Starstruck (Vkook/Greek FF)

~6ο Κ~

Jungkook's POV
Tae: 'Εσύ μείνε'
Jk: 'Γουφ' του εκανα καθως έφευγε.
Ξαφνικά ακούστηκε ησυχία. Βγήκα στο μπαλκόνι και άκουσα τον Taehyung να λεει
Tae: 'Γειά σε ολους. Αυτό είναι κάτι που δουλεύω για το καινούριο μου αλμπουμ. Ελπίζω να σας αρέσει.' Έκατσε στο σκαμνί και άρχισε να τραγουδάει.
Η αλήθεια είναι οτι είχε πολύ καλή φωνή. Τα λόγια του τραγουδιού με άγγιξαν. Ρίξαμε αρκετές ματιές ο ένας στον άλλον και μου χαμογελούσε με αυτό το υπέροχο χαμογελο.
Μα τι λέω θεε μου. Όταν τελιωσαι το τραγούδι μπήκα μεσα και κατέβηκα γρήγορα τις σκάλες. Είχε αρκετό κόσμο και επισεις δεν ήξερα από που να πάω. Μπήκα στην πρώτη πόρτα που βρήκα και τελικά ήμουν στο γκαραζ. Ποσα αμάξια έχει ο τυπάς.
Jungkook's POV end

Taehyung's POV
Την ώρα που τραγουδούσα ήταν ο Jungkook στο μπαλκόνι, κάθε φορά που τον κοιτούσα το χαμόγελο μου ήταν αυθόρμητο. Όταν  τελιωσα το τραγούδι πήγα προς τους γονείς μου.
Jin: 'Κορίτσια δεν είμαι ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου?' τους χαιρέτησα και όταν γύρισα  να κοιτάξω τον Jungkook δεν ήταν εκεί. Μπήκα γρήγορα πηρα μια ζακέτα και τον είδα να μπαίνει στο γκαραζ.
Tae: 'Που πας?' τον ρώτησα καθώς έβαζα την ζακέτα μου.
Jk: 'Οπουδήποτε μακριά απο εδώ'
Tae: 'Τι έκανα τώρα'
Jk: 'Είπες οτι θα με πας σπίτι. Πότε?'
Tae: 'Διάλεξε αμάξι να σε πάω'
Jk: 'Όχι'
Tae: 'Καλά, θα περπατήσουμε. Που είπες οτι μένει η γιαγιά σου?'
Jk: 'Στο Χόλυγουντ'
Tae: 'Ω! Αυτό είναι σπουδαίο. Θα φτάσουμε εκεί...' έκανα πως σκεφτόμουν 'Ω! Ναι, την Τρίτη' του ειπα ειρωνικά και του σήκωσα το ένα φρύδι.
Jk: 'Ενταξει'
Tae: 'Ενταξει?'
Jk: 'Αλλα άκου τους κανόνες' Ωχ 'θα με πας κατευθείαν εκεί, θα με αφήσεις και μετά θα επιστρέψεις στην υπέροχη ζωή σου'
Του άνοιξα την πορτα να μπεί στο αμάξι και αυτός με προσπέρασε και μπήκε στο άλλο.
Tae: 'Ποιος είναι ο λόγος για αυτό δεν καταλαβαίνω.' ειπα σε μενα και πηρα τα κλειδιά.
Στην διαδρομή είχε αρκετή ησυχία και είπα να την σπάσω. Ανοιξα το ραδιόφωνο και αρχισα να τραγουδάω.
Jk: 'Αλήθεια?'
Tae: 'Τι? Νόμιζα θα σου αρέσει'
Jk: 'Ασε με να μαντέψω. Νόμιζες οτι εγώ θα πέθαινα να είμαι σε ένα αμάξι με τον Kim Taehyung καθώς θα μου τραγουδάει μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του? Ένα όνειρο έγινε αληθινό' ειπε οσο πιο ειρωνικά μπορούσε 'Υπάρχει ενα πρόβλημα μόνο'
Tae: 'Που είναι?'
Jk: 'Δεν είμαι φανς σου'
Το χαμογελο που είχα έσβησε. Μα πως γίνεται να μην είναι.
Tae: 'Δεν...δεν σου αρέσει η μουσική μου?'
Jk: 'Οχι, μου αρέσει η μουσική σου, απλά δεν είμαι τρελός για σένα.'
Tae: 'Μα ούτε καν με ξέρεις'
Jk: 'Ακριβώς' ειχα μπερδευτή.
Tae: 'Ξέρεις τι νομίζω οτι...νομίζω οτι αν με γνώριζες πραγματικά θα με συμπαθούσες'
Jk: 'Στρίψε από δω'
Φτάσαμε και έσβησα την μηχανή.
Jk: 'Ευχαριστώ που με έφερες.' εβγαλε την ζωνη του και πηγε να βγεί.
Tae: 'Εϊ κοιτα, Jungkook.' γυρισε και με κοίταξε 'Κοιτα θελω μονο να σου ζητήσω συγγνώμη.'
Jk: 'Το σημείωσα. Τελειώσαμε τώρα?'
Tae: 'Ααα. Εεεε. Υποθέτω οτι τελιώσαμε'
Jk: 'Ωραία'
Tae: 'Οκ. Αντιο'
Εκεί που πάω να βάλω μπρος το αμάξι βλέπω από τον μεσαίο καθρέφτη ένα μαύρο βαν και ένας να κρατάει έναν φακό. Κατάλαβα κατευθείαν ότι ήταν παπαράτσι και κρύφτηκα καλύτερα στο κάθισμα.
Taehyung's POV end

Jungkook's POV
Tae: 'Οκ. Αντίο.'
Βγήκα απο το αμάξι και έκλεισα την πόρτα σχετικά δυνατά. Μπήκα στο σπίτι και πήγα στην κουζίνα και έβαλα ένα ποτήρι χυμώ για να πιώ. Κατευθύνθηκα προς τις σκάλες που θα με οδηγούσαν στο δωμάτιο μου, αλλα άκουσα χτυπήματα στο τζαμί και πήγα να δω ποιος ήταν. Όταν άνοιξα την κουρτίνα είδα αυτον που δεν ήθελα να δώ. Τι θέλει πια.
Jk: 'Φυγε'
Tae: 'Ακου. Θα σου δώσω 500 δολάρια αν μου κάνεις αυτή τη χάρη'
Jk: 'Δεν είμαι χάρη αν πληρώνεις για να γίνει' τι χαζός θεε μου.
Tae: 'Οποτε ναι?'
Σπρόχναμε το αμάξι στο γκαράζ.
Tae: 'Ξέρεις μπορείς να βοηθήσεις λίγο?'
Jk: 'Αυρό το αμάξι δεν θα κουνιόταν αν δεν έσπρωχνα εγώ'
Όταν βάλαμε το αμάξι στο γκαράζ του είπα
Jk: 'Θα έχεις φύγει απο εδώ πριν ξημερώσει. Εντάξει?' του είπα και του πέταξα μια κουβέρτα στο κεφάλι.
Tae: 'Ναι ελπίζω κανένας να μην μάθει για αυτό εδώ'
Jk: 'Εγώ θα το ξέρω.'
Tae: 'Ευχαριστώ πολύ'
Jk: 'Ναι'
Tae: 'Υπάρχει κάτι που θα μπορούσα να φορέσω έτσι όταν φύγω να μην με αναγνωρίσουν οι παπαρατσι?
Jk: 'Μπορείς να κοιτάξεις εκεί' ειπα και του έδειξα κατι κούτες πίσω του 'Λοιπον, όλα αυτά είναι στ'αλήθεια  απαρέτητα?'
Tae: 'Ναι, προφανώς δεν μπορεις να καταλάβεις. Βρίσκονται παντού.'
Jk: 'Χα. Παρανοϊκό.'
Tae: 'Ξέρεις κάτι? Απλά ξεχνά το.'
Jk: 'Ευχαρίστως'
Γυρνάει προς το μέρος μου και φοράει ενα καπέλο που βρήκε
Tae: 'Λοιπόν?' το κοίταξα και χαμογέλασα
Jk: 'Αυτό ήταν του παππού μου το καπέλο. Το φορούσε οταν με πήγενε για ψάρεμα'
Το βγάζει απότομα και λέει
Tae: 'Ω! Με συγχωρείς, ορίστε' και μου το δίνει
Jk: 'Οχι. Κράτα το. Δείχνει ωραίο επάνω σου.'
Tae: 'Ευχαριστώ'
Jk: 'Τίποτα άλλο?'
Tae: 'Οχι, όχι. Είμαι εντάξει.'
Jk: 'Ναι, τόσο εντάξει που κοιμάσε στο αμάξι σου.' πηγα να φυγω
Tae: 'Jungkook?' είπε και με έπιασε απο το χέρι και με κοίταξε με αυτο το βλέμμα.

Jk: 'Σταμάτα να το κάνεις αυτό!'
Tae: 'Τι κάνω?
Jk: ' Ωω ξέρεις ακριβώς τι κάνεις. Βασικά πιστεύω οτι το κάνεις συνεχώς. Κοιτάζει τους άλλους με αυτό το βλέμμα και περιμενεις να τρελαθούν για σένα. Λοιπον, αυτό δεν δουλεύει στην περίπτωση μου οπότε ξεπέρασε το' του είπα και έφυγα.
_________________________________________

Ουυυ νευράκια ο Jungkook
Θα ήμουν χαρούμενη αν μπορούσατε να πείτε σε φίλους σας να διαβάσουν την ιστορία μου θα με βοηθούσε αρκετά.
Μην ξεχάσετε ⭐