Borrowed

Chapter 11

Nandito kami ngayon sa garden ni Rage.  As always.  Walang ibang setting ang storyang ito. 

Matapos ang iyakan portion namin ni Rage. Naging magalaw na sya. What i mean is hindi na sya masyadong tulala.

I think talagang powerful ang golden voice ko.  Mukhang napantig ang utak ng aking alaga. 

Biglang lumapit si Rage sa akin at inaabutan nya ako ng bulaklak.

Tinanggap ko naman ito. 

Mga isang oras na syang namimitas ng bulaklak dito sa garden ng mansyon.

Titignan nya ang bulaklak saglit at iaabot nya sa akin. 

Hindi ko mawari kung binibigay nya ba ito sa akin o baka na realize nya na gusto niyang maging florist at pinapahawak nya sa akin ang mga bulaklak na magustuhan nya. 

He's face is still expressionless.  Like always. 

A perfect example of a human doll. 

"Rage!  " tinawag ko si Rage nang mapansin ko na hindi na sya kumikibo sa kanyang kinatatayuan. 

Nilapitan ko sya at nakita kong may hawak syang pulang Gumamela.

Naka focus lang ang kanyang atensyon sa Gumamela kaya siguro hindi nya ako pinansin kahit malapit na ako sa kanya. 

I tapped his shoulder and i succeeded in getting his attention.

He look at me. 

I extended my hand to him.  Akala ko iaabot niya sa akin ang bulaklak na Gumamela.

Pero hindi

Instead,  he put the flower on my ear. 

I was about to look at him with puzzled expression but it suddenly change into a shock.

He's smiling!!!!!

The expressionless Rage!

The human doll is smiling at me! 

I was mesmerized by his smile.

Hindi ko pa sya nakitang ngumiti in person except for this moment. 

Because this place has glass like roof. There are rays of sunlight na tumatama sa mukha nya. 

Some dust can be seen floating in the still air. 

He's like an angel. 

It was a heavenly view.

*riiiiiiiiiiiing*

"Ayyy heaven!!! " nagulantang nmn ako nang biglsng tumunog ang cellphone ko. 

Lumayo ako ng onti kay Rage na sa mga bulaklak ulit nakatingin ngayon at sinagot kung sino man ang tumatawag. 

"Hello? "  tanong ko sa kabilang linya

"Hello maam sa police station po ito,  ikaw po ba ang anak ni Reynaldo Ramirez?  " Sagot ng kabilang linya. 

Bilang hindi naging maganda ang pakiramdam ko...

........

Nandito ako ngayon sa hospital na sinabi ng mamang police kanina. 

Dito daw dinala ang mga biktima ng naaksidenteng bus kanina na nakipag salpukan sa isang pick up na sasakayan. 

Nag papanic akong lumapit sa front desk ng ospital. 

"M.. Miss... Dito po ba naka admit si Reynaldo Ramirez?  Kabilang sya mga biktima ng naaksidenteng bus?  " tanong ko sa nurse

"Relax lang po muna kayo maam. Titignan ko muna." sagot nmn ng nurse. 

"How can I fucking relax in this situation?!!" bulyaw ko sa kanya.

Mukhang natakot naman ang nurse at may tinawagn ito sa telepono. 

"Ikaw ba ang pamilya ni Mr.  Reynaldo Ramirez? " may biglang nag tanong sa akin. 

Mukha sya ang doctor. 

"Opo,  anak nya po ako. " sagot ko sa kanya.

"Kabilang si Mr. Reynaldo sa mga Critical na dinala dito, im sorry to say Miss but he was dead on arrival. "

He was dead on arrival

Dead on arrival

Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Nag echo sa aking isipan ang sinabi ng doctor..

At nagunaw ang mundo ko..

To be continued...