Μια στάλα παράδεισος

Κεφάλαιο 1 - Ναθάνιελ

Ναθάνιελ

 

Άνθρωποι.

Γεννιούνται, γερνούν και πεθαίνουν. Αυτός είναι ο κύκλος της ενσώματης ζωής τους. Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά αν ο Αδάμ και η Εύα δεν είχαν παρακούσει τις εντολές Του και δεν είχαν φάει τον απαγορευμένο καρπό του κήπου της Εδέμ. Έκαναν όμως την επιλογή τους και τώρα οι απόγονοί τους πληρώνουν το τίμημα.

«Τον χάνουμε», ανακοινώνει ένας από τους γιατρούς. Ο σφυγμός του ασθενούς είναι υπερβολικά χαμηλός.

Άνθρωποι.

Ο φόβος του θανάτου, του άγνωστου τους κάνει να παλεύουν για το αναπόφευκτο. Νομίζουν πως μπορούν να εναντιωθούν στην βούλησή Του. Δεν καταλαβαίνουν πως η ζωή τους στην Γη δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια δοκιμασία της ψυχής τους, από την οποία θα κριθεί αν δικαιούνται να ζήσουν στον παράδεισο κοντά σε Εκείνον.

Το μηχάνημα που μετρά τις ζωτικές λειτουργίες βγάζει έναν εκνευριστικό ήχο, καθώς οι καρδιακοί παλμοί μηδενίζονται. Διακρίνω την αχνή, άυλη μορφή της ψυχής του γέροντα να αποχωρίζεται αργά από το σώμα του…

 Γέννηση. Εξέλιξη. Θάνατος. Κόλαση ή παράδεισος. Τα πράγματα είναι απλά για τους ανθρώπους. Αλίμονο σε εμάς…

 Οι άνθρωποι απομακρύνονται από τον ασθενή και ο γιατρός επιχειρεί ηλεκτροσόκ. Το σώμα του τραντάζεται από το ισχυρό ηλεκτρικό κύμα. Η ψυχή ακινητοποιείται για μια απειροελάχιστη στιγμή, προτού συνεχίσει να εξέρχεται από την επί ογδόντα πέντε χρόνια κατοικία της. 

Πλησιάζω στο χειρουργικό τραπέζι δίχως κανείς να αντιληφθεί την παρουσία μου. Επαναλαμβάνουν άλλες δυο φορές την προσπάθεια, ώσπου γιατροί και νοσηλευτές έρχονται αντιμέτωποι με την σκληρή για εκείνους πραγματικότητα. Ο ασθενής τους είναι νεκρός και δεν υπάρχει πιθανότητα επαναφοράς. Η ψυχή του πλέον έχει αποκοπεί πλήρως από το σώμα. Ήρθε η ώρα.

Κατεβαίνω ακόμη πιο χαμηλά, και περνώ τα χέρια κάτω από τα μπράτσα της άυλης μορφής. Τα φτερά μου χτυπούν απαλά, καθώς ανυψώνομαι μαζί με την ψυχή πάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων. Τα μάτια του ανοίγουν, μα δεν πανικοβάλλεται. Τώρα που το σώμα δεν την κρατά εγκλωβισμένη στον υλικό κόσμο, η ψυχή μπορεί να αναγνωρίσει την παρουσία μου. Το άγγιγμά μου της μεταδίδει μια αίσθηση ασφάλειας που της είναι γνωστή παρότι ποτέ δεν την γνώρισε με τις περιορισμένες αισθήσεις του σώματος.