Sabah yatağımda biri haayvan gibi tepinerek uyandırıldım.
- Noluyo yaa? Diyerek gözümü açtım. Karşşımda Egemen yatağımda zıplayıpduruyo. Birden yorganı çekmemle yere yapıştı. Bende onun bu haline kahkaha aattım. Yataktan kalktığımda kapı aniden açılınca sıçradım. Karşımda abim ,, annem ve bizimkiler vardı. Hepsi gürültüye geldiler herhalde. Herkes Egemeni yerde görünce başta şaşırdılar. Annem hemen sordu.
- Noldu kızım. Ne bu gürültü ? dediğinde tekrardan kahkaha attım. Sonra konuşmaya başladım.
- Yorganı çekince Egemen yerle öpüştü diyelim, dediğimde herkes gülmeye başadı. Egemen kalkıp bana yastıkla saldırmaya başladı. Sonraa hepsi birden bana yastıklarla vurmaya başlayınca koşa koşa aşağı indim. Bir yandan anneme sesleniyorum diğer yandan arkamdakkilerden kurtulmaya çalışıyordum. Sonra onları kandırmak için merdivenler bitince durdum ve yere yüzüstü düşüp byılmış numarası yaptım. Hepsi birden ismimi söyleyince kahkaha atmaya başladım. Onlara baktığımda bana şaşkınca bakıyorlardı. Sonra onlarda numara yaptığımı anlamış olucaklar ki gelip hepsi birden beni gıdıklamaya başladılar. Deniz konuşmaya başladı.
- Bizi Kandırdın demek. Gör bakalım şimdi elimizden kurtulabiliyormusun. Dediğinde bende kahkahalarımın arasından zorla konuşmaya çalıştım.
- Ahahah tamam yeterr ahahahh . dedim. Sonra Hepsi birden durup bana baktılar. Hepside afallamış gibi görünüyordu. Çağıl beni kucağına alıp banyoya götürdü. Diğerleride arkamızdan geliyorlardı. Üstüme baktığımda kan vardı. Elimi burnuma götürdüğümde burnumdan kan akıyordu. Çağııl beni bıraktığında aynada kendime baktığımda heryerimin kan olduğunu gördüm. Ben hemen burnumu yıkamaya başladım. Annemde gelip beni gördüğünde telaşla yanıma geldi ve bizi soru yağmuruna tuttu.
- Çisil noldu? Düştün mü? İyimisin? Dediğinde ben hala burnumdan gelen kanı durdurmaya çalışıyordum. Nerdeyse yarım saattir burnumdan kan geliyordu. Heryerim uyuşmaya başladı. Bacaklarım daha fazla beni taşıyamadı ve yere yığıldım. Bayılmamak için uğraşmıştım ama daha fazla dayanamayıp kendimi karanlığa teslim ettim.
Kendime geldiğimde gözlerimi açamadım. Başım zonkluyordu. Suratımı buruşturdum. Biraz daha öyle durduğumda gözlerimi açtım. Karşımda doktor diye tahmin ettiğim bir adam, babam ,annem, abim ve bizim grup vardı. Doktor babamla konuşuyordu. Diğerleride onları dinliyordu. Doktorun söylediği şeyle kendimi tutamadım. Ağlamaya başladım.
- Hastalık ilerlemiş. Ani hareket etmemessi lazım. Dedi. Benim ağzımdan hıçkırık kaçınca hepsi bana baktı. Annem gelip bana sarıldı bende ona sarılarak ağlamaya başladım. Doktor bana ilaç vererek gitti. Bizimkiler de biraz oturup gittiler. Bende odama çıkıp kitap okumaya başladım. Odamın kapısı çalındığında ses vermedim. Sonra kapı açılınca abim yanıma geldi. Gözlerine baktığımda kızarmılardı. Ağlamıştı.
- Çisil yarın tedaviye başlaman gerek. Panikatağın geçince bu hastalıkta biticek. Yarın tedaviye 10:30 da seni ben götürücem. İstersen doktor evede gelebilir.? Ama biz gidersek çıkışta Egemenlerin sana süprizi varmış. Dedi. Bende ona sarıldım. Başta afallasada sonradan oda ellerini belime koydu.
- Biz gidelim…. En çok neye seviniyorum billiyomusun Abi ? Sizi unutmayacağım. Arkadaşlarımı unutmayacağım. Seni çok seviyorum Abi. Ddiğimde gülümsüüyordum. Çünkü hem duygusal konuşup hemde onu sinir ediyordum. Abimde bende ayrılıp şaşkınca bana baktı. Çünkü onu sinir etmeyi seviyordum. Ona abi dememden nefret ederdi ama şimdi bişey diyeceğini sanmıyorum.
- bende seni seviyorum bitanemde nerden geldi şimdi böyle konuşmak ? Dedi. Bende Ona gülümseyerek cevap verdim
- Annemden gizli yaptığımız şeyleri hatırlıyomusun ? Ben bunların hiçbirini anneme , babama , bizim gruba kimseye söylemedim. Birden aklıma geldi işte. Sen benim en büyük sırdaşımsın ABİ.
