Kokusunu, gülüşünü, sesini, onun bütününü özlüyorsun. Ama onun dışındaki her şeyi atıyorsun, yok sayıyorsun hayatında. Aynı onun seni yok sayması gibi... Onun şöyle uzun uzun bakışına ihtiyacın oluyor. Uzun uzun sarılmasına... Ve onun seni zerre kadar istememesi yakıyor canını. Ve koca bir hiç oluyorsun! Göğsüne bastırılan bir el olmadan, dışarıdan gelen seslere ramen, gitmek istiyorsun güzel bir şarkı ile... Az insan olsun istiyorsun. Canınız çok yanıyor. Bazen nefes aldığını unutur hale geliyorsun. Ama hiç bir şey olmamış gibi duygusuz bir şekilde yaşıyorsunuz.
