Habersiz Gelenler

Hastahaneden Kaçış

Artık hiç bir şeyi kalmamıştı ne yapacaktı bilmiyordu, dizlerinin üstüne yığılıp kalmıştı. Ailesine karşı suçlu hissediyordu eğer dün gece o videoyu açmış olmasaydım.  Bugün böyle olmayacaktı benim suçum diyerek acı bir şekilde haykırdı.  Doğru düzgün düşünemiyordu. En mantıklı olan polise gitmek gibi bir düşünce geldi aklına cebinden telefonu çıkarttı polisi aradı.  Olay yerine gelen ekipler gördükleri karşısında şoka girmişti. Nasıl bir sapkınlık nasıl bir psikopatlık böyle bir şey yapabilirdi diye birbilerine sormaktan kendilerini alıkoyamadılar. Oğuzhan ifadesini verdi fakat kimse inanmadı. Ona tuhaf gözle bakıyorlardı. Mahkeme karşısına çıktıktan sonra psikiyatri servisinde (tımarhanede) yatmasına karar verildi. Oğuzhan sadece susuyordu. Artık kaybedeceği bir şey yoktu. Sessiz bi yolculuktan sonra hastaneye geldiler. Oğuzhan teslim edildi ve oğuzhana eşlik eden görevliler tımarhaneden ayrıldı. Oğuzhana elbiseleri verildi. Oğuzhan surkekli ağlaması yüzünden  her gece sakinleştirici yapmaya başladılar. Etrafa  gündüzleri bakınıyordu kimseyle konuşmuyordu  bunların arasında olmamalıyım ama başka ne yapabilirim yapacak hiç birşeyim yok. Yaşama amacım yok bir gecede herşeyim gitti diyordu kendi kendine. Odasına bir tane ayna istemişti. Bu isteğini hastahane görevleri aralarında konuşup oylamaya sundular. Verdikleri kararsa olumsuzdu. Bunun üstüne oğuzhan ısrarlarını sürdürmeye devam etti. Hastahane gorevlileri ise en son dayanamayıp 2 şart karşılığında kabul edeceklerini soylediler

Bu şartlar:

1) Her gece yapılan sakinleştiricilere karşı direnmeyecekti

2) Ayna buyuk kirilmaz bir cam duvarın içinde olacak kendine zarar vermemen için

Oğuzhan sartlari kabul etti

Her gece sakinleştirici aldiktan sonra kendini aynada hareketsizce izliyordu. Haline bakıp aglamak istiyordu ama sakinleştiriciler yüzünden zar zor hareket edebiliyordu. Adeta yaşayan zombi olmuştu artık kendini iyice bırakmıştı. Yine bir gün aynadan kendini seyredirken bir görüntü gördü arkasında fakat hic umursamadı. Sadece kendine bakmaya devam etti. Yapacak bir şey yok dedi kendi kendine. Ertesi gün yine aynı şekilde görüntü çıktı. O ise umursamadı yedinci günün sonunda artık dayanamadı. "Benden ne istiyorsun  herşeyimi aldın yetmedi mi artık gel bir canım var onuda al kurtulayım ölmekten  korkmuyorum. Hadi ne duruyorsun yapsana nasılsa ölü gibiyim gel hadi" dedi. Aynadaki görüntü yavaş yavaş yaklaştı yaklaştıkça farketti bu o değildi evet gozleri sarı dişleri sivri aynı büyük ellerden bunda da var ama yüzü aynı yüz değil. Bunu farkedince sordu "ne o bu seferde başkası mı musallat olacak baska kardeşim ve ailem kalmadı o yüzden boşa uğraşma dedi ve güldü ardından tekrar sesli düşündü "ben gerçekten ne şanslıyım millet bir bulamaz bana 2 tane musallat oluyor"

Bu arada yanına gelmişti aynadaki

Oğuzhan "hadi al canımı da kurtar beni" dedi

Yaratık "seni öldürmeye gelmedim sana yardım edeceğim " dedi

Oğuzhan " nasıl ne yapabilirsin kardeşimi ailemi bana geri verebilir misin ? " dedi

Yaratık "hayır ama istediğin intikami verebilirim sana intikam almak istemiyor musun " dedi

Oğuzhan "evet istiyorum" dedi

Bunun üzerine yaratık gümüş üzerinde çeşitli taşlar ve tuhaf işaretler olan bir kutu çıkardı ve açtı. Içinden mavi renkli elmasa benzeyen bir tas çıkartıp uzatti

"Al bunu göğsüne koy bu istedigin intikamı almanda sana yardım edebilir"
Oğuzhan taşı hic düşünmeden aldı daha fazla ne kaybedebilirim ki diye iç gecirdi.

Yaratık " sana neden yardım ettiğimi sormayacak mısın "
Oğuzhan "hayir sadece dediğinin dogru çıkmasını yani intikam almakla ilgileniyorum"

Yaratik güldü ve tekrar aynanın içine girip kayboldu. Oğuzhan taşı göğsüne götürdü ve inanilmaz bir şekilde aldığı aşırı doz sakinleştiriciye rağmen acı içinde bağırdı. Taşın sivri ucu göğsünü deliyordu ve icinde eriyordu adeta. Taş göğsüyle aynı hizada olana dek göğsünü delip erimeye devam etti. Göğüs hizasına geldiğinde acı yerini inanilmaz bir enerjiye bırakmıştı. Adeta enerjiden patlayacağını hissediyordu. Yerinde duramayıp duvara doğru koştu ve büyük bi ses duyuldu Oğuzhanın odasında hemen hemşireler gorevliler doktorlar oğuzhanın odasına gittiler ve gördükleri manzara karşısında sadece donup kaldılar. Gördükleri şey duvarda olan bir delikti evet bir buçuk metre uzunlukta bir metre genişlikte bir delikti, oğuzhanı hic bir yerde bulamadilar.

Ertesi gün hastahanenin önüne beyaz bir jip geldi  içinden 20-25 yaşlarında mor saçlı uzun siyah paltolu

Deri çizmeli bir kadın indi arkasında dört siyah paltolu adamla birlikte kadının yürüyüşünden ve hiç kimseye dikkat etmeden yoluna devam etmesinden lider olduğu anlaşılıyordu. Hemşirenin yanına gelip

"oğuzhan demir adlı hastanızla görüşmek istiyorum"

Hemşire

" oğuzhan demirin Dün odasında bir ses duyduk ve odasına gittiğimizde  hastamız hic bir yerde yoktu üzgünüz yetkililere haber verildi merak etmeyin "

Bunun uzerine kadın odadaki deliğe bile bakmadan tekrar arabalarına gidip arabalarına bindiler.

kadın

"Olamaz gercekten geç kaldık oğuzhan demiri hemen bulmalıyız bizim için gerçekten çok önemli söylenenler doğruymuş onun gibi birisi daha once gelmemişti "

Arabayı çalıştırıp yola koyuldular