MASUM

-7.BÖLÜM : İZİN VERMEM Kİ-

Çisemin isteği üzerine yanına yattım. Saçlarını okşuyordum. Cenk bize öylece bakıyordu. Çisemin haraketsiz ayaklarına baktığımda gözyaşlarım tekrar akmaya başladı cenk farketmemişti taki ağzımdan ufak bir hıçkırık çıkana dek. Bana baktığında ben hala çisemin saçını okşuyordum. Uyumuştu cenk yanıma gelip kolundan yavaşça tuttu ve kendiyle birlikte dışardı.

"Böyle davranma!"

"Ne diyorsun cenk?"

"Annesiymişsin gibi davranma değilsin." canımı yaktığını biliyor muydu bilmiyor muydu bilmiyorum. Gözlerinin içine baktım ciddiydi beni onun annesi olarak görmüyordu. Ben onun annesinin yapmadığı anneliği yapmıştım.

"Kime annelik yapayım bizim doğacak çocuğumuza mı? Cenk bizim çocuğumuz olacak ve senin umrunda değil. Ne ben umrundayım,ne çisem ne de bizim çocuğumuz. Sen bencilsin kabul etmeden de bencilsin. Umrunda olan tek şey kendin! Ama farkında değilsin cenk o çocuk da sen! Senden bir parça o, onu görmezden gelemezsin ki!"

"Senin yüzünden bu halde o"

"Birilerini suçlamayı kes ve kendini sorgula. Ben daha fazla dayanamıyorum ben de insanım ve duygularım var. Anlamıyor musun? Her sözünle yerle bir oluyorum ben, kalkması çok zor oluyor ama kalkıyorum ve eğer bu böyle devam ederse.." devam edemedim edemezdim.. Ona intihar ederim diyemezdim.

"Devam ederse ne?"

"Çisemi yanlız bıraktık ben giriyim." tam gidiyorken kolumdan sertçe tutup beni geri çekti.

"Devam ederse ne olacak diye sordum!"

"Umrunda mı?"

"Hayır.. Ne yaparsan yap. Ben gidiyorum"

"Ne? Nereye?"

"Badeye.."

"Ne? Ne badesi bade çisemin bakıcısı değil mi?"

"Hayır benim sevgilim."

o an anladım ki önemi yoktu yaptıklarımızın Konuştuğumuz,söylediğimiz sözlerin,haraketlerimizin. İnsan sadece kendi istediğini yapardı. Ne dersen de, ne yaparsan yap. Şu dünyada hiçkimsenin umrunda olmamak büyük bir yük olmuştu çocukluğumdan beri. Annem bile bütün korkularına rağmen bırakıp gitmişti beni. Neydim ben? Daha doğrusu kimim? Sadece isimden ibaretim ben benim ailem yok beni seven herhangi biri yok..neyim ben insanların duygu kutusu mu insanlar üzülünce bütün herşeyi bana anlatım içindekileri boşaltıp kaçıyordu. Peki ya ben? Beni düşünen varmıydı?

Cenk çekip giderken kendimi çisemin olduğu odaya attım. İyi hissetmek için rol yapıp kendimi iyi olduğuma dair kandırmalıydım bunun içinde hem çiseme hem kendime rol yapmalıydım.

"Anne babam nerde?"

"Baban...işi çıkmış da acil gitmesi gerekti ama dönecek."

"Söz mü?"

"Uyu bitanem."

"Niye söz vermiyorsun?"

"Bak ne diyeceğim,film izlemek ister misin?"

"Eveett"

Dikkatini dağıtmanın verdiği sevince yanına oturdum. Kucağıma koyduğum bilgisayardan en sevdiği film olan trolleri açtım. Filmi izlerken uyuyakaldı bende kalkıp koltuğa geçtim. Telefonumu çıkarıp cenke mesaj attım.

"Cenk,çisem seni soruyor. Gelmen lazım daha fazla oyalıyamam.."

Daha sonra badenin numarasından bana bir video geldi. Gelen videoyu açtığımda cenk badeyi duvara sıkıştırmış sertçe oluyordu. Video ilerledikçe ellerin titrerken izlemeye devam edemedim ve telefonu kapattım. Cenkten mesaj gelmişti.