Backpack(Jiley)

"Hersey açığa çıkıyor"

13. BÖLÜM

Herşeyi yaparsın, istediğin gibi olur . Sakladıklarını kimse bilmeyince yolunda devam edersin. Ama içinde ufak bir korku vardır ve yoluna devam ettikçe büyür. Yolunda seni düşürmek için bekleyen bir taş olur. Ona çapıp tökezlediğinde sorun oluşur. Ve sorunu sana sorarlar. İşte o zaman düşersin. Seni kaldıracak birini beklersin. Sağına soluna bakarsın ve yere bakarsın veya aynaya. Ben nerede yanlış yaptım?Ben niye sakladım? Saklamasaydım yanımda olur muydu? Kendinden şüphelenmeye başlarsın. Herkes senden süphelenir. Ve birer birer yok olurlar etrafında.Seni yerden kaldıracak biri bile olmaz çevrende. Tanımadığın kişiyi bile kazanmamışken kaybedersin. Oturduğun yerde öylece beklersin. Kendin yüzünden insanlar senden korkmaya başlar. Yakınlaşmak istemezler, kalbimi kırar diye.

Ben o kadar kötü müyüm? Ben kötü olmak istemiyorum. Ben iyi olmak istiyorum. Ben mutlu ne demek onu hissetmek istiyorum. Mutlunun anlamını bilmek istiyorum. Birinin elini tutmak istiyorum, küçük bir çocuk gibi. Elimden tutsun büyütsün beni ve bana herşeyi öğretsin. Ben bu zamana kadar nerdeyse yalnız yaşadım. Bir amca baba yarısı gibi. Sadece gibi ama ben gerçek babamı istiyorum. Gerçek annemi istiyorum. Rüyamda değil, yanımda istiyorum. Bana biri herşeyi öğretsin. Disiplin versin. O zaman tökezlemem. Doğru olanı bildiğim şeyi değil doğru olanı yaparım. Ama bu bende geçerli değil. Herşeyi bilsem bile kişiliğim buna uymuyor. Herşeyi bilsen bile bir soru yüzünden bildiğin herşeyi unutursun.

"Sen kimsin?"

Kimin ben ? Zalim olan biri mi yoksa insanları korumaya çalışan biri mi? Doğru olanı bildiği şeyi yapan mı yoksa aklına geleni yapan biri mi? Kalbiyle haraket eden biri mi yoksa aklı ile haraket eden biri mi?

Kimim ben? Neden insan görünümlü bir yaratığım? Hangi gezegenden geldim? Niye güçlerim var? Niye ben farklıyım ? Niye beni seçtiler? İnsan olmak istiyorum ben. Akıl ve kalbini kullanan biri olmak istiyorum ama kimim ben onu bile bilmiyorum ki düzelteyim. Bilsem bile düzeltemem artık. Çünkü iş işten geçti.

"Sen kimsin?" Duraksadım ve dona kaldım. Ne demeliyim? Ben bir uzaylıyım sana yalan söyledim. Barış için geldim mi diycem?Justin bana merakla bakıyordu. İçinde sanki bir şüphe ve ilerisinde hayal kırıklığına uğrayacak yüz ifadesi bulunduruyordu. Gerçeği mi söylemeliyim ?

"Bilmiyorum" dona kaldığım gibi o da dona kaldı. Bu cevabı beklemiyor gibiydi. Belkide gerçek buydu. Bilmiyordum. İnsan mıyım yoksa uzaylı mı?

"Nasıl bilmiyorsun? İnsan kendini bilmez mi ?"

"Bilmiyorum iþte justin" Kaşlarını çattı ve kısık gözlerle baktı.

"Ne biçim insansýn sen?" İnsan mıyımm? değilim

"Ben insan değilim ki"kendini benden uzaklaştırıp baktı. İşte şimdi başlıyoruz şimdiden kendini benden uzaklaştırıyordu bakalım hepsini anlatınca nasıl olucak?

"Ne diyorsun sen?" yutkundum ve vereceğim cevabı hazırladım.

"Tanıdığın kişi değilim justin. Beden benim bedenim ama kişi farklı. Ben kendimi farklı tanıyorum.Sense normal tanıyorsun.Yani söylemek istediğim şey sen hiçbir şey bilmiyorsun." sesli bir şekilde yutkundum. Justin kaşları çatık şekilde dinlemeye devam ediyordu. Derin nefes alıp devam ettim " Sana söylemem gereken çok şey var. Sana daha önce de söylemek istedim ama annen söylememi istemedi." Sözümü kesti ve dehşet içinde cevap verdi.

"Bunu annem de mi biliyor? " korkulu gözlerle baktım

"E-evet" belimdeki ellerini çekti ve elini yumrukladı. Sakinleşmek için gözlerini kapattı bir süre bekledikten sonra açtı ve "devam et" dedi.