World of Legerdemeris

Kabanata Tatlo

         WARNING!
—Brutal scene ahead!—

~~~~~

Ikatlong Kabanata: Ang Katotohanan Ang Magpapalaya Sayo

Naramdaman ko ang banayad na kamay na humahaplos sa buhok ko. Idinilat ko ang aking mata at nakita ko si tita na nakangiti sakin.

"Zyr tara na sa baba. Nakahanda na ang hapunan." napatingin ako sa paligid at nandito pa rin pala ako sa bath tub at di ko namalayan na nakatulog pala ako.

Naghapunan kami ni tita at napag-usapan namin ang tungkol sa aking kondisyon. Napagdisisyunan ko na din na sundin ang payo niya na harapin ang aking problema.

"I will conduct a hypnosis to you. Dont be afraid sweetheart this wont hurt you. Ok, are you ready?" nandito kami ngayon sa clinic ni tita. This place is perfect for the hypnosis 'cause you cant hear any noise. I take a deep breath before answering tita.

"Lets do this Dra. Agnes." ngumiti lang sakin si tita at inalalayan niya akong humiga. Hinawakan niya ang aking kamay bago ngumiti na parang pinapalakas niya ang aking loob.

"Lets start then." she do her things and before I knew it I am in different place now.

The place is familiar. Ang maaliwalas na paligid. Ang magandang tanawin. Ang lugar kung saan nakatayo ang tahanan na aking kinalakihan hanggang nangyari ang bagay na iyon...'Im home'

"Sweetie where are you?" bumilis ang tibok ng aking puso ng marinig ko ang tinig na iyon. Hindi ko makakalimutan ang malambing at maamong tinig na iyon......'Mom!'......agad kong hinanap ang pinanggalingan ng tinig na iyon. Hindi ko nakita ang taong hinahanap ko ngunit nakita ko ang tahanan namin sa paglingon ko sa akin likuran. Naglakad ako ng dahan-dahan patungo sa bahay namin at tila ba bumibigat ang bawat paghakbang ko.

"Sweetie come here. I have something for you." narinig ko na naman ang boses ni mom at tila nanggagaling ito sa loob ng bahay. Binalewala ko ang pagbigat ng aking mga paghakbang at sinubukan kong bilisan ang aking paglalakad. Nakarating ako sa harapan ng aming tahanan at walang pagdadalwang isip na binuksan ko ang pintuan.

"Mom...!" there I saw my mom standing there and giving me her warm smile. 'I miss you!' I wanted to say that but there's no word coming from me. I wanted to hug her but I can't move my feet. I try to move but the moment I step my feet the scenario chaged. Gone are the warm ambiance of home, the beautiful place, the gorgeous smile of my mom, and gone all the safe feelings I feel from being back home. I see my mother there on a floor begging for my life. There I saw my father bathed by his own blood but still trying to keep us behind him. Once again I am here can't do nothing but to cry and watch how they torture my parents in front of me.

"STOP IT! PLEASE IM BEGGING YOU STOP HURTING MY HUSBAND!" hindi ko namalayan na nakatali pala ako sa isang upuan dahil sa sobrang takot ko dahil sa mga lalaking alam kong kukuha ng pamilya ko. I want to shout but I can't. I am useless. There is my parents suffering from the hands of those monster but here I am wala man lang kahit isang sugat pero hindi ako makagalaw upang tulungan ang magulang ko.

"AHHHH!!" napapikit ako ng hinampas ng isang nakamaskarang lalaki o babae ng baseball bat ang binti ni dad. 'PLSSS STOP!' I want to shout that but my voice is gone. I can't hear my voice. "S-stop please...!" nanghihinang pakiusap ni mom. Iminulat ko ang aking mata at nakita ko kung paano hilain ng isa sa kanila ang buhok ni mom at ihampas ang ulo nito sa sahig. 'MOM...!'  nagpupumiglas ako sa pagkakatali sa akin. I want to help my parents. Nawalan ng malay si mom at nakita ko ang dugo niya na dumaloy mula sa kanyang ulo. Hindi ko kinakaya ang nakikita ko at hindi na rin tumitigil ang pagpatak ng aking mga luha. They come closer to my mom and I wanted to stop them but how? I try to scape pero nanghihina na rin ako, wala akong magawa kundi ang manood. 'I am useless!'

Pinulsuhan nila si mom at nagtinginan sila. I have hope ng binuhusan nila ng tubig si mom at gumalaw ito. But that hope is vanished right away. Hinila nila ang buhok ni mom at kinaladkad siya palapit sa akin. Sa mismong harapan ko, they beheaded my mom. I am in shocked, I want to kill them all but I am weak. Nanigas ako sa aking kinauupuan at napatitig sa kawalan habang lumuluha. 'I hate them all. I WANT TO KILL THEM! ALL OF THEM SHOULD DIE!'  nabalik ako mula sa pagkakatulala ng marinig ko ang boses ni dad.

"I love you Zyrna Jade, my daughter. Please wag kang magpapadala sa galit kahit kailan. Dont waste your life seeking for revenge my princess. Dont hold grudges to this people and free your heart from hatred. I love you my princess, the justice is taken over now forgive me and your mother. Forgive us for telling lies but we're not your true parents." napatulala ako sa sinabi ni dad. I want him to get back what he says or just answer all of the questions running on my head but those men who killed my mother also killed my father. In front of me they both beheaded and I am left there alone and lost. I dont know who I am.

The place changed once again and now Im here in front of our house. Naalala ko na binalik ako dito sa bahay namin pagkatapos nilang patayin ang magulang ko sa aking harapan. That day I dont know what to do anymore and I dont know who I am. Instead of getting inside our house I remember that I left and I dont ever come back to that house again. But not this time, I found myself entering oue house once again. 'Anong ginagawa ko?' tuluyan na akong nakapsok sa bahay at pagtapak ko sa loob ay tumambad sa akin ang aming family portrait at makikita doon ang masayang pamilya na dati ay meron ako. Napaluhod ako at umiyak.

"MOM! DAD! PLEASE COMEBACK TO ME!" there my voice finally come out. Kung kelan wala na sila mom at dad saka ko pa nagawang sumigaw. Ni hindi ko man lang nasabi na mahal na mahal ko sila at sila lang ang kikilalanin kong magulang kahit ano pang mangyari. I come closer to the portrait and get it out to its place. Nang maibaba ko ang portrait ay may napansin akong papel na nakakabit sa likuran nito. Dala ng kuryusidad ay kinuha ko yun at binuklat. Its from my mom and dad, a letter.

Zyrna Jade,

        Sweetie its mom...or should I say its Hana Faye. I lied to you Zyr Im sorry. I hope you can forgive me and you still let me call you my daughter, my sweetie. I am not your real mother. I hope you can see her but she's not in this world. Her name is Zandra Kaye, she is my sister. Pinagkatiwala ka niya sa akin at kay Zandro, ang aking asawa. Itinakas ka namin sa mundong iyon dahil nanganganib ang iyong buhay kahit na alam namin na ang kapalit niyon ay ang buhay namin. We raise you as our own daughter and we love you truly. Sweetie, patawarin mo sana ako at ang dad mo kung hindi namin sinabi sayo agad. Itinago namin ang lahat dahil ayaw namin na madamay ka pa sa mundong iyon gusto namin na mabuhay ka parang normal na tao dito sa mundong ito at hindi na madamay pa sa kaguluhan ng kabilang mundo. Sa mundo na kinabibilangan namin ng aking kapatid, ng totoo mong ina. Kung nababasa mo ang sulat na ito sana ay magdesisiyon ka mula sa iyong puso. Piliin mo kung saan lubos na ninanais ng iyong puso. Kung sakali man na piliin mo ang mundong iyon ay mag-iingat ka anak. Palagi mo lang tandaan na ang pagmamahal ang pinakamalakas mong sandata. Dont be overcome by anger and vengeance. I love you sweetie and your true mom also loves you. He sacrifies her life just to save you and so do I. Dont waste your life just to find revenge but use it to become happy. I love you.

    
                                              Your Mom and also your tita
   

All rights reserved 2023
©IamForYouOnly