RUH EŞİM

SAÇMALIK

Saçmalık. Gerçekten bunlara inanacağımı beklemiyordu herhalde. Neyden mi bahsediyorum tabiki de Aidan ve anlattıklarından.

" Aidan lütfen saçma sapan konuşmaktan vazgeç. Nereden geldin kimsin bilmiyorum ama sen geldiğinden beri olmayan şeyler duyuyorum ve sen bana gelmiş ruh eşi olduğumuzu mu söylüyorsun saçmalık."

Bu çocuk benimle alay ediyordu. Gerçekten bunun başka bir açıklaması olamazdı ne demek ruh eşi nerede yaşıyoruz fantastik dünyalarda (!) falan mı.

" Vanessa bana inanmak zorundasın. Sen ile ben bizim ruhlarımız bir şekilde birlikte hareket ediyor. Doğum tarihin ne Vanessa? Hadi söyle bana"

Aklım almıyordu gerçekten. Ağzından çıkanı kulağı duymuyordu bu çocuğun hem ne yapacaktı doğum günümü.

"31 A…."

"31 Aralık 1999 Nereden mi biliyorum çünkü bende aynı tarihte doğdum hatta aynı saatte"

Yani aynı gün doğmuş birden fazla çocuk olabilirdi sonuçta.

"Ne var yani bunda kim bilir kaç milyon çocuk doğmuştur aynı gün sen benimle eğleniyorsun Aidan kim gönderdi bilmiyorum fakat beni delirtemeyeceksin"

Hızla oturduğum yerden kalktım tam gidecekken.

"Peki bana inanmıyorsun bunu anladım peki ya buna ne diyeceksin bakalım"

Aniden oturduğu banktan kalktı yanıma geldi ve  cebinden iki tane resim çıkardı. Birinde yan yana iki tane bebek vardı sanırım hastanede çekilmişti. Sağ altta tarih 31.12.1999 olarak gözüküyordu. Diğer resimde ise bir çocuk parkta kumdan kale yapıyordu. ve arkasında uzaklarda bir kız çocuğu tek başına oynuyordu.

Şaşkınlıkla kalktığım yere geri oturdum. Bunlar nasıl tesadüfler böyle. Bu nasıl mümkün olabilir. Birçok bebeklik fotoğrafım var ve iki fotoğraftaki kız çocuğunun da ben olduğuma yemin edebilirim.

" Bu..bunlar..sadece bir tes.."

" Bunlar tesadüf falan değil Vanessa biz sürekli birbirimize çekildik. Sende biliyorsun iki resimde ki de sensin. Biliyorsun Vanessa, bildiğini biliyorum hissediyorum senin hissettiğin herşeyi bütün hayatım boyunca hissettim. Anlam veremesen de sende hissettin Vanessa"

Haklıydı. Resimlerdeki bendim bunu biliyordum. Ve Aidan sanırım doğruyu söylüyordu. Ya da rüyada falan olmalıyım. Böyle bir şey nasıl mümkün olabilirdi.

"Böyle bir şey nasıl mümkün olabilir. Bu çok fazla bu..ben..bunu düşünmeliyim Aidan düşünmeliyim."

Aniden oturduğum yerden kalktım ve  okul binasına doğru koştum. Bahçede olmamıza rağmen aldığım nefes boğazıma düğümleniyordu. Aidan ise arkamdan bağırıyordu

"Nefes al Vany nefes al.."

Binaya girer girmez koşarak kendimi lavaboya attım. Bir süre aynadaki öylece kendime baktıktan sonra yüzümü yıkadım.

Böyle bir şeyin olabileceğini hala aklım almıyordu. Nasıl olabilirdi ki şimdi benim hissettiğim herşeyi hissediyor muydu? Kafamda bir sürü soru vardı.

Biraz daha sakinleşince kızların yanında döndüm Aidan ortaklıkta yoktu. Masaya oturdum ve hiçbir şey olmamış gibi davranmaya çalıştım.

"Vanessa yüzün bembeyaz olmuş iyi misin?"

"İyiyim Jessie sadece biraz midem bulandı çikolatadan galiba biraz nefes aldım"

"Eh be kızım kaç kere dedim sana yeme şu iğrenç beyaz şeyi diye"

"Sensin iğrenç beyaz şey"

"Bu arada Aidan nerede sana bakacağını söyledi ve peşinden geldi şimdi ortalıkta yok hem ne geçti bakalım sizin aranızda"

"Birşey olmadı Alice sadece nasıl olduğumu sordu ve derse girmeyeceğini söyledi bu kadar"

"Aaa neden girmiyormuş derse, değişik neyse hadi sınıfa gidelim"

Ne diyeceğimi şaşırmıştım  o an öyle demek gelmişti içimden çünkü nedense sınıfa gidince onu orda görmeyecegimizi biliyordum. Hissetmiştim gitmişti buradan benden uzaktaydı. Sanırım bu ruh eşi olayı böyle işliyordu. Sanırım  buna alışabilirdim.

Sınıfa girdiğimizde Aidan orda değildi tam da tahmin ettiğim gibi. Ben ise elimde iki tane resim derslerin bitmesini iple çekiyordum.

Eve gider gitmez koşar adımlarla odaya gittim ve üzerimi değiştirdikten sonra aşağıya annemin yanına indim.

"Anne!"

"Anneee!"

"Mutfaktayım"

"Hah Annecim  sana bir şey sormam gerekiyor"

"Sana da merhaba kızım hoşgeldin bende seni özledim"

"Anne bu fotoğrafları biliyor musun?"

Elimdeki fotoğrafları anneme uzattım. Uzun uzun incelendikten sonra şaşkınlıkla bana döndü.

"Bebeklerden birisi sensin Vanessa ama bunu zaten biliyorsundur. Diğerinde ise arkadaki kız sensin sanırım ama bunlar çok ilginç fotoğraflar hem diğer çocuk kim hiç bilmiyorum"

Annemin bile haberi olmayan fotoğraflarım vardı. Gerçekten ne yaşıyorduk böyle.

"O Aidan anne bugün sınıfa yeni geldi ve geldiğinden beri saçma sapan olmayan sesler duymaya başladım. Anne bu sana aklımı kaçırmışım gibi gelebilir bende öyle düşünüyordum. Ama Aidan bana bizim ruh ikizi olduğumuzu söyledi. Bir süre inanmadım fakat bana bu fotoğrafları verdi ve ben çok şaşkınım anne. "

Herşeyi bir çırpıda anlattıktan sonra annemde benim gibi neler olduğunu kavrayamadı.

"Ama Vanessa bu nasıl doğru olabilir ki kızım böyle bir şey nasıl yani ben anlamadım"

" Bende anlamadım anne fakat baksana fotoğraflara biz bile bilmiyoruz bunları. Ve Aidan haklı anne çünkü sanırım onu hissedebiliyorum"

Bir süre annem ile bakıştıktan sonra yatmaya karar verdik ve odalarımıza gittik.

Muhtemelen gecenin ortalarındaydık. Annem nefes nefese kalmış bir halde aniden odanın kapısı açtı ve bağırmaya başladı.

"Hatırladım Vanessa hatırladım. Ben istedim ben ben ben.."

Merhabalar bu hikaye ile karşılaşmış güzel insan öncellikle teşekkür etmek istiyorum. Uzun zaman oldu fakat içimdeki yazma istediğini durduramadım umarım beğenirsin. Görüşlerini belirtirsen sevinirim.