Lara; ne oldu, söyleyin artık...
Doktor; şuan durumu kritik, hayata döndürdük fakat her şeye hazırlıklı olmalısınız. Müsadenizle...
Doktor yanlarından ayrılır. Lara ise umudunu yitirmiş ve olduğu yere çökmüştü.
Düşündüğüm ve bildiğim tek şey onsuz yaşayamayacağımdı. Öz kardeş gibiyiz biz, insan kardeşini bırakır mı hiç...
Lara donuk ve tepkisiz bir şekilde çömeldiği yerde öylece kalakalmıştı. Kafasını yere doğru eğmişti.
Suga ise bu durumda ne yapılacağını gerçekten hiç mi hiç bilmiyordu.
Şuan gitse ayıp olacağını da biliyordu. Hem onları böyle yalnız bırakmaya da niyeti yoktu.
Suga duvara yaslanmış ve öylece beklemeye başlamıştı.
Lara bir kaç dakika sonra ayağa kalkmış ve konuşmuştu.
Lara; onu göreceğim.
Y/n'nin bulunduğu odaya doğru ilerlemeye baslamışken Suga kollarından tutar ve gitmesini engeller.
Lara'nın gözlerini dahi açıp kapatacak gücü kalmadığından öylece suga'nın kollarına yığılıvermişti.
Suga saniyesi saniyesine kızı kucağına almış ve hızlı adımlarla boş bulduğu ilk odaya götürmüştü. Kucağında baygın bir halde yatan lara'yı yatağa yatırmış ve doktoru çağırmak için odadan dışarı çıkmıştı.
Odadan dışarı çıktığında cep telefonu çalmaya başlamıştı.
Çalan cep telefonuma aldırmadan doktoru bulmuş ve lara'nın durumunu anlatmıştı.
Odaya tekrar döndüklerinde lara hâlâ ayılmamıştı. Doktor pratik bir şekilde seruma bağlamış ve uzandığı pozisyonu hafif düzeltmişti.
İşi bittiğinde kapı tarafında bekleyen Suga'ya dönmüştü.
Doktor; bayılması çok normal. Serum takviyesinden sonra çok daha iyi olacaktır. Herhangi bir durum olursa odamdayım.
Suga; teşekkür ederim.
Doktor odadan dışarı çıkmadan önce hafif eğilerek selam vermiş ve dışarıya çıkmıştı.
Suga yatağın hemen sağ tarafında bulunan koltuğa oturmuştu. Cebinden cep telefonunu çıkarmış ve kimin aradığına bakmıştı.
Arayan kişinin babası olduğunu görünce geri dönüp dönmemek ikileminde kalmıştı.
Sonunda ise babasını aramaya karar vermişti.
Telefon 1 defa çaldıktan sonra açılıvermişti.
Suga; bir sorun mu var?
B; neler oluyor?
Suga; bir şey olduğu yok.
B; sana torpil yapma demedim mi?
Suga; ne torpili?
B; şu yeni asistanın kov gitsin.
Suga; neden?
B; sana kov dedim. Bu alım işiyle de artık ben ilgileneceğim.
Suga; hatırlatırım son kararı artık ben veriyorum. O yüzden ne yapmam gerektiğini söyleme bile.
B; ama...
Konuşmayı sonlandırır.
Bunu kendi istedi. Ona şirketin başına geçmek istemediğimi söylemiştim. Beni geçirdiğine pişman edene kadar elimden ne geliyorsa yapacağım...
Suga düşüncelere dalmışken odaya bir hemşire girer.
H; hastanız...
Suga; evet?
H; o uyandı.
Suga; görme şansım yok galiba.
H; malesef sadece haber vermek istedim.
Suga; teşekkürler
Hemşire arkasını döner ve odadan çıkar.
Suga y/n'yi kontrol etmek için yanına gitmeye karar verir.
Oturduğu yerden kalkar ve kapıya doğru yürür. Kapıyı açar ve lara'yı odada yalnız bırakır...
Y/n'nin bulunduğu odaya doğru yürümeye baslamıştım. Oda'nın bulunduğu koridora girmişken o kadını görmesiyle hafif bir şaşırır. Şimdi neden buradaydı ki?...
Suga hızlı bir şekilde oda'nın önüne gelir ve arkası dönük olan kadını, omzunu tutarak kendine çevirir.
Kadın onu gördüğünde gözleri aniden açılır. Öylece ona bakmaya devam ederken Suga söze girer.
Suga; senin ne işin var burada??
Kadın konuşmadan önce hafif bir duraklar ve bir şeyler düşündükten sonra konuşur.
Ü.a; seni görmeye geldim.
Suga; 1.si bunu isteyecek son kişi bile olamazsın. Ve benim burada olduğumu kimden öğrendin?
Üvey annesi gelen sorular karşısında tedirginliğini avuç içleri terlediği ve susmaya devam ettiği için farkettirmişti.
Suga; soruma cevap ver.
Üvey annesi gözlerini gözlerinden ayırmış ve düşünmeye başlamıştı. Sakladığı şeyi öğrendikten sonra olacaklar, şuan da bunları düşünmeye başlamıştı.
Suga daha fazla dayanamayacağını belli etmek için sinirli bir yüz ifadesi takınmış ve konuşmaya başlayacakken annesi söze girmişti.
Ü.a; söyleyeceğim. Burada mı?
Suga; dinliyorum.
Ü.a; şu yeni asistanın. Gördükten sonra emin olmak için biraz araştırdım.
Suga; neden?
Ü.a; o senin kardeşin...
