Selam canımın içleri. Sonunda bölümümle geldim. Sabrınız için çok teşekkür ederim. Ama bunu telafi edicem söz. Gece gündüz bölüm yazacam sjhjkskdksk. Yani o kadar olmazda elimden geldiğince bölüm yazmaya çalışıcağım. Neyse
uzatmadan bölüme geçelim. Umarım beklediğinize değer. İyi okumalar...
--------
Sence gelebilir miyim yanına?
Koklayabilir miyim o bilmediğim kokunu?
Tutabilir miyim o minik ellerini?
Sıkabilir miyim o hiç sıkmadığım yanaklarını?
Sence...
Sence başarabilir miyim?
Belki...
Belki gelirim yanına,
Seni sevdiğimi,
Senin için göz yaşı döktüğü mü,
Söyleyebilirim belki...
Bir kız düşünün. Aile baskısıyla büyüyen , o yetmezmiş gibi her gün anne babasının kavgasını dinleyen , sevgiye muhtaç bir kız. Kız kendisini kurtaracağı bir mucize beklerdi hep. Ve hayat bunu ona layık gördü...
Merhaba ben Selin. Selin Aksoy. Ve bu okuyacağınız hikayede başrolüm. Gelin hep beraber hikayemi okuyalım.
"Kızım tamam sen git odanı yerleştir ben burayı hallederim"
"Tamam anne" dedim ve odama çıktım. Evet taşınmıştık. Hiç bilmediğim yerde , hiç bilmediğim bir okula gidip hiç bilmediğim insanlarla tanışacaktım. Bugün günlerden pazar ve okul yarın. Heyecanlı mıyım? Hayır.
Şuan saat 21:30 ve odamdayım. Canım sıkılmaya başlayınca kendi kendime dışarı çıkmaya karar verdim. Biraz hava almaya ihtiyacım vardı. Aslında bu hiç bilmediğim yerde kiminle karşılaşacaktım bilmiyordum ama yinede hava almaya ihtiyacım vardı.
Hazırlandım ve kulaklıklarımı takıp dış kapıya yöneldim. Annem tabiki hemen beni farketti.
"Selin? Hayırdır?"
" Hava alıcam" diyip dışarı çıktım. Annemin arkamdan söylediklerini duymuyordum bile. Çünkü söylediklerinin canımı sıkacağını biliyordum. Bu düşüncelerden sıyrılıp yoluma devam ettim. Yürüdüm , yürüdüm. Yürüdükçe rahatladım. Bir sokağa girdim. Sonra başka bir sokağa. Ve yürümeye devam ederken garip bir şey oldu. Omzumda bir el hissettim. Korkuyla sıçradığım sırada arkamda bı kaç genç çocuk yani serseri olduğunu gördüm. Beni rahatsız edercesine konuşurlarken birden biri çocuğa hızla koşup yumruk atarken birden de küfür ediyordu.
"Orocpu çocuğu. Kimsin lan sen"dedi yabancı çocuk.
"Abi özür dilerim yalvarırım bırak beni ben şaka yapıyordum."
Neden ondan o kadar çok korkuyorlardıki?
"Uza hadi!" dedi yabancı ses.
Ve çocuklar kaçarken üç yeni çocuk yanıma geldi ve,
"Kimsin sen? Seni daha önce hiç görmedim."
Ayağa kalktım ve söze girmek için kendime gelmeye çalıştım. Ayağa kalktığımda çocukla gözlerim buluştu. Gözleri elay dı ama biraz kehribana da kaçıyordu.
"Be-ben yeni taşındık. Bende yürüyüşe çıkmıştım."
"Burda tek başına yürümezsen iyi edersin , buralar tehlikelidir. Her zaman yanında biz olamayız , olmayız."
"Siz kimsiniz? Neden sizden çok korktular? Buralı mısınız?"diye sıraladım sorularımı bı anda.
" Hangisine cevap vereyim?"dedi çocuk. Ve devam etti.
"Ben Emre , bunlarda Emir ve Mert. Evet buralıyız. Ve biz buranin en bilindik kişileriyiz yani insanların tabiriyle mahallenin psikopatlarıyız anladın mı? Şimdi git ve sakın tek başına dolaşma. Yoksa başına bela alırsın."dedi ve sözünü bitirdi.
"Bende Selin memnun oldum"dedim samimi gözükerek.
"Bence olma"dedi çocuk.
Onlar gittikten sonra bende hızlı adımlarla sağıma soluma bakmadan eve gidiyordum. Eve gittiğimde annemler televizyon izliyordu. Beni farketmediler bile. Bende hızlıca odama çıktım ve yatağıma oturdum.
Nedense çocuk içimde bir şeyler bırakmıştı. Bu bı güvenmiydi ya da korku mu bilmiyordum. Ama şunu biliyordum ki onunda dediği gibi onlardan uzak durmalıydım.
-----
Tekrardan selam canlarım. Umarım bölümü beğenmişsinizdir. Yada şöyle sorayım umarım sizde etki bırakmıştır. Size söz bundan sonra her hafta bölüm atacağım. Hangi gün olacağına henüz karar vermedim. Ama şunu bilin ki uzun yolculuğa çıkacağız. Neyse çokta uzatmak istemiyorum. Sizi çok seviyorum ve bol bol öpüyorum.
