SUBSTITUTE LOVER (R-18)

Part 37

Kinagat niya ang ibabang labi kasi malapit na talaga siya mapahikbi. Mariin siyang pumikit at nang dumilat ay mabilis na hinalikan ito sa mga labi. Pero bago siya makalayo ay napunta na sa batok niya ang isa nitong kamay. Then he kissed her, opening his mouth and devouring her like a hungry beast. Lumapat ang palad ni Andrea sa balikat nito para itulak ito palayo pero wala siyang lakas na gawin iyon.

He roughly bit her lower lip, enough for her to feel a little pain. And when she opened her mouth in surprise he slid his tongue inside. He explored her as if he hadn't kissed her for years. She can feel the desperation and longing in his kiss and it made her want to cry. Kasi iyon din ang nararamdaman niya sa mga sandaling iyon. Kung puwede nga lang na halikan niya ito habambuhay.

Ang kamay nitong nasa braso niya ay napunta sa baywang niya. Hindi pinuputol ang halik na kumilos ito hanggang makasandal na uli ito sa headboard ng kama. Pagkatapos hinila siya nito hanggang tuluyan siyang makasampa sa kama paibabaw sa katawan nito. They both groaned when their bodies pressed against each other. She could even feel his erection against her lower stomach. It was a familiar and delicious feeling.

"God, I miss this," bulong ni Denver sa mga labi niya. "Why do you have to distance yourself from me? I hate it."

Hindi nakasagot si Andrea kasi kinagat na naman nito ang ibabang labi niya bago siya mariing hinalikan. Napapikit siya nang humaplos sa katawan niya ang isang kamay ng binata. That same hand cupped and squeezed one of her breasts, sending liquid heat down her aroused sex. She automatically moved her hips, grinding herself in his straining cock. He groaned as he tore his lips away from hers.

Akala niya chance na niya iyon para pawiin ang agiw ng pagnanasa sa utak niya. Pero mali siya kasi naglakbay pababa sa leeg niya ang halik ni Denver. The moment he licked and suckled at her sensitive skin she lost her mind. Alam niyang mali na ginagawa nila iyon lalo at akala na naman nito siya si Veronica. Pero bakit ba pagdating sa lalaking ito wala siyang kontrol sa katawan niya?

"I want to fuck you so bad," bulong ng binata sa leeg niya. He thrusted his hips upwards to make his point. "Is it strange that I did not feel this desire the whole night you were here? Bakit ngayong umaga, nang maramdaman ko pa lang ang presensiya mo hindi na ako mapakali?"

Napunta sa pang-upo niya ang dalawang kamay nito. He squeezed her ass cheeks then began to move her against his length. "God, why did you decide to wear jeans today?" frustrated na tanong ni Denver. "I want to feel your bare skin. I want to slid inside you again and again."

Every dirty word that is coming out of his beautiful mouth sends shivers down her spine. Andrea feels like she can come with just those words. Their lips met again in a deep and wet kiss. She was about to get lost to the sensations when her phone vibrated inside the back pocket of her jeans.

Bigla siyang sinampal ng reyalidad. Baka si Veronica ang tumatawag sa kaniya! Kinagat ni Andrea ang ibabang labi ni Denver, hindi mariin pero sapat para mabigla ito. Lumuwag ang hawak nito sa kaniya. Mabilis na kumilos siya palayo rito at pababa sa kama. Sa sobrang pagmamadali muntik pa siya matumba. Wala kasing lakas ang mga tuhod niya at nanginginig pa rin ang buo niyang katawan dahil sa matinding arousal.

"Okay. That's enough," hinihingal at nanginginig ang boses na sabi niya. Frustrated na umungol si Denver at mariing naglapat ang mga labi. Iniwas niya ang tingin sa mukha nito kasi baka ma-tempt siyang bumalik at halikan ito uli. Mas lalong iniwasan niya tingnan ang kandungan nito kasi baka mabaliw siya. Tumikhim si Andrea. "I'll be back later. Mamaya kapag inalis na ang benda sa mga mata mo... nandito ako."

"Dapat lang. You are the first person I want to see, Veronica," paos pero seryosong sagot ni Denver.

Uminit na naman ang mga mata ni Andrea. "Okay. Bye." Tumalikod na siya at mabilis na lumabas ng private room ni Denver.

Muntik na siya mapasigaw sa sobrang pagkagulat nang makita ilang metro ang layo mula sa pinto si Veronica. Nakasandal ito sa pader at hawak ang cellphone. Nang makita siya ay dumeretso ito ng tayo at pinindot ang hawak na gadget. Huminto ang pag ba-vibrate ng cellphone sa bulsa niya.

"Ayokong istorbohin kayo pero tumawag na sa akin si Ben para sabihing nasa parking lot na siya ng ospital. We need to go now."

Namutla si Andrea at manghang lumapit sa kakambal. "Kanina ka pa diyan?"

"Not really. Kararating ko lang. Let's go."

Tumalikod ito at naglakad. Umagapay siya rito at pinakatitigan ang mukha nito. "Nagsasabi ka ng totoo?"

Bumuntong hininga si Veronica at tiningnan siya. "Okay. I lied. Nagpunta lang ako sa fire exit. I got a call from an annoying ex."

Kumunot ang noo niya. "Iyong boyfriend na kasama mo –"

"No. Not that jerk. He will never call me," mapait na sagot ng kapatid niya. "This guy was a mistake. A fling I regret having. Ugh. He's so annoying."

Bigla may naalala si Andrea. "Iyong Wilfred ba?"

Natigilan si Veronica at manghang napatitig sa kaniya. "Bakit kilala mo siya?"

Wala na sila sa floor kung nasaan ang silid ni Denver pero lumingon pa rin siya sa pinanggalingan nila bago sinabi sa kakambal ang naging encounter niya sa lalaking iyon.

"That fucker. Makakatikim talaga sa akin 'yon." Bumilis ang lakad ni Veronica kaya halos tumakbo siya para makaagapay dito. "Forget about him. Ako na ang bahalang gumanti para sa 'yo dahil ako ang dahilan kaya in-approach ka niya. Now let's go. Male-late na tayo sa breakfast date natin with our parents. May agenda kang kailangan harapin today, remember?"

Bumuka ang bibig ni Andrea pero itinikom din uli. Tama ang kakambal niya. Hindi ito ang tamang oras para pag-usapan ang tungkol sa ex nito at tungkol kay Denver. Ngayong araw ang unang beses na pormal niya haharapin ang parents niya mula lumayas siya five years ago.