ESARET+18

➖tanıtım➖

🔥31·12·19🔥

|23.00|

🔗🔗🔗

"Gitmek i-istiyorum. L-lütfen bırak beni... Burası neresi, neden buradayım bilmiyorum. Bırak gideyim!"

Göz yaşlarım yanaklarıma doğru süzülürken bundan zerre etkilenmediği ve zerre acımadığı her halinden belli olan, yanında kendimi çocuk gibi hissettiğim bu yapılı adamın kim olduğuna dair hala bir fikrim yoktu. Şu sıralar en çok yaptığım şeydi ağlamak, ben bu kadar sulu göz birisi değildim ki...

"Burası benim cehennemim küçük şeytan. Ve sen,"

Tehlikeli bir dudak kıvırmasıyla zehir saçan sözlerine devam etti.

"Benim sınırlarımı ihlal ederek cehennemime girdin. Bu ne demek biliyor musun?"

Çatık kaşlarının altından üzerime diktiği buz gibi soğuk gözleriyle bana doğru bir adım attığı an ben de korkuyla geriye doğru bir adım attım. Boğazım kupkuruydu. Yutkunamıyordum. Ve, tanrım... Neden bu kadar ürkütücü bakıyordu?

"Cehenneme girmek neyi temsil eder biliyor musun küçük şeytan?"

Büyük bir sır veriyormuş gibi yalnız bulunduğumuz bu odada sözcükler ağzından fısıldarcasına çıkmıştı. Ben daha sorduğu soruyu bile tam olarak kavrayamadan göz yaşlarımı hızlandıran cevabını da vermişti.

"Ölümü."

İliklerime kadar titrediğime yemin edebilirdim. Her bir kelimesi vücuduma biraz daha korku salarken o verdiği etkiden memnun bir şekilde sırıtıyordu. Bir insan sırıtırken bile ürkütücü görünebilir miydi? Göz yaşlarım gözlerimden boşalmaya devam ederken, artık durduramaz bir hale gelmiştim onları. Ne yani, beni öldürecek miydi? Bu kadar basit miydi bir cana kıymak?

"Ah... hayır, hayır, hayır küçük şeytan seni öldürmeyeceğim. En azından şimdilik."

Yerleri titretecek etkiye sahip bir adım daha attı bana doğru. Yüzündeki tehlikeli sırıtış silinmiş yerini ifadesiz bir yüze bırakmıştı. Attığı sert adıma karşılık ben de arkaya doğru minik bir adım daha atmıştım. Kaçmalıydım. Buradan bir an önce kaçmak zorundaydım. Bu adama esir olamazdım, bana vaad ettiği şey esaretti ve ben bunu kabul edemezdim. Sanki düşüncelerimi okumuşçasına son kez açtı bir erkeğe göre dolgun sayılabilecek dudaklarını.

"Şu saatten sonra cehennemime girdiğin için ölmezsin minik şeytan. Şu saatten sonra sadece cehennemimden kaçtığın için ölebilirsin."

O an daha iyi kavramıştım. Benim seçme hakkım yoktu, bana fikrim sorulmamıştı, bana açıklama yapılmamıştı. Bunlar olmayacaktı.

Ben Karen.

Karen Uluay.

Tanımdaığım bu adamın yanında, sebebini bilmeden esaret altındaydım.

Kaçmak diye bir şey yok.

Kendi cehenneminde yanan bu adam, beni de yakmak istiyordu.

Ben Karen Uluay.

Adını bile bilmediğim bu adam tarafından esaret altındaydım.

Esirdim...

🔗🔗🔗

50 okunmada 1.bölüm gelecektir

BW🔗