One: I'm going to The Band's concert.
"Nilani look at this!" lumapit naman siya saakin at pinakita ko sakanya ang bagong music video ng The Band.
Nilani is my bestfriend since middle school. We two are really close. Ewan ko ba paano kami naging mag kaibigan. Pa'no ba naman kasi she's into sport tapos masyado siyang seryoso. Tapos ako i'm into you yie char. I'm a Rigel, it's a fandom name of 'The Band'. I'm a fangirl, and i love photography. Diba magka ibang magka iba kami ng personality ni Nilani.
"I told you na i'm not interested with that band." she roll her eyes and stand up
Hinila ko naman siya pabalik saakin "Just look at them, my husbands are so perfect?! they are reallt belongs to me."
"Alam mo, laging the band yung nasa isip mo. Tuwing mag kasama tayo laging sila yung bukang bibig mo 'Nilani look at Hade ang hot niya diba?' 'Ang gwapo ni Ziv' 'Ang galing kumanta ni ganito ganyan' hay nako" she imitated me
"Bestfriend ba talaga kita?"
She roll her eyes again "Hoy tumayo ka na dyan 1pm na oh, schedule mo na sa therapist mo." Hinila naman niya at ko at nag tungo kami sa hintayan ng jeep.
Inhale..Exhale..Inhale..Exhale
I have a fear of cars, noong bata ako lagi akong umiiyak pag sumasakay ako sa sasakyan. Nag kakaroon ako ng panic attacks. Ewan ko ba kung bakit. Kaya noong bata pa ako nagpapa-therapy na ako.
Everytime na sumasakay ako ng kahit anong transportation kahit bike lagi akong may naiimagine na isang scene na nasa bus ako tapos parang madedesgrasya kami o ano. Parang familiar yung katawan ko sa scene na yon pero hindi ko matandaan.
Inalalayan naman ako ni Nilani sa pag sakay namin ng jeep. Nang nakaupo na kami hinawakan niya yung kamay ko. Siguro napansin niya na nanginginig ako.
I feel like I can't breathe parang may nakasakal sa leeg ko
"Calm down kids" sabi ng driver habang gumigewang gewang ang sinasakyan namin.
"Sam? Are you ok?" she handed me my inhaler "Sobra ka ng nanginginig" Sanay na siya na ganto yung nangyayari saakin alam niya na yung gagawin niya. Kaya sobrang pasasalamat ko na nadyan siya.
Inhale..Exhale..Inhale..Exhale
Sabi ng therapist ko mag focus daw ako sa breathing ko pag nag papanic attack ako. It really helped me alot. Kaso lang minsan hindi ko maramdaman yung pag hinga ko. Parang walang lumalabas na hangin.
Fun fact I can't swim too, kasi may naiimagine din akong scene na nasa dagat ako tapos malulunod ako. And I'm having a nightmare all about that everytime na matutulog ako. Parang mag kakakonektado sila kasama yung batang lalaki. Onti nalang malalaman ko na pangalan niya. Kung dati "H" lang nababangit niya minsan wala pa pero noong nakaraang araw sinabi niya "Haid".
"Who are you?" bulong ko sa sarili ko. Napalingon naman saakin si Nilani. Parang narinig niya yung sinabi ko. Kaya pinapaulit niya saakin. Sinabi ko naman sakanya na wala lang yon
"By the way Sam, yung bracelet mo." Tinuro niya yung black bracelet na nasa wrist ko "Saan mo yan nabili?"
"Eto? Ewan ko. Nasaakin na to noon pa eh. Mukhang diy bracelet, gusto mo?"
"Hindi, napansin ko lang na lagi mong suot yan. Tinatangal mo pa ba yan?"
"Hindi, parang sinasabi saakin ng bracelet na wag ko siyang tangalin sa wrist ko. Tyaka may black na bracelet din si Hade. Matchy matchy kami"
"Here it goes again, lahat ng usapan natin napupunta dyan sa The Band mo." Aniya at pinitik ang noo ko. Aray! Ano ba tong babaeng 'to tao pa ba 'to, parang sapak ng elepante yung pitik niya eh!
BINABASA MO ANG
Candy Coated Nightmare
Teen FictionShe's having a nightmare every day and night. Her nightmare keeps haunting her over the years. But in the middle of her nightmare, a boy showed up. She found her comfort in him. He's the peace of her nightmare. She feels as if the boy really exists...