I used to believe that life is cruel to me. That world is just a complete messy place. Living is toxic. That not a single chance in my life I can find that fucking word love. Fine, maybe a 0.01 percent? And many more "ill principles" named by irksome Sancho. I used to, pero ngayo'y isa isa nyang nagagawang baluktutin.
Sino ba sya sa akala nya? He is just this annoying weirdo, annoying lonely man who doesn't have a comb, annoying seat snatcher, annoying schoolmate, yes everything about him is annoying.
Paano nya nagagawa na isa isang baguhin ang mga prinsipyo ko gayong hindi ko naman gusto ang presensya nya?
You can't blame me if I have those ill principles. Even me, I do hate how life molded me as a person.
This annoying calm guy is really something.
May puso akong bato. May bakod akong matatag pa sa pinakamatibay na pader. May distansya sa lahat na matayog pa sa pinakamataas na gusali.
At sisiguraduhin ko sa lalaking ito na inagawan ako ng sasakyan sa kasagsagan ng ulan, lalaking may tatlong mata at kalmadong presensya na ang mga salita nya ay hindi kailaman mapapalambot ang puso ko, hindi nito matatawid ang aking bakod at hindi maaabot ang distansyang ginawa ko sa lahat.
His words against me? I'll definitely win this battle.
"Hindi salita ko ang kalaban mo Marcelo. Ako. Ako mismo. At sa oras na matalo ka, aangkinin ko ang labi mo.."
As always, f*ck you Sancho.
BINABASA MO ANG
Behind The Storm In Her Eyes
RandomHis words against me? I'll definitely win this battle. "Hindi salita ko ang kalaban mo Marcelo. Ako. Ako mismo. At sa oras na matalo ka, aangkinin ko ang labi mo.." As always, f*ck you Sancho. She wears cold days and darkness equally well. Remem...
