Mistik Elementler

9 -Kaçış-

"Tam zamanında"

•

Koşar adımlarla otobüse bindim. Daha saat erken olduğundan boş koltuk oluyordu. Ilk gördüğüm boş koltuğa oturup çantamı ayaklarımın üstüne koydum. Otobüs beni okula en yakın durağa doğru götürürken camdan dışarıyı izleyip kulakliklarimla şarkı dinliyordum. Bu benim için huzur denen şeydi.

Durağa gelince çantamı yerden alıp yavaşça kalktım. Otobüsün merdivenlerinden inerken duyduğum sesle irkilmiştim.

"Hey Melody!"  Bu sesin sahibi kesinlikle James'ti.

"Sana da merhaba James"

"Ee nasıl gidiyor?" Yerinde duraksayıp bana heyecanla bakti. Sonra kulağıma yaklaşıp fısıldadı "Kahraman işleri işte"

Son derece şaşkın şekilde ona bakıyordum.

"James! Bunları dışarda söyleyemezsin."

"A- doğru çok pardon. Hadi sinifa gidelim!"  Sevinçle yerinde sicrayip gulumsedi. Istemeden ben de gülümsemiştim. Beraber okulun merdivenlerine yöneldik ve sinifa kadar yuruyerek konustuk.

Sınıfa girince çantasını kenara bırakıp yanıma geldi. Çantamdan eşyalarımı çıkarırken o da masamin kenarına oturmuştu.

"Ne yani hep yanımda mı olacaksın?"  Dedim defterimi masaya koyarken.

"Ne o? Istemiyor musun yoksa beni? E gideyim ben o zaman."  Masadan inip bana baktı. Ben bir şey söylemeyince tekrar konuştu.

"Şuan 'Hayır, gitme kal.' gibi bir şey demen lazımdı ama." 

Gözlerimi devirerek ona baktım.

"Ama bu çok kırıcı" dedi dudağını büzerek.

"Hadi git git ders başlayacak"

"Gidiyorum o zaman" dedi hala bir şey dememi umut eder gibi.

"James, beraber oturmayı teklif etmeyecek kadar sıramı seviyorum o yüzden görüşürüz"

"Olsun en azından düşündün bile. Bir gün oturmaya da izin verirsin" diyip gülümsedi. Zilin çalmasıyla da sırasına oturdu. Arkasından ben de gülüp sırama oturdum.

Uzun bir işkenceden sonra zilin çalması ile huzurla dolmuştum. Herkes yavaş yavaş sınıfı terk edip kantine giderken ben de telefonumu ve kulaklığımı çıkarıyordum. Okuma kitabımı sırama koyup kulaklığımın tekini taktım.

"Ee hadi gitmiyor muyuz?" Kafami kaldırıp soruyu soran kişiye baktım.

"Nereye?"

"Everest dağına. Nereye olacak kantine hadi" dedi James aptal bi gülümseme ile.

"Hayır teşekkür ederim ama huzuru seciyorum."

"Hadi ama kantin de gayet huzurlu" cümlesini bitirince kantini düşündüm. Havada uçuşan yemekler, yüksek sesle konuşmalar, yere dusmus patates kizartmalari ve ketçap paketleri.. korkutucu.

"Bu dediğine kendin inanabildin mı bari?"

"Pek sayılmaz." Kafası hafif yana yatık uzaklara dalmış gibi bakarak söylemişti.

"Peki o zaman menüde ne var?" Dedi heyecanla.

"Biraz üzüntü, kaba bir adam ve ona aşık olup hayatının hatasını yapan salak bir kız." Anlamamış şekilde bana baktığını görünce kitabımı elime alıp hafifçe salladım. Anlayınca yüzünde oluşan saçma ifade ile bana bakıyordu.

"Yemekten bahsetmiştim." Dedi tekrar masama otururken.

"He o mu? Evde hazirladigim sandviç." Çantamı elime alıp ön gözden streç filme sarılmış sandviçi çıkardım. Sandviçi masaya koyup çantamı tekrar yere  koydum. Bu sırada James sandviçi eline almıştı.

"Melody bu küflü."

"Ah, öyle miymiş?"

"Hadi kalk." Dedi masadan inip kolumdan tutarak.

"Dur bırak beni"

"Hayır olmaz, sana bir şeyler yedirmeliyiz. Ve açıkçası ben de açım."

"Ölürüm de o kantine inmem."

"Kantine inecegimizi kim söyledi?" Dedi sinsice gülerek. Bu gulusten sonra endişe içimi kemirmeye başlamıştı.

Beni bahçeye kadar sürükledikten sonra dış kapıya yakın duran ağacın arkasına saklanmıştık.

"James, burda napiyoruz?"

"Hiç, sadece okuldan kaçmak için doğru zamanı kolluyoruz."

"Ne? Bak okuldan kaçmak çok da benlik bir şey değil."

"Hadi ama eğlenceli olacak!" Dedi gülerek. Bir de babam öğrendiği zaman nasıl eğlence olacak bi bilse.

"Bak bak, güvenlik uzaklaşıyor bu bizim şansımız!" Dedi tekrar kolumdan tutarak. Dikkatlice güvenliğin gidişini izledikten sonra  bana döndü.

"Şimdi!"  Hızlı adımlarla beni de çekiştirerek kapıya kadar götürdü. Birkac saniye içinde kapıdan çıktığımızda sağ tarafa doğru koşup uzaklaştık. Ben nefes nefese kalmışken James gururla göğüsünu geriyordu.

"Ve işte okuldan böyle kaçılır!"

Evet yeni bölümle sizlerleyim. Umarım begenirsiniz.