Uyarı📌Küfür ve +18 sahneler içerir.
Hayat insana yaptıklarının da yaşattıklarının da cezasını eninde sonunda keserdi. Yaptığın hatanın bedelini çok acı verici bir şekilde ödeyebilirdin. Bu insanı öfkeyle hareket etmeye, kırıp dökmeye hatta isyan e...
Ben bölümü tamamladım sınırın dolmasını bekliyorum asşagajzagzg
Vote sınırının geçilmesi fakat yorumda sınıfta kalmanız peki? Birbirinizin yorum yapmasını mı bekliyorsunuz? Bence hemen son bölüme iki yorum daha yapın da şu bölümü paylaşayım♥
Neyse, şimdi sizi çok kısa kesitimizle baş başa bırakıyorum, bölüm çok uzun olmadığı için kesit de kısa. Okuyucu ve yorumlar arttıkça bölümler de uzayacaktır hep söylerim♥
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
Başımın ağrısından geberecek gibi hissediyordum, komidinin üzerindeki tepsiden bir şeyler yemezsem; açlıktan ölecek gibi hissediyordum, bu adam bana dokunursa; yaşamım elimden alınacak gibi hissediyordum. İçimden küfürler yağdırdığım Ares, şu an hangi cehennemde ne bok yiyordu bilmiyorum fakat olur da yaşarsam, dayanırsam, kaçabilirsem ona bunun bedelini ödetmeden ölmeyecektim. İçimden yemin ettim; eğer bu bugün, bu saatte, bu yerde, bu an yaşanırsa ona bunun bedelini ödetecektim. Düşüncelerimle ağlamam durmuştu, çünkü son bir kez güçlü durmam gerektiği düşüncesi anlık bir cesaret salgılamıştı bana. Başımı ağırca yukarı kaldırıp tepemde bana acıyarak bakan yüzde gözlerimi gezdirdim. Bana acıyordu. Bu iyi bir şey miydi? Bana zarar vermeyeceği anlamına mı geliyordu? Belki de o Ares gibi değildi, bana merhamet duyuyordu. Belki de bana yardım edebilirdi.
Düşüncelerim içime öyle umut salgılamıştı ki, kalp atışlarımın hızı artık ritmini şaşmış delice bir hal almıştı. Gözlerinde gördüğüm ufacık merhamet kırıntısı, acıma duygusu bedenimi bu hale getirmişti.
Şimdi görecektim; umudumu tek hareketiyle yok mu edecekti, yoksa bana yardım edip tüm umutlarımın sahibi mi olacaktı?
