Kabanata 36

358 35 36
                                    

Kabanata 36

Chase

Fuck. My head hurts like hell! I wake up with my head throbbing like crazy. I lazily opened my eyes then suddenly felt nervous when I noticed I am in an unfamiliar place. It is a room, a combination of white, black and gray. Far from my room. I sat and closed my eyes when I felt so much pain in my head.

I regret drinking Vodka, whiskey and Jack Daniels at the same time! Kakaibang sakit sa ulo.

I looked around the room. I've never been here before! I relaxed myself for a bit. In a minute, I smelled a familiar scent. Damn! Bakit nandito ako?

Despite of a throbbing and dizzy head, I stood up and immediately went out of Elliot's room. I was taken aback when I saw a little boy in the living room. He saw me staring at him and immediately walked towards me. I stepped back but he continued to walk.

"Are you fine na po, Tita Xylia?"

Natigilan ako. Hindi ako makapagsalita o makasagot man lamang lalo na at tinawag niya akong 'Tita Xylia'. Nag-iwas ako ng tingin at muli na namang nasaktan.

He smiled at me but when he noticed that I am not happy, his smile vanished. He also looked down. Naawa ako, bata siya pero dinadamay ko siya sa sakit na nararamdaman ko. Slowly, I looked at him. Bahagya akong yumuko then I patted his head.

Nag-angat siya ng tingin sa akin at ngumiti nang kaunti. Dahil sa guilt kanina, binigyan ko na rin siya ng ngiti.

"I'm fine."

Tumango naman siya. "It's good! Daddy said you're not feeling well that's why you didn't wake up early."

Tuluyan nang umapaw sa akin ang awa para sa batang nasa harap ko. He's innocent, walang kalam-alam sa mga nangyayari, sa mga pinaggagagawa ng kaniyang ama. Hindi na ako magugulat kung bigla na lamang maging masama ang trato nito sa akin kapag nalaman na masisira ko ang pamilya nila.

"I miss Mama. She's so hard headed kasi, Tita. Nagpilit siya na ihatid ako sa office ni Daddy kahit na kakapanganak pa lamang niya sa kapatid ko. Matatagalan pa ata siya," malungkot niyang wika.

I don't know how to comfort. Kung sarili ko ay hindi ko magawang ma-comfort, ang iba pa kaya? I looked at him and smiled a little again. I held his small hands.

"Makakalabas na rin naman siya ng hospital. Just keep on praying."

"That's what Daddy always telling me. Gusto ko na ring makita iyong baby sister ko."

Hinila niya ako papunta sa may sofa at naupo kami roon. Inikot ko ang aking paningin at hindi ko maiwasang hindi mabighani sa taglay na kagandahan ng living room ni Elliot. It is also a combination of white, black, and gray that made the living room dark.

"Can you be my Mommy for now? Please..." pakiusap nito na nagpatigil sa akin.

I looked at him with opened eyes and lips. There's a warm thing that touches my heart. If only I could...

"Daddy keeps on telling me that you are kind. I'm so sad po noong nakita ko kayong umiiyak noong una nating kita. I blamed Daddy for making you cry po." Ang maliit niyang kamay ay lumapat sa aking pisngi. Hindi ko na namalayan na may pumatak na na luha sa akin at pinupunasan na niya iyon.

"Why do girls always cry po? Mama's always crying, every night."

I closed my eyes. I wonder if I am the reason why Dahlia is always crying. But why? Paanong magiging ako?

I want to escape from this sadness. I want to runaway and never come back. I want to hide... to everyone.

"Can I call you Mommy? Please..."

Fallen with a Glimpse (Lost In Love Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon