Chapter 39

2.3K 45 3
                                    

Chapter 39

Steffy's POV

Now playing : If you're not the one (Daniel Bedingfield)

If you're not the one then why does my soul feel glad today?If you're not the one then why does my hand fit yours this way?If you are not mine then why does your heart return my call?If you are not mine would I have the strength to stand at all?

I never know what the future brings,
But I know you are here with me now,
We'll make it through,
And I hope you are the one I share my life with


Paglapag ko wala akong sinayang pang mga oras, mabilis akong sumakay ng taxi pauwi. Excited na excited akong sumakay at sinabi ang address kung saan ang destination ko.

Sa daan palang iniisip ko na ang lahat ng sasabihin ko kay King. Sobrang miss na miss ko na siya 🥺🥺

Hindi ko mapigilang mapangiti habang iniisip ang mga bagay patungkol sa amin.

Hindi ko na mahintay na tuksuhin siya sa pag iyak niya bago kami nagkahiwalay.
Gustong gusto ko ng lumipad mula dito pauwe sa bahay namin ni King.
Gusto ko ng humingi ng tawad. Gusto kong mahalin siya araw araw.

Malinaw na sa akin ngayon, i knew i loved King before i met him. I wasn't expecting that he was the guy who save me during that night.

All this time. He was my knight and shining armor, literally my KING.

He'll wait for me right? He promised me that.

Pagbaba ko ng sasakyan, tanaw ko na ang gate ng bahay. I stride directly realizing it was unlocked.

He's inside. I smiled.
Ang bilis ng tibok ng puso ko habang dahan dahan akong naglalakad patungong main door.
I can't wait to see him.

Bahagyang bukas ang pinto na ipinagtaka ko, mag dadapit hapon na nga pala.

Dahan dahan kung binuksan ito.
Walang tao sa sala. OMG. I miss my home. I miss here. Kahit isang buwan lang, parang ilang taon akong nawala.

Baka nasa kusina siya at nagluluto, sa isip isip ko. Gugulatin ko ba siya? Hindi ko alam paano ang approach na gagawin ko.

Namimis din kaya niya ako gaya ng pagkamiss ko sa kanya?

I sneaked towards the kitchen, but to my astonishment he wasn't there. Natutulog na ba siya? Pero bukas naman lahat ang pinto.

Maybe he's napping, lasing ba siya o kaya--ang dami kong naiisip.

And the last thing I expect him to be there was in our room.
Maingat akong pumanhik, sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Parang sasabog anytime.

*enhale* exhale*

I don't want to run away but I can't take it, I don't understand,
If I'm not made for you then why does my heart tell me that I am?
Is there any way that I can stay in your arms?

If I don't need you then why am I crying on my bed?
If I don't need you then why does your name resound in my head?
If you're not for me then why does this distance maim my life?
If you're not for me then why do I dream of you as my wife?


*click*



...

"T--terence?"  I mumbled. Ba't siya nandito?

"R--rey-reyna kailan ka pa dumating?" pati siya ay nagulat sa akin. Sino ba namang hindi.

"S-si King? Where is King?" nakangiti ako habang tinatanong siya.
"I know it was my fault--it was my fault that I let myself decided to left him. But, I badly, want to see King.I want to spend my existence with him" masaya ako habang sinasabi yun kay Terence na tila hindi nakikinig.

Casanova's Wife 1 [COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon