"Hello!" Masayang bati saakin nung batang lalaki na naka wheelchair.
Sinubukan kong umupo para makita ko siya pero ang sakit ng katawan ko at nahihilo ako.
"W-who are you?" nauutal kong tanong sakanya dahil hindi pamilyar ang boses niya saakin.
"I'm your knight in shining armor. I just saved you"
Parang siya yung batang lalaki kanina na liniligtas ako.
"Friends?" inabot niya saakin ang kamay niya. Hindi ko pa siya kilala pero parang mabait naman siya kaya nakipagkaibigan na din ako.
Hindi ko gaano makita yung mukha niya. Tanging ang labi niya lang. Dahil nakahiga lang ako.
"I'm Sam." I smiled at him he smiled at me too
We both smiled at each other as if we're not in pain. I think he is an angel that God sent to me. This boy just saved me from death.
"I'm Haid---"
Tila naging masikip ang pag daloy ng hangin saaking baga, mga pawis na namumuo saaking noo. Napahawak ako dibdib ko kung saan na roon ang puso ko na naninikip at parang sasabog na.
Panaginip lang pala iyon, hindi, isa pala 'tong bangungot. Bangungot na hinahabol ako sa pag tulog ko, ni minsan hindi pa ako nakatulog ng maginhawa, dahil laging may bangungot na nag lalaro sa isipan ko.
I hope this nightmare will stop,
At ang makakapag patigil lang ng bangungot na ito ay ang batang lalaking 'yon.
Sa tuwing nakikita ko siya sa bangungot ko ramdam ko na ligtas ako. Ang saya ko parang ganon. I want to find him, I think he really does exists... parang somehow naaalala siya ng katawan ko, pero parang nabura siya sa isipan ko.
What memory have I forgotten?
"I'll see you soon, I miss you, My knight in shining armor "
- -
🧚🏻♀️
BINABASA MO ANG
Candy Coated Nightmare
Teen FictionShe's having a nightmare every day and night. Her nightmare keeps haunting her over the years. But in the middle of her nightmare, a boy showed up. She found her comfort in him. He's the peace of her nightmare. She feels as if the boy really exists...
