AYNI OTOBÜSTE FARKLI ÜTOPYALAR

Bir yıl sonra..

Ne kadar zaman geçerse geçsin unutmıyacağım iki şey vardı ulaşamadığım dostum hayat ve adını bile bilmediğim sevgili.

Bu zaman diliminde  Aradan bir sene geçti , yeni bir sayfa açmıştım ama onu aklimdan çikaramamistim . O süre zarfında hem evimde tuvallere resim yapıyordum . Yanımda olmasını istediğim insanları çiziyordum.  Tam bir senedir görmediğim, adını bile bilmediğim adamı aklıma öyle kazımıştımki giydiği tişörte kadar göz rengine kadar herşeyi hatirliyordum gülüşünün resmini yaptım, otobüsün penceresinden güneşe bakarken kısılan gözlerini çizdim. O incecik güzel elleriyle saçlarını oynayışını, her hareketini çizdim. Biri görse delirdiğimi düşünebilirdi.     Ama bu pek de umrumda değildi. Yanımda olmasını istediğim tek kişi O değildi, Hayat da vardı tabi onuda en ince ayrıntısına kadar çizmiştim . Çizerken yaşamıştım onu. Bazı insanların sadece resimleriyle yetinmek ızdırap gibi. Resmiyle konuşamam ki, ona  onu ne kadar çok sevdiğimi yada sadece susarak gözlerine bakamamki . Yanımda olmadığı için kimseyi suçlayamam .  Çünkü Bu onun kaderiydi , bir ambulans sesi duyduğumda bile bu o kişinin istediği bişey değildi ki diyorum , ambulans aracına binmek isteyen o değildi aslında kaderinin veya seçimlerinin ona getirdiğiydi.