İlkbahar Çiçekleri | Son Yıl 1|

Bölüm 3 - Belgeler ve Sonuç

HATIRLATMA
Annem anında bana sarıldı ve kafasını saçlarımın arasına gömdü.Hıçkırıkları kulaklarımı doldurduğu anda farketmiştim.Ihtimallerden biri elenmişti.Geriye kalan parasını ödeyemeyeceğiz bir ameliyat,amansız bana ölümümü bekletecek bir hastalık ya da gerçekten ölümdü.Son 3 olanak..

Ben de anneme sarılıp titreyen sesini dinlemeye başladım.Birkaç dakika sonra kollarını yavaşça gevşetip elinin tersiyle nazikçe gözyaşlarını sildi.Gözleri hafif şişmişe benziyordu. Babam öne doğru yaklaşıp ablamın elinden aldığı kağıtlarla yanıma doğru ilerledi. Bana doğru uzattığı kağıtları yavaşça sonucu merak ederek ve biraz da korkarak aldım.

Kendimle ilgili bilgileri pek önemsemezdim.Ben bendim ve yazıların bence değeri yoktu.Bilgilerimin yazdığı kısmı tarayarak atladım ve asıl konuyu buldum.Doktor isimi gibi şeylerle doluydu yine.En sonuna geldiğimde tırnak içindeki kısmı gördüğüm anda gözlerimi açıp kapayıp tekrar baktım.

"Akciğer Kanseri'nden 'Kanserle Mücadele Psikolojik Tedavi Yöntemleri' ve 'Kanser ve Doğuştan Hastalıklar Bölümü'ne gönderilip tedavi görmesi kararı verilmiştir."
"AKCİĞER KANSERİ"
Ben akciğer kanseriydim..

Elimdeki kağıtları babama doğru uzattım ve arkamı dönüp merdivenleri teker teker çıkmaya başladım.Trabzanları sıkıyordum.Az daha düşüp bayılacak gibiydim.Böyle kötü bir sonuç beklemiyordum.Akciğer kanseri olanlar genelliklebsigara içen veya yakınında sigara içilen kişiler olurdu.Benim ne yakınımda içen vardı ne de ben içiyordum.Kafam almıyordu.Bu nasıl olurdu ?Neşeyle indiğim merdivenler şimdi benim için çıkması işkence olan uzun bir yol gibi geliyordu.Sonunda odama vardığımda kapıyı kapatıp sırtımı kapının arkasına dayadım.

Gözlerimden süzülen kibar yaşlar yanaklarıma varmıştı.Kapıdan yavaşça yere doğru kaydım ve oturur pozisyona geldiğimde dişlerimi sıkarak ağlamaya başladım.Ağlamak sık yaptığım birşey değildi.Bu yüzden çoğu ağlayışımda sinirli olurdum.Ağlamak bana göre insanların çok fazla ayakta durup artık güçlerini yitirmesine olan sinirliliğinin ve üzüntülerinin belirtilmesiydi.Neden daha çok gücümün olmamasına,genelde güçlü bir kız olduğum için gücümün bitmesine sinirlenirdim.Şimdi ise savunmasız kanadı kırık bir kuş gibiydim.Ağlıyordum.Bağırarak ağlıyordum..Parmaklarımı saçların diplerine geçirmiştim.Aklıma gelen fikirle oturduğum yerden kalkıp gözyaşlarımı silerek laptopumu açtım ve interneye girerek arama yerine 'Akciğer kanseri' yazıp enter tuşuna bastım.Çıkan linkleri teker teker yeni sekmelerde açıyordum.Her birini okuyacaktım.Ne kadar süremi alırsa alsın hepsini okuyacaktım.Zaten aşağı inip bu konuyu konuşmaya niyetim de yoktu.

Kapımın tıklatılma sesiyle başımı sert şeylerden kaldırdım.Uyumuştum.Ekrana bulanık gözlerimle baktığımda sadece bir tane sekme kaldığını gördüm.Yataktan ayaklarımı sarkıtıp gözlerimi ovuşturdum ve kapıyı açmak için sarhoşlar misali ilerledikten sonra kapı kolunu bulup aşağı indirdim.Gelen ablamdı.Beni görür görmez boynuma sarıldı ve kulağıma "Harika bir hastaneye götürüleceksin bi'tanem.Benim de orada okuduğumu unutma.Birşey olursa oralardaki herhangi birine beni sorarsan tanırlar.Korkma sakın,lütfen." diye fısıldadı.Kollarını gevşeterek boynumu bıraktı.Ellerimi tutuyordu.Başımı salladım."Birşey olursa ilk seni bulacağım,söz." dedim sessizce."Hastanede iki kişilik odalarda tedavi göreceksin.Senin yanında aynı hastalığa sahip birisi daha olacak.Bir bakıma iyi bir dost kazanabilirsin demek oluyor.Yanındaki arkadaşınla beraber haftada iki gün Kanserle Mücadele Psikolojik Tedavi Yöntemleri'ne götürüleceksiniz.Orası emin ol ki çok eğlenceli bir yer.Istersen sana bir müzik aleti çalmayı öğretecekler.Istemezsen herkesin yaptığı gibi Hikaye Köşesi'ne dahil edilirsin.Sana istemediğin hiçbirşey yaptıramazlar.Rahat ol ve sadece keyfine bak.Seni rahatsız edecek hiçbir tedavi yöntemi kullanmıyorlar.Öyle birşey olsa zaten seni oraya göndermelerine izin vermezdik."Pür dikkat dinliyordum."Ne zaman gideceğim peki ?" diye sorduğumda anında cevap verdi.

"Yarın."

Ne,yarın mı?

"Neden bu kadar erken ?"

"Çünkü en kısa zamanda tedavinin başlaması gerekiyor hayatım.Yanına almayı istediğin şeyleri bir çantaya koy.Giysilerini ben hallederim birazdan."

"Tamam."

Kısa bir süre sonra ablam siyah beyaz kare desenli bavulumun fermuarını çekip kapımın yanına dikti.Ben de elimdeki sırt çantasının ağzındaki lastiği sıktırıp bavulun yanına fırlattım.Büyük bir nefes verdim.Demek yarın hastane kokusuna alışmam gerekecekti.

O gün pek fazla olmasa da birşeyler yemiştim.Odama çıkıp Page'le uzun uzun konuşmuş ve herşeyi anlatmıştım.Sık sık ziyaretime geleceğine söz vermiş fakat okulu olduğu için en fazla ayda bir görüşebilecektik.Yatağıma uzanıp düşünmeye başlamıştım ve bu yüzden gözüme uyku dahi girmiyordu.Sık sık telefonuma bakıp saati kontrol ediyordum.En sonunda gece iki buçuk civarında gözlerim kapanmıştı usulca.