a PIECE of you complete MINE

CHAPTER 1: Be ware

[FAYE’s POV]

Common na siguro sa mundo yung mga taong sanay nang mag-isa? i mean introvert person..you know may kasabihan nga daw na No man is in island e, bakit ako? i’m like a man in the island. May mga kaibigan ako pero we’re not that close like besties or BFF kung tawagin ng mga millennial, kinakaibigan lang naman nila ako kasi makakatulong ako sa kanila ginagamit lang o di kaya kilala lang kapag may kailangan

"Galit ka parin ba?" Thea asked, thea was one of my friend well, friend nga ba? ginagamit niya lang naman akong panakip butas sa mga achievement niyang bumabagsak e kasi matalino ako ganun...

Tinitigan ko lang siya at bumalik sa pagbabasa ng libro habang iniikot-ikot ang ballpeng hawak ko

"Lapit ng exam, i really need someone who can teach me" Thea said

"Everyone can teach you if you will listen to them" sambit ko sa kanya alam ko naman na ako yung pinaparinggan niya

"Sabi na galit ka pa rin e, why would i asked" sarkastikong ani nito

"Hindi ako galit, i'm just stating what you need,  hindi ako yung makakatulong sayo kasi kahit kailan hindi ka naman nakinig sakin" ani ko

"So sinasabi mo sakin na hindi ako marunong sumunod" pabalik na sagot nito

"Its not like that, if you are willing to listen matututo ka pero kung ginagawa mo lang yun just to be friends with me at gawin akong kung anu-ano tuwing exam better leave me alone"

"if thats the case, i shouldn't let you to became my friend, isang cheap na matalino, hindi marunong mag ayos sa sarili at walang magula--" before pa niya ituloy ang sasabihin niya nasampal ko siya hindi ko hahayang idamay niya yung magulang ko nanahimik na

"Don't you dare involved my parent's here" huli kong sambit habang nililigpit mga gamit ko papaalis sa ground ng school pinagtitinginan na kami ng ibang students worst baka mapatawag pa kami sa office

"Insan, sandali bakit mo ginawa yun kay thea?" peter asked

"Bakit? porket ba siya yung nililigawan mo? bakit parang mas concern ka pa sa 'di mo kadugo kesa sa pinsan mo?"

"BAKIT MO NGA 'YON GINAWA?!?!" pagsigaw niya sakin kaya nabaling sa gawi namin ang tinginan ng mga estudyante

"Bakit di siya yung tanungin mo? tutal matagal mo nang gustong magkaroon kayo ng closure di ba? siya ang kausapin mo" umiiyak kong sambit sa kanya. I can't accept the fact na mas concern siya sa iba more than sa akin if nandun lang si kuya Felix hindi niya 'to hahayan gawin sakin

Am I not part of my own family? cause i really felt that it is. Masaya naman kami noon e tuwing pasko nagkakaroon ng reunion bawat pamilya hanggang sa namantay si lola at nagkaroon ng di pagkakaunawaan ang pamilya namin kaya hindi ako tini-treat na family nila tita cause i know sa akin nila binubuntong galit nila kanila mommy at daddy, wala naman akong magagawa doon isa pa bata pa ako noong magsimulang mangyari yun

"if hindi sana kayo nawala edi sana hindi ako ganito, iniwan niyo ako e"  Usap ko sa sarili ko habang tumutulo mga luha ko sa aking mata sinisisi ko pa rin sarili ko kung bakit ako ganito

"Huwag mo silang sisihin" Chris behind me

"Bakit hindi ko sila sisihin? alam mo mga paghihirap na dinanas ko nung bata pa ako"

Iniabot niya sa akin ang malinis na panyo. Si Chris lang nagparamdam sa akin na espesyal ako hindi ang tita ko o pinsan ko bukod kay kuya felix na siyang panganay kong kapatid na iniwan ako para sa career niya wala nang iba pa