İlkbahar Çiçekleri | Son Yıl 1|

Bölüm 2 - Öğreniş

Page Medyada.

HATIRLATMA
Ne diyordu bu yahu ?
Ne kağıdı ?
Ne sonucu ?
Ne benim hayatımı belirleyecekti ?

***

Annemle konuşmam gerekiyordu.O kadının söyledikleri de neydi öyle ?

"Anne,bir dakika gelebilir misin lütfen ?"

"Tabii tatlım.Geliyorum."

Ellerindeki köpükleri suya tutup önlüğüne sürdü.Mutfaktan çıkıp yanıma oturdu.

"Ne diyecektin hayatım ?"

"Anne..bugün okuldan gelirken kıvırcık saçlı bir kadın yanıma geldi.Daha önce görmüştüm ama tanımıyordum.Bana 'geçmiş olsun' , 'ablanın getirdiği kağıtlar hayatını belirleyecek' ve 'sonuçlar umarım kötü değildir' dedi.."

Annem başını aşağı eğmişti bile.Kesin bir şey vardı.

Konuşmama devam ettim.

"Anne..neler oluyor ?"

Başını biraz kaldırdı ve sesi titreyerek anlatmaya başladı.

"2 hafta önce hatırlarsan seninle doktora gitmiştik.Grip olduğunu söylemişti.Sen çok öksürüyordun.Hala da öylesin.Doktor sen çıktıktan sonra beni çağırdı..Se-senin ciğerlerinde bir tuhaflık varmış.Bunun ne olduğunu anlamamız için gereken malzemeler burada yokmuş ama ablanın okuduğu üniversitede varmış.Şimdi ise..."

Sessizleşmişti.Bu sessizlik insanı içten içe kemirir öldürürdü.

"Şimdi ise ?"

"Şimdi ise..ablanın getireceği belgelerdeki sonuçlar senin durumunu açıklayacak."

Tekrar susmuştuk.Bu demek oluyor ki ya ölecektim ya amansız bir hastalık çıkacaktı ya parasını ödeyemeyeceğimiz bir ameliyat olmam gerekecekti ya da pozitif düşünmek gerekirse de birşeyim yoktu.Bu nasıl bir olanaktı böyle ?

"Peki ne tarz bişeyle karşılaşmaya hazırlanmalıyım ?"

"B-bilmiyorum sadece..sonuç kötü çıkabilir onu bil."

"Tamam."

Diye fısıldayıp odama çıktım sessizce.

Üzerimi çıkartıp okul çantamı elime aldım.Çantamın içinden dersim olan defteri ve kalemlerimi çıkartıp yapmaya başladım.

Yaklaşık 35 dk sonra defterlerin üzerine kafamı koymuş,gözlerimin kapanmaya başlamış olduğunu farkedince kendimi tokatlayıp uykumu başımdan savdım.Bu dersi yarına yetiştirmem gerekiyordu.Bir hafta önce verilmişti ama ben her zamanki huyum sayesinde yine son güne sıkıştırmıştım.

Yarım saat daha çalıştıktan sonra defterleri hızla kapatıp yatağımdan kalktım.Aşağıdan gelen yumuşak kız sesini her zaman tanırdım.Babamın da sesi kulaklarıma dolduğu anda kendime engel olamayıp merdivenlere koştum.Babam Jusline'i okuldan getirmiş olmalıydı.Beni merdivenlerden gören Jusline bana dönüp "Abla !" diye şakıdı.Yanına geldiğimde belinden tutup kucaklamış ve anında bacaklarını belimde hissetmiştim.Annemden aldığı kumral saçlarının içine gömülüp o melek kokusunu bir kez daha içime çektim.Kollarını tüm gücüyle boğazıma dolamıştı.Kısa bir süre sonra o kollarını boğazımdan, ben başımı saçlarının arasından çekmiştim.

Babam boğazını temizler gibi yapınca ben de onun boynuna sarıldım.

"Seni özledim meleğim."

"Bende seni babacığım."

Babamdan ayrılıp Jusline'in elinden tuttum ve salona doğru ilerledik.Babam ceketini çıkartıp karşımdaki koltuğa,annem ise mutfaktaki işini bitirip yanıma oturmuştu.Düşündüğüm konuşmayı yapacağımıza emindim.Babam avuç içlerini birbirine değdirmeden sadece parmak uçlarını birleştirerek öne doğru eğildi ve konuşmaya başladı.Kucağımda oturan Jusline'i iyice kendime doğru çektim.

"Elea bak meleğim,seninle konuşmamız gereken çok önemli konular var.Bu konuşacaklarımız seni mutlu edecek şeyler değil.."

Sessizce fısıldadım."Sağolsun Kıvırcık Teyze.Biliyorum zaten."

Benim dediğimi duymuş olacak ki "Konuyu demek biliyorsun.O zaman pek diyecek birşeyim yok sanırım."

Jusline'i yavaşça yere bırakıp yanına doğru yaklaştım ve "Ablam geldiğinde bana seslenir misin birtanem? Benim yapmam gereken işlerim var da." diye fısıldadım.Başını şirince salladı."O zaman yemekte görüşürüz." diye el sallayıp merdivenlerden odamın yolunu tuttum.

Odama vardığımda kapıyı kilitleyip yatağıma atladım ve telefonumu elime aldım.Page'e mesaj atıp olanları anlattım.Kısa bir süre sonra şaşkın ve gözleri dolmuş birkaç tane emojinin eşlik ettiği 'geçmiş olsun' , 'umarım birşey yoktur' gibi cümle gelince cevap birşey yazmadım ve konu kapandı.Hiç sosyal medyada gezme havamda değildim,o işi çoğunlukla canım sıkıldığında veya ödevlerden bunaldığımda yapardım.

En iyilerinin müzik dinlemek,kitap okumak,kahve içmek,uyumak veya bilgisayar oyunu oynamak olduğunu düşünüp aralarında karar vermeye biraz kafa yorduktan sonra beynimin,'uyu' ve 'müzik dinle' diyen iki ayrı tarafını ortak karara vardırdım ve müzik dinleyerek uyumayı seçtim.Yatakta birkaç kıvranmadan sonra uyuya kalmıştım.

***************

Kapımın tekmelenme sesleriyle sersemleyerek uyandım.Uyku sersemi gözlerimle kapının kolunu ve ışığı bulup açtım.Karşımda dikilen bulanık bücürü biraz daha inceledikten sonra gözlerimi elimin tersiyle ovalayıp tekrar bücüre baktım.Jusline kaşlarını çatmış tek ayağını yere vuruyordu.Kollarımı iki yana doğru genişçe açarak esnedim. Jusline bana ben Jusline'e bakıyordum.Dayanamayıp kısık ve çatlak sesimle sordum."Efendim tatlım,kime bakmıştın ve niye bakıyorsun öyle ?"

Boğazımı uzun uzun temizledim.

"Yatmadan önce ablam geldiğinde sana seslenmemi istemiştin.Ama haline bakarsam uyumuşsun."

Gözlerimi birden pörtlettim ve hala düzelmeyen çatlak sesimle tekrar sordum."Ablam mı geldi ?"

Gözlerini devirerek "Niye buradayım sence ?" dedi.Küçük yaşında göz devirmeyi öğrettiğim için pişman olmuştum.Kız benden güzel göz deviriyordu.

Hemen kapımdan ayrılıp saçımda kaybolan tokayı zar zor çıkartıp dağınık topuzumu yaptım ve hızla banyoya ilerleyip elimi yıkar yıkamaz merdivenlerden aşağı salona koşturdum.Jusline de arkamdan geliyordu.Merdivenlerin başında durup onları izledim sessizce.

Salonda annem,babam ve ablam ayakta hiddetle birşeyler konuşuyorlardı.Ablamın elinde tuttuğu 4-5 kağıt gözümden kaçmamıştı.Beni ilk farkedip bakan ablamdı,onun bana bakmasıyla anne ve babam da bana döndü.Önümde kalan birkaç basamağı da geçip yavaşça yanlarına geldim.Annem anında bana sarıldı ve kafasını saçlarımın arasına gömdü.Hıçkırıkları kulaklarımı doldurduğu anda farketmiştim.Ihtimallerden biri elenmişti.Geriye kalan parasını ödeyemeyeceğiz bir ameliyat,amansız bana ölümümü bekletecek bir hastalık ya da gerçekten ölümdü.Son 3 olanak..