Borrowed

Chapter 12

Nadurog ang puso ko. Hindi ko alam ano ang gagawin. 

Reynaldo Ramirez

Hindi ako makapaniwala na makikita ko ngayon ang pangalan ng aking ama na nakasulat sa lapida.

Nandito kami ngayon. Sa sementeryo kasama ko si Jeana,  Karla at Mr.  Robert. 

Wala kaming kakilala na kamag anak.  Inilibing agad si tatay dahil masyadong nasira ang kanyang katawan. 

Sya at ang driver na nasaunhan ng bus ang takatanggap ng impact ng pag salpok.

I am very thankful kay Karla.  She kept in touch with me, comforting me.

Malaki rin ang pasasalamat ko kay Mr.  Robert. Tinulungan niya kami sa pagpapalibig kay tatay.  I was reluctant at first pero he  really wants to help. 

I remembered our conversation when he told me he will shoulder the finances of my father's burial.

Flashback

"Mr Robert its okay.  Malaki na po ang tulong na nabigay nyo saakin. Ang pag bigay mo sa akin ng trabaho, sobra sobra na po ito. " sagot ko kay Mr Robert.

Nandito kasi ako sa mansyon upang magpaalam na hindi muna ako papasok sa trabaho. 

Pero i was shocked when he told me na siya na ang bahala sa finances sa pag papalibing ng aking ama. 

" Raean, dont worry.  Its okay. Malaki rin ang utang na loob ko sayo.  Because of you malaki ang naging improvement ni Rage. Tsaka sabi ng doctor if mag patuloy ito. Rage can go into therapy.  Accept this as my sign of gratitude Raean. "

Yan lang ang naging sagot nya at wala na akong nagawa. 

End of Flashback

"Tay,  ang daya mo naman!  . Nangako ka sa akin na ikaw magiging escort ko sa graduation. Ba't ang aga mong nakipag meet up kay nanay! "  hagulgol ni Jeana.

Habang tahimik lang kami nila Karla at Mr. Robert.

Ewan ko,  ang bigat ng nararamdaman ko.  Pero hindi ako makaiyak. Walang luha na lumalabas sa mata ko. 

My heart is in pieces but my tears dried out. 

I really don't know what to do.

..

Makalipas ang ilang oras napagpasyahan na namin na umuwi.

"Vin,  magpakatatag ka ha. Nandito lang ako para sayo" wika ni Karla.

I just answered her with a faint smile.

"Pwede ka munang di mag trabaho Raean.  Take some rest. I know its  hard for you.  " sabi ni Mr Robert.

"Thank you sir. " sagot ko sa kanya.

....

Nandito na kami ngayon sa inuupahan namin na bahay.

Hindi ko alam bat nag kakagulo dito. 

Sinalubong nmn ako ni Manang ester ang land lady dito. 

"Raean I know this is a bad timing.  Pero bibilhin na ang lupa na ito. Kailangan niyo ng lumisan dito. " sabi sa akin ni Manang Ester. 

Ano ba naman to.  Parang pinagkaisahan pa kami ng mundo. Parang pinag lihi siguro kami ni Jeana ng kamalasan. We need a damn rest from this! 

"Pero manang. Wala pa kaming mapupuntahan! Please manang maawa ka"  i answered her pleading.

"Im sorry Raean.  Sorry for your loss.  Wala rin akong magagawa.  Sumusunod lang din ako sa utos ng may ari.  I'll give you 3 day para mag impake. "

I sighed  in defeat. 

....

Nag simula na kami mag impake ni Jeana. 

We were both silent. 

"Ate,  i know this is hard for you.  Wag mong kalimutan na nandito parin ako. Karamay mo ako. " basag ni Jeana sa katahimikan. 

Her words cut through me.

Then all the feelings that's been bottled up inside me ay biglang kumawala. 

I burst into tears and hugged my sister. 

"Im sorry,  I want to be strong for you. " i said while crying. 

"Its okay to be weak  paminsan minsan. Its okay to be not okay.    If you keep pretending to be strong it will break you someday ."   sabi sa akin ni Jeana. 

Its funny  how those words came from Jeana. Parang sya pa ang nakakatanda sa amin. 

I know she's mature already kahit sa mura niyang edad. 

But she's stronger than i thought.  She's maybe stronger than me. 

When nanay died.  It was hard.  Pero may karamay parin ako kasi nandyan pa si tatay. 

Now that theyre both gone. I felt that pasan ko lahat.  Its all up to me.

I forgot that i still have Jeana in my side. 

'Waaaaahhh huhuhu" patuloy padin ako sa pag iyak. 

Umiiyak na rin si Jeana kasabay ko.  Para kaming mga bata.

Maybe its her first time seeing me like this breaking down. 

I always act tough infront of her. To secure her that everything is okay.  I know Tatay is doing the same thing too when he was still alive. 

We are both striving for Jeana. 

Now its all up to me.

Kailangan ko maging matatag para sa kapatid ko. 

To be Continued....