Bir Avuç Mutluluk 🖤

HAYAL ET

Gidiyor musun? Evet
İki çift lafım var, ne?
Ben seni affedersem sen etme !

Zülal çantasını toplamıştı ve gitmeye hazırdı annesi herşeyini aldın mı diye soruyordu zülale Zülalde evet anne bin kere sordun anne diyordu en sonunda Zülal tamamen hazırdı babası ben birakacam demişti zülale Zülalde baba zaten çok yakın gerek yok dedi. Babası da olsun yinede ben birakcam dedi. Babası onu bırakmak için assagiya indiğinde Zülal çoktan hazırdı ayakkabılarını bile gitmişti.
Işık hanımların evine gidene kadar babası sürekli tembih ediyordu Zülalde her seferinde tamam babacim diyordu en sonunda geldiler ışık hanım açtı kapıyı arkadaşı Betül hemen zülali içeri aldı ışık hanım merak etmeyin bana emanetler dedi . Demir beyde minettar olduğunu söyledi ve iyi akşamlar dedi .
En sonunda en iyi iki arkadaş buluşmuştu.
Betül zülali odasına çıkardı ve eşyalarını yerleştirdi Zülal Betülün odasında bir kaç değişiklik olduğunu fark etmişti bile,sonra ışık hanım akşam yemeği için Betül ve zülali assagiya çağırdı Betül ve zülal birbirlerine şaka yaparak assagiya indiler.ikiside yemek yerken birbirlerine bakıp gülüyorlardi,yemekten sonra ikiside masayi toplamak için yardım etmişti ve yukarıya çıktıklarında planlarında olan dedikoduyu yapmakla başlamak istediler Zülal ilk başta sustu Betül erkekleri anlatmaya başladığında Zülal bugüne kadar hiç kendisini seven biri olmadığı için çok üzülmüştü içinden ama betüle caktirmamaya çalışıyordu ama Betül yüz ifadesinden anlamıştı zülalin bunu geçelim dedi Betül ama Zülal hiç oralı olmadı yatalım dedi direk Betül de peki olur dedi
Zülal yastığa basini koyduğunda kara kara düşünmeye başlamıştı bile ama sadece düşünmekle yetiniyordu simdilik.
Çaktırmadan betüle bakmıştı o çoktan uyumuştu ve Zülal aya baktı sanki yardım et dermiş gibi göz kırptı ve uyuya kalmıştı sabah Betül onu kahvaltıya kaldırmaya çalışıyordu oda kalktı hemen yüzünü yıkadı ama aynada kendisini görmek istemiyordu aynaya bakmamisti o yüzden kahvaltida ışık hanım onlar için baya güzel şeyler yapmıştı ama zülalin aklında dünkü soru vardı hala yemeğine hiç dokunmadı o yüzden ışık hanım Zülal hasta misin? Zülal hayır efendim iyiyim dedi
Sonra yukarı çıktılar Zülal bu planları seneye yapsak bence daha iyi olur dedi benim canım hiç birşey istemiyor eve gidip yatcam dedi Betülde peki öyle olsun dedi
Sonra eşyalarini topladı Zülal zorla hiçbir şey yapmak istemiyordu ışık hanım babanı çağırmami ister misin ? Zülal dedi .
Zülalde yok ben kendim giderim hemen dedi.
Sonra Zülal ayaklarını sürüye sürüye eve varmıştı kapıyı annesi hâle hanım açtı .
Zülalin yüzündeki üzgün ifadeyi görmüştü ne oldu Zülal dedi. Zülalde biraz hasta oldum herhalde önemli bir şey yok dedi annesine
Annesi gel hemen içeri dedi. Sen odana çık ben sana çorba yapıyım dedi. Sonra Zülal odasına çıktı çantasını bir yere yağmurluğunu bir yere fırlattı kendisini direk yatağa attı ve hiç hareket etmedi sadece aklindan geçen kelime "NEDEN"
herşeye bir neden aramaya başlamıştı zülalin annesi zülale çorba getirmişti Zülal çorbaya bir kaşık bile sürmemişti. Annesi peki ben cikiyorum sen kendin ye dedi. Zülal yine hiç dokunmadi öylece çorbaya bakıyordu çorbada ona Zülal bu yaz tatilini böyle hayal etmemişti ergenliğe yeni girmiş sayılırdi Zülal kimse beni anlamıyor herhalde diyordu içinden kendisini yalnız hissetmişti ilk defa böyle bir girdabın icindeydi sanki ve korkuyordu .
Annesine bile söylemeye cekiniyordu bu zamana kadarda kimse ona böyle bir şey anlatmamisti. Oda ilk defa hislerini anlatmaya cekiniyordu odasından çıkmak istemiyordu Zülal sadece camdan dışarı bakıyordu.
Zülal her gün aynı şeyleri yapıyordu yaz tatilinde bitmek üzereydi günlüğüne bu aralar yazdığı şey sevgili günlük bugün de bir şey anlatmak istemiyorum. Sadece uyumak istiyordu belki geçer diyordu aklındaki soru ama her gün daha çok karıştıriyordu aklını oda herkes gibi vakit geçirebilecek birisi olsun istiyordu hayatta ama bu kişi okulunda bile rastlamamisti Zülalde ümidini kaybetmek istemiyor ama her geçen günde kendisinden bir parça kopuyor gibi hissediyordu annesi her akşam yemeğe çağırdığındaki sessizlikten anlıyordu yemege gelmiyecegini anneside odasının önüne koyuyordu belki yer diye ama Zülal yemek istemiyordu annesi her gece dolu tabakları alıyordu kapının önünden anneside üzülüyordu zülalin bu durumuna babasıda karışma kendisi atlatacak bunu diyordu anneside karismiyordu o yüzden Yaz tatilinin bitmesine 1 hafta kalmıştı Zülal için değişen bir şey yoktu önceden Zülal bir hafta kala her şeyini hazırladı bu sene parmağını bile kaldırmadı
Annesi hazırladı getirdi koydu odasına ve sonunda bir hafta bitmişti yarın ilk ders için zil calacakti ve herkes tekrar bulusacakti birbirlerini görüp yaz tatilini anlatacaklardi ama zülalin pek anlatacak bir şeyi yoktu
Ve o günde aya bakıp uyudu Zülal....

Takip edip oy vermeyi unutmayın
Hikayenin devamı gelecek takibe devam..👀