეც ეგრე მეგონა🤷🏻‍♀️ძალიან გამიკვირდა.
-მეც ველაპარაკე მშობლებს და 2დღეში ჩამოდიან. და ისიც თქვეს, რომ გრანდუოზული ქორწილი უნდა გადაგიხადოთო.
-რაა?მერე არ უთხარი, არ არის საჭირო ქორწილის გადახდაო?
-ვუთხარი, მაგრამ არ მომისმინეს. მითხრეს ჩვენ, როგორც წარმატებულ ბიზნესმენებს ეს არგვეკადრება და აუცილებელიაო. და ხო სულ დამავიწყდა ჩემი დაც მათთან ერთად მოდის.
-და გყავს?რა ქვია?
-მია.
-ანუ ქორწილი იქნება, რა მაგარია.-ამბობს ამ ამბით გამხიარულებული ნისა🥳
-ამჯერად ვინ იქნება მეჯვარეები?-კითხულობს ალეკი
-ნისა -ვამბობს მე.
-ალეკი.
-რაა? რატომ არ შეიძლება იყოს ტაილერი?
-რიყო ჩემი გეშინია?-ეკითხება სარკაზმით ალეკი.
-ოჰ როგორ არა! ვკანკალებ შიშისგან.-არ დააკლო ნისამაც.
-ისევ დაიწყეს.-ამბობს მობეზრებულად ტაილერი.
-ხოო.-ეთანხმება მარტაც.
-იმიტომ არ შეიძლება, რომ ტაილერი ჩემი ბიძაშვილია.-განუმარტა ჯეისმა.
-კარგით ჩვენი წასვლის დროა.- ამბობს მარტა და ფეხზე დგება.-სამსახურში დავაგვიანებთ ნისა.
-მოიცადეთ, რომელია საათია?-ვკითხულობ გაკვირვებული.
-8არის საათი საყვარელო-მეუბნება მარტა.
-რაა მეგონა შუადღდე იყო.-ვამბობ გაოცებული.
-ვაიმე მოიცადეთ მეც მაგვიანდება სამსახურში გამოგყვებით.
-ნუ სულელობ სარა. შენ გუშინ გათხოვდი და დღეს სამსახურში აპირებ წასვლას? შენი აზრით რაიმეს არ იეჭვებენ?
- ჰოო მართალი ხარ. კარგი მაშინ გაგაცილებთ.
-ჩემო ფერია ჩვენც მივდივართ. აბა ჭკვიანად იყავით არ იჩხუბოთ.
-კარგი ალეკ.-ვეუბნები სიცილით.
გავაცილეთ მეგობრები და სამზარეულოში შევედით.


-ყავა მინდა და სად დევს?ან მადუღარა?
-მოიცა მე გავაკეთებ.
-იცი გაკეთება?
-აპარატით კი.😅
-გაგებაში არ ვარ აპარატით, როგორ გავაკეთო.


-მოდი გასწავლი. ანუ............ და შემდეგ ჩართვის ღილაკს დააჭერ. სულ ეს არის.
-გასაგებია, ძალიან მარტივი ყოფილა.
-ხო ახლა კი ჩვენს საქმეს შევუდგეთ.-მეუბნება ის და მე გაკვირვებული სახით ვუყურებ.-ნუ მიყურებ ეგრე. ერთმანეთს საერთოდ არ ვიცნობთ. მშობლებმა, რომ გვკითხოს რაიმე ვერაფერს ვუპასუხებთ.
-ხოო მართალი ხარ.
-მოდი ელემენტარული კითხვებით დავიწყოთ. რამდენი წლის ხარ?მე 25.
-24, რატომ ჩამოხვედი?-ვეკითხები მე-უბრალოდ მაინტერესებს.
-1თვის შემდეგ უნდა ჩამოვსულიყავი წესით, მაგრამ ასე გამოვიდა. მამაჩემმა ეს კომპანია მე გადმომაბარა და ამიტომ.
-ნეტავ 1თვის შემდეგ ჩამოსულიყავი.-ჩავიბუტბუტე ჩემთვის.
-გავიგონე.
-აი ყავაც მომზადდა ჭიქებში ჩავასხამ.-მისი ნათქვამი დავაიგნორე. ამის შემდეგ ასე გავაგრძელეთ და მეტ ნაკლებათ ერთმანეთზე რაღაც-რაღაცეები გავიგეთ.