2k4e || Texting

-11-

Ybye hggg

İyi okumalar
-----

"Of, bunu mu giysem bunu mu ?"

Sağ elimde tuttuğum siyah sportif elbiseye ve sol elimde tuttuğum siyah tuluma baktım. İki saattir ne giyeceğime bir türlü karar verememiştim. En sonunda elbise giyme taraftarı oldum ve hazırlanmaya başladım.

Bizim çocuklarla dışarıda buluşacaktık ve biraz heyecanlıydım. Çünkü aralarından birisi bilinmeyendi ve bugün bir ipucu elde edebilirdim. Yani umarım...

Çalan telefonumun ekranında Hare ismini görmemle hemen aramayı kabul ettim.

"Kanka ben aşağıdayım. Seni bekliyorum."

"Tamam hemen geliyorum."

İçine bütün ihtiyaçlarımı kattığım sırt çantamı omzuma takarak hızla odamdan çıktım. "Anne ben çıkıyorum. Bizimkilerle buluşmaya gidiyorum,sana söylemiştim."

Annem mutfakta yemek yaptığı için beni duyduğundan pek emin değildim. Öylece haber vermeden çıksam kızacağı için mecbur bilgilendirmem gerekiyordu.

"Motheeeeerrr !"

Annem mutfaktan çıkıp baştan aşağı beni süzdü. "Bir kere düzgün giyindiğini görmedim." 

Abartıyordu, yine her zamanki gibi abartıyordu. "Pardon anneciğim, üstümdeki elbisenin neresi kısa ? Dizimin hafif üstünde."

"Tamam bir şey demedim. Ciyaklama hemen, nereye gidersen git."

Arkasını dönmüş mutfağa atarlı bir şekilde giderken arkasından sarıldım. "Hemen kızma be sultanım. Seni ne kadar sevdiğimi biliyorsun. Mantıyı ne kadar sevdiğimi de biliyorsun. Akşam bu güzel kızına mantı yapar mısın ?"

"Hemen yalakalık yap zaten. İyi yaparım, hadi bekletme arkadaşlarını."

Yanağına sesli bir öpücük kondurduktan sonra beyaz spor ayakkabılarımı hızlıca giydim. Tam evden çıkıyordum ki Deniz'in kahkahasını duydum. Salonun ortasında küçücük boyuyla durmuş beni gülerek seyrediyordu.

"Ablanı beğendin mi bakalım ?"

Bana boş gözlerle bakıp dilini ağzının arasına aldı ve tütürüklü bir şekilde ses çıkardı. Bu onun dilinde 'Kıçıma benziyorsun' demekti.Gözlerimi kıstım ve ona bütün nefretimle baktım. Birer birer bana neler çektirdiği gözümün önünden geçiyordu.

"Seni iki yaşındaki bebek yüzlü şeytan..."

Onun penny wise yüzüne dayanamayarak evden ayrıldım. Hare'yi çok bile bekletmiştim ve bana nasıl sövdüğünü tahmin edebiliyordum. 

Doğru tespit...

Beni gördüğü an kaşlarını çattı ve yanıma geldi. "Seni on dakikadır bekliyorum haberin var mı ? Ağaç oldum burada."

Ona dilimi çıkararak güldüm."Beter ol."

Koluma yumruk atmasını onun da bana dil çıkarmasını beklemiştim ama beklediğim tepkiyi vermemişti. Kafasını öne eğip derin bir nefes verdi. Hayatımda içimde olan enerjin bin katı onda vardı. Bu sefer ise bütün enerjisi sömürülmüş gibiydi. 

"Hare iyi misin ?"

Gözleri anında doldu ve direk bana sarıldı. İlk başta şaşkınlık geçirsem de sonra bende ona sarıldım. Kendini tutamamış ve ağlamaya başlamıştı. "Kanka ne oldu ?"

Sarılmayı bırakıp gözlerindeki yaşları sildi. "Bu aralar çok duygusalım, önemli bir şey yok."

Vardı, bunu gözlerinden görebiliyordum. Ama anlatmak istemediğini hissetmiştim. Olabilirdi, bende çocuklara aynısını yapmıştım, ısrar etmeye gerek yoktu. Anlatmak isterse istediği zaman anlatırdı.