𝓑𝓪𝓭 𝓣𝓲𝓶𝓮.

☆13☆

Επόμενη μέρα.

Stefan pov.

Ξυπνάω και δεν την βλέπω δίπλα μου.
Μπαίνω στο μπάνιο και κάνω τα απαραίτητα.

.....

Μπαίνω στην κουζίνα και την βλέπω εκεί.
Να κάθεται στον πάγκο και να απολαμβάνει την μερέντα της.
Γλύφει το κουτάλι και αναστενάζει.
Δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι είμαι εδώ και την κοιτάω.

"Καλημέρα μωρό μου." Της λέω ενώ την πλησιάζω.
"Μωρό μου." Λέει χαρούμενη.
"Δεν θα το συνηθίσω ποτέ αυτό." Απαντάει καθώς περνάει τα χέρια της γύρω από τον λαιμό μου.
Ενώ εγώ περνάω τα δικά μου γύρω από την μέση της.
"Καλημέρα." Λέει γλυκα με ένα τεράστιο χαμόγελο και με φιλάει.
Σταματάμε.
"Μμμ μερέντα." Λέω.
Τα χείλια της,η γλώσσα της είχαν την γεύση μερέντα.
"Ναι μου άνοιξε η όρεξη." Λέει ενώ αφήνει το κουτάλι κάτω.
"Νομίζω πως κάθε φορά που βλέπεις γλυκό σου ανοίγει η όρεξη." Της λέω.
"Όχι μόνο για το γλυκό." Απαντάει.
Θα με τρελάνει.
Ορμαω στα χείλια της πάλι.
Της αφαιρώ την μπλούζα και άμεσως της δίνω φιλιά στο στήθος.
"Μωρό μου αμαρτία στην κουζίνα." Λέει και χαμογελαω.
Την σηκώνω βίαια πάνω μου και βγαίνω από την κουζίνα αλλά δεν αντέχω θέλω να μπω μέσα της.
Την ξαπλώνω στο πάτωμα και την φιλάω καθώς της αφαιρώ τα ρούχα.

Marinas pov.

Ανοίγουμε το μαγαζί και μπαίνουμε μέσα να ετοιμάσουμε τα μηχανήματα.
Πρώτη φορά ανοίγω τον μαγαζί συνήθως αυτό το κάνει ο Στέφανος ή η κατια.
Φοράω την πόδια μου και Στέφανος με παρατηρεί.
Με πλησιάζει και ακουμπάει τα χείλια του με τα δικά μου.
"Γκουχου." Ακούμε και σταματάμε γυρνάμε και βλέπουμε την Κάτια.
Ο Στέφανος συνεχίζει την δουλειά του ενώ εγώ πηγαίνω στην κατια.

"Κάτι καλό έγινε." Μου λέει και εγώ νευω.
"Είμαστε μαζί." Της λέω και αυτή αμέσως χτυπάει παλαμάκια ενώ χαμογελάει.
"Σταμάτα μωρή." Της λέω.
"Επιτέλους ρε."Απαντάει.
"Με την άλλη τι έγινε όμως;;" με ρωτάει.
"έμαθε τα πάντα τελικά δεν τον κερατωσε μόνο με τον Λουκά αλλά λογικά με άλλους 200 με αυτά που μου είπε." Της λέω.
"Πωωω ο καημένος." Λέει στεναχωρημένα.
"Όμως τώρα έχει εσένα και θα είναι καλά." Λέει με χαμογελο και χαμογελάω και εγώ.
Πήγε να μου πει κάτι αλλά είχαν μπει τα παιδιά όποτε σταμάτησε.
Μου ψιθυρίζει θα τα πούμε μετά νευω και πηγαίνω στον στέφανο.

.....

"Καλημέρα." Λέει ένας νεαρός με χαμόγελο.
Του απαντάω πίσω.
"Τι θα ήθελες;;" τον ρωταω με χαμογελώ όπως πάντα.
"Ένα φραπέ γλυκό." Λέει.
Μάλιστα παππούλη.
Φτιάχνω τον καφέ και το βλέπω να με παρατηρεί συνεχώς και να μου κλείνει το μάτι.
"Έχεις τικ;;" τον ρωτάει ο Στέφανος άγρια.
"Όχι γιατί;;" τον ρωτάει.
"Επειδή σε βλέπω να κλείνεις συνεχώς το μάτι." Του Λέει ενώ δείχνει το μάτι.
"Εκτός και αν το κλείνεις στην κοπέλα μου;;" τον ρωτάει αγρια και εγώ κρυφό γελάω.
"Αααα αυτό το μάτι λες;;" τον ρωτάει ενώ δείχνει το μάτι του.
"Ναι τικ είναι." Συνεχίζει.
"Ευτυχώς γιατί δεν θες να φύγεις από δω με μαυρισμένο." Του λέει πλησιάζω και δίνω τον καφέ.
Πληρώνει και φεύγει.

"Κάτι πρέπει να κάνουμε γιατί σου την πέφτουν πολύ." Λέει.
"Αφού έχω εσένα δίπλα μου δεν νομίζω να μου την πέφτουν για πολύ ακόμα." Απαντάω.
Μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο.
"Αλλά δεν νομίζω να έχουμε σε λίγο καιρό και πελάτες." Συνεχίζω ενώ γελάω.

......

"Που είναι ο Στέφανος;;" με ρωτάει η Πηνελόπη.
"Στο δωμάτιο κοιμάται." Της απαντάω.
Παίρνουμε τους καφέδες και βγαίνουμε στην αυλή.
"Και δηλαδή εσείς τώρα τα έχετε;;" με ρωτάει και νευω.
"Σεξ κάνατε;;" ρωτάει η κατια.
"Ναι." Απαντάω.
"Πόσες φορές;;" ρωτάει η Πηνελόπη.
"Τι πόσες φορές μωρή χθες τα έφτιαξαν." Της λέει η κατια.
"Τρεις." Λέω καθώς δείχνω με τα δάχτυλα μου και η Κάτια φτύνει ότι υγρό είχε μέσα στο στόμα της.
"Τρεις χθες." Λέω.
"Και σήμερα κάναμε μια φορά." Συνεχίζω.
"Ποτέ πρόλαβες μωρή;;" ρωτάει η κατια.
"Πριν να έρθουμε στην δουλειά." Της λέω.
"Αλλά δεν σεξ ήταν έρωτας." Απαντάω.
"Ήταν τόσο γλυκός και τρυφερός." Λέω.
"Προφυλάξεις παίρνεται;;" ρωταει η Πηνελόπη και ανασηκωνω τα φρύδια μου.
"Όχι." Λέω
"Πας καλα και αν σας τύχει κανένα παιδάκι τι θα κάνεις μετά θα θέλει ο Στέφανος;;" ρωτάει η κατια.
"Πίστεψε με ο Στέφανος θέλει ποιο πολύ από εμένα." Της απαντώ.
"Μου είχε πει πολλές φορές ότι θέλει παιδιά και όταν ήταν με την Έλενα αλλά στεναχωριοταν γιατί η Έλενα δεν ήθελε." Συνεχίζω.
"Ωραία το θέμα είναι εσύ θες;;" με ρωτάει.
"Οικογένεια με τον στέφανο;;; φυσικά." Απαντάω.
"Ξέρω τον στέφανο από το δημοτικό τον αγαπάω και με αγαπάει έχουμε πει πολλές φορές πως θέλουμε να παντρευτούμε ο ένας τον άλλον απλά όσο μεγαλωναμε νομίζαμε πως αυτό το λέγαμε επειδή είμασταν μικρά." Λέω.
"Δεν βιάζεστε;;" ρωτάει η Πηνελόπη.
"Καλά δεν το έχουμε συζήτηση αλλά και να τύχει δεν νομίζω να μας χαλάσει." Απαντάω.
"Εμένα δεν θα με χαλάσει καθόλου." Ακούγεται η φωνή του Στέφανου.
Γυρνάω και τον βλέπω πίσω μου σκύβει  και μου δίνει ένα πεταχτο φιλί.
"Γεια σας κορίτσια." Λέει με χαμογελώ στα κορίτσια ενώ με αγκαλιάζει από πίσω.
Του απαντάνε πίσω.