2 weeks na simula nang makalabas ako sa hospital. 2 weeks na rin akong walang training. I go to training like almost everyday except sunday.
Nagsisimula na rin matanggal ang mga dead skin ko na dulot ng sunburn na mula pa sa competition na sinalihan namin.Pinahinaan ko ang speaker ko nang makarinig ako ng katok.
"What?" Sigaw ko lamang sa loob ng kwarto ko.
"It's Frank." Boses ni Kuya.
"Bakit?" I heard the door creaked na bumukas ito at sumilip ang ulo ni Kuya.
"Mom told me to ask you if you wanna go with us." Agad na tumaas ang kilay ko sa sinabi ni kuya.
"Saan naman pupunta?"
"Pool." Maikling sagot niya. I miss training. I miss the pool. Kahit may pool naman kami rito sa bahay but I still miss the pool kung saan ako na-training.
"Yeah, I'll just fix myself and baba na rin ako." Tumango siya at sinara ang pinto ko. Umupo ako and sinabunutan ang sarili ko kasi I can't kamot my arm because nasa cast. Ang kati! Pilit na binalewala m ko na lang iyon at agad ko namang inayos ang sarili ko.
Simula nung na aksidente ako ay mas naging iritable ako. Simple things made me mad. And I also became more sensitive.
"Baby how are you feeling?" Nasa unahan ko si mommy at kuya at nasa likuran sila ng driver namin. Hindi ako tumabi sa kanila dahil ayoko lang.
"This cast is starting to itch real bad." Gusto ko na talagang kamutin pero naka cast ako at may semento.
"It will recover real soon. Just be very extra careful." Hindi ko na pinansin si mom after that.
Bakit sumama si mom ngayon imbis nagpapahinga siya sa bahay? Nevermind.
Nakarating na kami sa pool at nakita ko na medyo marami na ang mga swimerrs na naroon.
"Doc," bati ni coach. Tinapik naman ni coach ang balikat ko. Pinanood ko lang ang mga ibang swimmer na mag-warm up. Andiyan din sana ako.
Nasa bench lang ako kung saan naiwan ang mga gamit nila and yung mga kasama nila.
"Okay swimmers! Gather here." Tatayo sana ako nang maalala ko na hindi nga pala ako makakapangoy. Umupo na lang ako ulit.
Bakit pa ako sumama rito?
Sumama-sama ako rito pero naiinis lang ako sa mga nakikita ko dahil hindi ko naman 'yun maggawa. I saw kuya swimming in their lane. I rolled my eyes and went to my mom.
May kausap siya but I decided to butt in."Mom, sa labas lang ako." May pagtataka naman sa mukha ni mommy.
"I'll just buy some snacks sa canteen." She reached for her bag pra kunin ang wallet niya.
"Uhm...no need. I'll get going." Tinaasan ako ng kilay ni mommy.
"Mag-ingat ka. The last time na nawala ka sa paningin ko is may masamang nangyari sayo." I rolled my eyes. Ang lapit lang naman ng canteen.
"Whatever." Tumango si mommy at patuloy na nakipag-usap. Tumalikod na rin ako.
Lumabas na ako ng pool area at pumunta sa mga food stalls na kaharap ng pool area. Sa kabilang gilid ng canteen sa right side ay parking area na. Tumawid ako para makapunta sa canteen.
I bought some snacks na gusto kong kainin para hindi ako ma-bored. Umupo ako sa isa sa mga tables.
I feel upset that I cannot participate sa training because of my goddamn injury. Hindi pa rin ako natutunawan sa magulang ng bata na yun. The kid looks like 2 years old pa lang tapos makikita ko gumagala sa kalsada na walang kasama.

YOU ARE READING
Dive
أدب المراهقينSi Freyline ay isang sikat na swimmer. Hindi lang dahil sa bilis niya, dahil rin sa kayabangan na na tila umaapaw na at dahil na rin isa sa mga kilalang pamilya ang mother at father side niya. Isang pangyayari ang babago sa buhay niya na hindi niya...