I'M A SURVIVOR

14. Bölüm

Bugün bir değişiklik yapıp Özgür'ün ağzından yazacağım.
Hayali karakterlerin ağzından yazmakta çok eğlenceli oluyor zaten biraz da Ünlüler adasını görmemiz lazımdı.
Özgür'den;
Bugün yarışmaya başlayacaktım artık. Oyun alanındaydık ve Acun abi herkese söz hakkı veriyordu ben ise uzaktan izliyordum. Biraz daha konuştular ve beni yanlarına çağırdı,koşarak yanlarına gittim ve Elif'in yanına geçtim.
"Öncelikle takımına ve Survivora hoşgeldin. Bize kendini tanıt ve düşüncelerini söyle"
"Ben Özgür Yılmaz. Bi youtube kanalım var orada arkadaş grubumla vesaire videolar çekiyoruz onun dışında spora düşkün bir insanım vücudumun böyle olduğuna bakmayın. Birçok spor yapıyorum,voleybol da bunların başında gelir. Burada olduğum için çok mutluyum umarım parkurlarda başarılı olurum takımımla da anlaşabilirim. Teşekkür ederim"
Sözümü bitirdim ve sıraya tekrar geçtim. Acun bey o sırada diğerlerine söz verdi ve birkaç kişi bana hoşgeldin falan dedi. Avantaj oyunu vardı ve beni de çıkartmışlardı. Bizim takımdan ben,Sercan,Yunus Emre,Işıl ve Elif onların takımından da Barış,Berkan,Cemal Can,Nisa ve Defne çıkıyordu. Oyun başlangıcına geçtik ve sıralarımızı beklemeye başladık. O sırada Berkan bana seslendi.
"Kardeşim yarışmaya hoşgeldin. Güçlü bi rakipsin bence yolun açık olsun"
Bu adam herkesi motive ediyordu ulan.
"Hoşbuldum"
Gülümsedim ve el sıkıştık. İlk Barış ve Sercan çıkıyordu.
Barış önce bayrağı kaldırdı ve Cemal çıktı,Sercan da kaldırınca hemen ardından ben çıktım. Uzun kaydıraktan kayıp havuza düştüm ve hızlıca ilerledim. Tırmanma yerinde Cemal'i yakaladım ve beraber parkuru bitirip bayrağı kaldırdık,Yunus ve Berkan'da idi.
Keşke Gönüllüler takımında olsaydım,bu takımla da iyi anlaşmaya çalışacaktım ama Yunus varken nafileydi. Onlar da geldi ve Nisa ile Elif çıktı. Hangisi önde diye bakarken gözüm Nisa'ya dalmıştı. Ne kadar hızlıydı ve başarılıydı öyle. Boşverip Elif'e geri döndüm ve onlar da aynı anda gelip bayrağı kaldırdılar. Işıl ile Defne çıkmıştı ve Işıl geride kalmıştı,bu kız niye böyleydi. İzlerken sinir krizi geçirtiyordu zaten. Rakibe baktığımda Cemal'e gözüm çarptı,Nisa ile gülerek konuşuyordu. Bu çocuk nasıl herkesle samimi oluyordu? Hem Nisa hem Defne. Sonunda atışlara gelmiştik. İlk Sercan atmaya başladı ve ikisi de aynı anda attı ve sıra ben ile Cemal'e geldi. Elime kum torbasını alıp attım ve düştü sıra Yunus'a geldi fakat onda biraz takıldı ve rakip bizi yakaladı. Sonunda hem onlar hem biz attığında Elif ve Nisa'ya geldi ve onların da ikisi attı,Defne ve Işıl'a geldiğinde Defne düşürdü ve oyun onların oldu. Neyse,canımız sağolsun.
Benche gidip su içtim.
"Ben çıksaydım kazanırdık"
Bu adamın egosu ne olacaktı öyle?
Bir şey demedim çünkü ilk günden kavga çıkarmak istemiyordum ki hiç kavga çıkarmak istemiyordum.
Tekrar sıralandık ve sazan gibi birilerinin bizi seçmesini bekledik.
Herkes eşleşirken kendi adımı duydum.
"Özgür"
Beni Barış seçmişti,gülümsedim ve elimi kaldırıp bir adım öne gittim.
İlk Yasin ve Mert çıkıyordu. Mert'e çaktım ve benche gidip oturdum.
Otururken biri her dakika bir şey atıyordu,kafamı çevirip baktığımda Nisa bana dal atıyordu. Üstüme düşenlerden birini aldım ve gülüp bende ona attım. Birbirimize dal atıp duruyorduk,üstümde bizimkilerden birinin bakışlarını hissediyordum. Sercan yanıma geldi.
"Oyuna konsantre olur musun Özgür?"
Sercan Nisa'ya aşık dedikoduları vardı ve galiba bu doğruydu. Hayır yani bi eğleniyoruz şurada yeni gelmişim daha bismillah niye sataşıyordun ki bana? Nisa'ya baktığımda oyunu izliyordu,ben de arkada gölgelik olan bir yere geçip oturdum.
Durum:2-2
Sıra bendeydi,Barış ile çıkacaktım.
Oyun başlangıcına geldim hazırlandım. Barış bana döndü ve konuşmaya başladı,demek ki konuşabiliyormuş.
"Hoşgeldin yarışmaya. Berkcan Güven'den tanıyorum seni onun tayfadansın galiba"
Vaay gerçekten de tanıyormuş.
"Hoşbuldum ve evet öyle"
"Survivor hayatında başarılar"
El sıkıştık düdükle birlikte oyuna başladık. O biraz önde ben 1-2 saniye arkasındaydım ve atışlara geldik. Gelmeden önce atışa çok çalışmıştım.
Aynı anda hepsini devirdik ve ikimizin de 1 tane kaldı,kum torbaları bitmişti ve gidip toplarken Barış oyunu almıştı. Yine de kum torbalarını alıp sonuncuyu da attım ve düştü. Takımdakilere çakıp benche giderken Barış'ı tebrik etmediğim aklıma geldi ve onların benchine gidip birbirimize çaktık ve geri dönüp su içip oturdum. Etrafa bakınırken Nisa'nın bakışını yakaladım,bana bakıyordu. Benim baktığımı görünce bana karşı iyiydin anlamında 👍🏻 yaptı ve bende gülümseyip etrafa bakınmaya devam ettim.
Durum:8-9
Biz öndeydik ve alırsak oyun bizimdi. Mert karşı takıma laf atıyordu,harbiden iflah olmaz bir manyaktı bu adam.
"Abi boşver oyun bizim olacak zaten boş yere kavga çıkmasın"
"Tamam oğlum da sen ne karışıyorsun"
"Buranın ağası değilsin bir şeyi değilsin niye karışmayayım?"
Evet ilk güne karşı biraz özgüvenliydim ama izlerken sinir krizi geçirtiyordu zaten ağzının payını veren biri de yoktu.
Gözlerimi devirdim ve karşı takıma baktım. Ben niye bu takımdaydım ki?
Karşı takım daha sempatik ve daha eğlenceliydi. O sırada Defne bakışımı fark etti ve boşver anlamında Mert'i göstererek elini salladı.
Gülümseyerek oyuna döndüm ve Elif atışlardaydı,Evrim biraz daha gerideydi. Elif'in son 2 küpü kalmıştı ve Evrim gelerek kendi 2 küpünü indirdi,al işte artık daha stresliydi.
Elif diğer ikisini de indirdi ve oyun bizimdi. Koşarak yanına gittik ve hep beraber sarıldık. Onlar abartılı sevinç yaparken ben benche gittim çünkü hiçbir zaman öyle bir şeyin taraftarı olmadım. Zaten Gönüllülerin sevincini taklit ediyorlardı ve taklit etmeyi de sevmem. Benche gidip oturdum ve Gönüllüler kendi arasında konuşuyordu.
Nisa yanıma geldi ve kırık Türkçesi ile konuşmaya başladı.
"Hoşgeldin umarım kafayı yemezsin orada"
"Ben de onu ümit ediyorum"
"Mert'e dikkat et sinsi planlarına alet olma"
"Yok o kadar salak değilim Allah'a şükür"
Gülümsedim ve o da gülümsedi. Sonra kendi benchine gidip oturdu. O sırada Gönüllüler bana bakıyordu ve Defne denilen kız bana seslendi.
"Sen niye gitmedin yanlarına"
"Çok abartılı sevinç yapıyorlar. Bir de bu parkurda oyunları hep siz alıyorsunuz ve kendinize özgü bi sevinç şekliniz var şu anda onlar da sizi taklit ediyor ve taklit bana göre değil"
"Umarım deli olmazsın orada Mert seni eleştirir de durur şimdi"
Bunu Evrim mi söylüyordu? Mert'in peşinde koşup duran kıza nolmuştu öyle?
"Umarım umarım. Ben zaten Gönüllüler takımında olacağım sanıyordum mutlu gelmiştim ama kaderimde burası varmış"
"Olsun babuş adalar birleşecek zaten"
Ardahan benim favorimdi umarım adalar birleşince iyi anlaşırdık.
Onların saçma sevinci bittikten sonra seremoniye geçtik ve Acun bey Yunus'a söz verdi. Dinlemezken kendi adımı duydum ve dinlemeye başladım.
"Abi Özgür bize uğur getirdi bence hem başarılı da çok uğurlu biri gerçekten iyi ki gelmiş takıma"
Aha şimdi de bana yalakalık yapıyordu sarı papatya. Sahteden gülümsedim ve Acun bey bana söz hakkı verdi.
"Öncelikle sar-Yunus Emre'ye teşekkür ederim bi Ersin Korkut olamam ama yine de performans olarak yokluğunu aratmadıysam ne mutlu bana. Takıma sadece 1 sayı kazandırdım öncelikle kimse kusura bakmasın bu yüzden. Elif abla finali yaptı ve oyun bizim oldu onu da Evrim'i de tebrik ederim"
Evet az önce az daha sarı papatya diyordum ve rezil oluyordum.
Adalara gittik ve bana bir yer ayarlandı,eşyalarımı yerleştirip yattım. Zaten akşam olmuştu biz adaya gelene kadar ve yorulmuştum da. Gözlerimi kapadım ve güzel bir günün olması dileğiyle uyudum.

Saçma sapan bir bölüm ile daha karşınızdayım. Bir dahaki bölüm hemen Defne'ye geçiş yapacağım biraz sıkıcı bir bölüm oldu. Biraz değil baya hatta. Neyse hadi kendinize iyi bakın.