SERSERİ

TANITIM

"Siyahın büyüleyen tonunu gözlerinde gördüğümde , bulutların arasından hayata nasıl baktığını anlamaya çalıştım ... Orası yeryüzü kadar güzel değildi tahmin ettiğimiz hayallerini kurduğumuz gökyüzü olamazdı bu, fırtınaların göğüs kafesinde biriktiği ve öfkenin bir saniye eksik olmadığı kalbinin köşesindeydi bütün gizemi... "

"Nefret'in uğramadığı bir yer olursa bana haber ver.. Ben orada olacağım ! " dedi Koral ve ortadan kayboldu aradan geçen onca zaman.... 

Tanıtım'dan ; Uzun bir zaman önce ailemle birlikte bir kasabaya yerleşmiştik. Ailem oldukça sakin yerlere düşkün ve şehir yaşantısına ayak uyduramayan bir anne ve babadan oluşuyordu. Amerika'da Alaska'ya bağlı Sitka'ya taşınmaya karar verdiklerinde derin bir şaşkınlık içindeydim ve haliyle sessiz bir yer istemiyordum. Yaşımın getirmiş olduğu ergenlik ile birlikte öfke patlamaları yaşarken karşımdakiler umurumda olmuyordu . Bu ailem bile olsa ... 

İki katlı güzel bir balkonu ve büyük bahçeye sahip yeni evimize nihayet taşınmıştık ve çevrede bizim eve benzeyen bir kaç tane daha ev gözüme çarpıyordu. Buraya uzun bir yolculuk sonrası gelmenin yorgunluğu ile çatı katında bana ayrılan odamda yatağıma uzanıp gözlerimi kapattım. Daha dur yeni geldin eşyaları yerleştir dediğinizi duyar gibiyim . Babam geleceğe yönelik hızlı adımlar atmasını seven bir mimardır ve bu evi ailecek tasarladık ve haftalar öncesinden eşyaların taşınması konusunu halletmişti ve yatağım çoktan yerini almıştı bu koskocaman odada. 

Yatağa yatmam ile birlikte bana eşlik etmek isteyen uykumu kabul ettim . Bir kaç  saat geçtikten sonra ; 

"Sima ! hadi artık saat kaç oldu akşam yemeği yiyeceğiz ve sen bu gidişle aç  kalacaksın . Aç kalmanı istemiyoruz tatlım ... " dedi gülümseyen  ses tonunu bir kat alttan bile hissedebiliyordum. Bu sırada burnuma gelen yemek kokusu uykum olsa da beni lezzete karşı koyulmaz biz güçle yerimden kaldırmaya yetiyordu. 

Yatak da otururken önüme gelen saçlarımı topladıktan sonra aynada yüzüme baktım ve saatlerce uyumanın bana kattığı tek şey göz altlarımdaki garip torbalardı.

"Size de günaydın tatlım ! " dedim onlarla konuşarak .Deli misin sen dediğinizi duyar gibiyim 

Hangimiz akıllıyız ki ? Merdivenlerden inerken yemeğin lezzeti ve buraya alışıp alışamayacağım konusunda iç sesimle olan kaygım birbirine karışmış, beynimde alışa gelmemiş bir şekilde çalkantıda bulunuyordu. 

"İkiniz  de  sesinizi kesseniz daha iyi olacak, çünkü birazdan müthiş bir akşam yemeği yiyor olacağım " dedim iç sesime baskı kurup. Annem ile babamı öptükten sonra benim için ayrılan yere babamın sandalyemi çekip ben oturduktan sonra itmesiyle birlikte bu muazzam tabloda yerimi aldım .

Tablonun içi aşırı mutlu gözüküyordu... Ya da ben sadece güzel olan o kısımları görüyordum . Nereden bilebilirdim ki kalbimin göğüs kafesimin arasında taklalar atacak kadar hareketsiz kalacağını...

Notçuk: Canlarım bundan sonra her gün yeni bölüm ile sizleri bekliyor olacağım.. Bana yazmak  isterseniz çekinmeden mesaj kutuma bir şeyler yollayabilirsiniz attığınız bütün mesajları tek tek okuyorum  :)  Yanlışlarım olabilir mazur görün iki kitap birden yazıyorum ve sizlere güzel izler bırakmak istiyorum biliyorum sizler beni yalnız bırakmaz ve desteklerinizi yanımda her daim hissettirirsiniz hepinizi öpüyorumm  :)