The Fusion Of Two Worlds

Kabanata 9

X

——

"No, no. Ahyem! Jiro!"

Tumakbo ako palabas ng bahay at pinalibot ang tingin sa paligid. Tuluyan na akong binabalot ng kaba ngunit pilit kong kinakalma ang sarili upang makapag-isip ng tama. Umalis ako sa aking pwesto at nagpasyang libutin ang paligid.

With the state of the house and the burning trees around, nasisiguro kong mayroong masamang nangyari. I'm starting to pant. Tumigil ako sa pagtakbo upang makalanghap ng hangin. Ang kaba ko ang mas nagpapahirap sa akin huminga. Tinahak ko ang daan sa kanan, dumadami na ang mga puno at napapalayo na ako. Hindi ko alam pero may tumutulak sa akin na itong daan na 'to ang tahakin.

Tumalim ang tingin ko nang nakarinig ng mga kaluskos ngunit hindi pa 'to malinaw. Malayo pa ako ngunit malakas ang kutob ko na tama ang tinatahak ko kaya mas binilisan ko pa ang pagtakbo hanggang sa lumalakas na ang ingay na naririnig ko.

"Bitiwan mo kami! Anong ginawa niyo ki Ahyem?!" I heard Jiro cried.

Hindi ko pa nakikita ang pinanggalingan ng boses ngunit sigurado akong boses yun ni Jiro. When I passed through a large tree, that's when I saw Jiro and Ahyem carried by 2 men.

Hindi kaagad ako nagpadalos dalos. Nag-ingat ako sa aking mga hakbang at hindi lumikha ng tunog. Nagtago ako sa likod ng puno upang makapag-isip ng dapat gawin.

Naglalakad sila hindi kalayuan sa akin. Pinanatili ko ang distansya sa amin habang sumusunod ako.

I observed while I'm watching them. There were 5 men. They're all wearing cloak. Apat doon ay kulay tanso ang linya ng kapa. The last man wearing a difficult cloak than the others is leading them. Ang kanyang kapa ay kulay pilak ang mga linya at disenyo sa itim na tela nito at nangungunahan ito sa paglalakad. Ang dalawa pa ay nasa magkabilang gilid na tila nagbabantay. Ang natitirang dalawa ay bitbit si Jiro na pilit pang kumakawala at si Ahyem Gilya na mukhang walang malay.

Abot tahip ang kaba ko nang nakita ang kalagayan ni Ahyem. Hindi ko mapigilan ang matakot sa pag-iisip kung anong ginawa nila ki Ahyem.

I gritted my teeth. I don't have time to panic. I need a plan.

I need to divide them. Kapag nagpakita ako ngayon ay sigurado akong hindi ko sila kayang kalabanin ng sabay.

I watched how Jiro struggles to free himself from the hold of a man. Saklay siya ng isang lalaki sa balikat habang ang kanyang mga paa at kamay ay nakatali. Kitang kita ko ang kanyang ekspresyon dahil nakaharap siya sa aking direksyon. When his eyes landed on mine, I immediately saw him a bit shock and relieve at the same time. He was stunned for a second kaya saglit siyang natigil sa pagpupumiglas dahilan ng pagtataka ng may saklay sa kanya.

I hid behind the tree when I saw the man carrying Ahyem turned his gaze to Jiro na ngayon ay bumalik sa pagpupumiglas na para bang hindi ako nakita. Hindi niya hinayaan na magduda silang nakita niya ako.

Ilang segundo ay sumilip ulit ako at medyo napapalayo na sila sa akin. I carefully walked towards another tree. Maingat ang aking mga galaw upang hindi makalikha ng tunog. Kaagad akong tumago sa puno nang makalipat at sumilip ulit kina Jiro.

Jiro is still screaming and struggling but his eyes are stuck on me. Fear and worry are all over his face. Tumango ako at ngumiti sa kanya.

'Everything's gonna be alright.' I mouthed.

He nodded and smiled weakly, too. He's still a bit scared but not as scared as before now that I'm here.

I sighed. There's no way I'm gonna let Jiro down. I'll beat the hell out of these five men.